ก็เมื่อ สายลมพัด ไผ่พลิ้ว
ความเหงา ละลิ่ว ล่องลอยหา
รู้สึก เปล่าเปลี่ยว เดียวเอกา
อยู่เนิ่นมา ช้านาน มิเป็นไร
แต่วันนี้ เป็นอะไร เหงาจับจิต
เฝ้าครุ่นคิด คนึง และเพ้อหา
โอ้จันทร์เจ้า จงโปรด ให้ข้ามา
หนุ่มกายา กำยำ ล่ำสันเฮย (
**30**คิดติดสินบนจันทร์เจ้า...คงได้ผล...คืนนี้
)