เปนปีที่จัดว่าเหนื่อยหนักอีกหนึ่งปี..
อาศัยที่นี่เปาลาพักใจมาหนึ่งปีเต็มๆ
แต่ในปีที่ผ่านไป..เรื่องราวมากมายทำให้เราเรียนรู้ขึ้น
น้ำตา..ทำให้เราแข็งแรง..
บางทีก้อรู้สึกว่าชีวิตมันยากเหลือเกินหนอ
ทำไมต้องมาทนทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเอง
งานที่คนอื่นมองว่ามีเกียรติ สูงส่งดีงาม
ที่จริงแล้วพวกคุณทำร้ายเราโดยที่บางทีคุณไม่รู้ตัว
จากความคาดหวังของพวกคุณ..
เราบางคนเดินจากตรงนี้ไป..
บางคนยังอยู่ต่อด้วยความอดทน หรือทนอด ก้อไม่แน่ใจ
ความรักในงานน้อยลงทุกที
ได้แต่หวังว่าปีหน้าสังคมการทำงาน คงหน้าอยู่มากขึ้น
เรื่องร้ายๆในชีวิตคงหมดลงซะที
มรสุมลูกใหญ้คงกำลังจะผ่านไป..ครอบครัวที่ยังจับมือกันไป
ข้ามผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน
และสำหรับคนบางคน..ที่เจอ..คือของขวัญ
แต่บางคนคือบทเรียน
..โตแล้วเลือกที่จะจำ..เลือกที่จะเจ็บเอง
ขอให้คนที่คิดว่าเปนของขวัญ..อยู่เปนของขวัญชิ้นสำคัญ
ที่จะมอบให้กันทั้งชีวิตเถอะนะ..
ลาก่อนวันสุดท้ายของปีเก่า..
ลาก่อน wlg
ขอบคุณสำหรับที่พักพิงที่ผ่านมา
ขอบคุณพี่ตะวัน ที่ช่วยอุดหนุนครีม ขอบคุณเฮียแมนสำหรับเวลาดีๆ
ขอบคุณลุงasatan สำหลับคำเตือนดีๆคนแรกที่ให้มา
ยังไม่ได้ไปช่วยตัดหญ้าที่บ้านเลยอ่ะ
ขอบคุณพี่หลุยส์ สำหรับคำปรึกษาในบางเรื่อง
ขอบคุณพี่เอ๊ก พี่ชายในเวป ที่ออกมาเปนพี่ชายตัวจริง
กลับมาไทยเมื่อไหร่บอกนะ จะพาไปเลี้ยงข้าวคืน
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งค่ะ
มิตรภาพดีๆมีเสมอ..ถ้าเธอเปิดใจ...
โชคดีทุกคนค่ะ
