ผมมีประสบการณ์ในมุมกลับกันกับแอดมินอยากมาแชร์คับ
สมัยหนุ่ม ๆ (ขึ้นต้นซะแก่)
ผมก็เคยลองไปเที่ยวเหมือนกันคับ
แต่ทุกครั้งผมจะรู้สึกเกร็ง ไม่ค่อยมีความสุขเลย
การมีอะไรกับคนแปลกหน้า ดูท่าว่าจะไม่ใช่ทางของผม
ผมพูดได้อย่างไม่แอ็บเลยว่า ผมไม่ชอบเที่ยวผู้หญิง 
แต่ช่วงนั้นผมต้องไปไซต์งานต่างจังหวัดบ่อย ๆ ครั้งละ 1-2 อาทิตย์
ด้วยความที่เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรู้จัก ไม่รู้จะไปใหน
ระหว่างทางกลับที่พัก ผมจึงเผลอใจเลี้ยวรถเข้าไป
หลังกระจกบานนั้น เธอดูน่ารักสดใสสะดุดตา
เวลาอยู่กับเธอ ผมไม่รู้สึกว่าเธอเป็นคนแปลกหน้า
เธอเป็นกันเอง สบาย ๆ เราคุยอะไรกันได้เกือบทุกเรื่อง
ผมไปหาเธอ 3 วันติด ก่อนที่จะต้องกลับ กทม. 
หลังจากเธอทำให้ผมหายเกร็ง
ผมจึงเริ่มลองไปขึ้นกับน้องคนอื่นบ้าง
แต่เชียร์คนนั้นแขกจำหน้าผมได้เสียแล้ว
แค่เปิดประตู้เข้าไปยังไม่ทันได้นั่งก็ประกาศเรียก "เบอร์ 9 รับแขก"
ทุกครั้งเธอแทบจะกระโดดมานั่งตักผม
ทุกครั้งเธอดีใจมากที่ผมไปหา
ผมเป็นขาประจำของเธอ ชนิดที่ไม่เคยขึ้นกับใครอีกเพราะบริการชั้นเลิศของเชียร์แขกคนนั้น
แต่ผมก็ไม่เบื่อ ที่ได้เจอกับเธอเราเริ่มโทรคุยกัน เราเริ่มนัดกันไปทานข้าว
ผมเลิกไปหาเธอ เพราะเธอเป็นฝ่ายมาหาผมที่บ้านพัก
เธอเริ่มโทรหาผมบ่อยขึ้น จนบางครั้งผมต้องขอวางสายเพราะติดงาน
เธอสำรวจร่างกายผมอย่างละเอียด ว่าไปผ่านมือสาวใหนมาบ้างหรือไม่
เธองอนผมบ่อย ๆ เมื่อไม่ค่อยมีเวลาให้เธอ
ในที่สุด ประโยคสุดท้ายที่เราคุยกันก็มาถึง"พี่ก็อย่างงี้ทุกครั้ง อ้างแต่ว่าติดประชุมติดประช...."
ผมตัดสายเธอทิ้ง
และเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ผมอาจเป็นคนไม่ค่อยโรแมนติกเหมือนแอดมิน
การเป็นคนมีเหตุผลมากเกินไป ทำให้ผมไม่เห็นอนาคตในความสัมพันธ์ของเรา
ผมจึงไม่เคยคิดอะไรไปไกลกว่านั้น
......แต่ผม และความเหงาของผม (และเชียร์แขกคนนั้น)
อาจทำให้เธอคิด อาจทำให้เธอมีความหวัง
ซึ่งผมไม่สามารถทำให้เธอสมหวังได้
ผมรู้สึกผิด แต่ผมเชื่อว่าผมได้ทำในสิ่งที่ถูกแล้ว
ที่เล่ามานี่เพื่ออยากจะแชร์อีกมุมนึง เพื่อช่วยคอมเฟิร์มแอดมินคับ
ความสัมพันธ์สีเทาแบบนี้มันซับซ้อน
เผื่อใจไว้บ้าง อย่าเพิ่งถลำไปสุดตัว 
