WELOVEGIG
Welovegig | Website สำหรับคนอยากมีกิ๊ก => คุยเล่น ส่งการบ้าน ระบายความเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: neminem ที่ สิงหาคม 01, 2020, 04:04:25 PM
-
เด็กชายรู้สึกตกใจ เมื่อคุณพ่อบอกให้เขาช่วยเดินไปเติมน้ำ ให้ม้าในโรงนาซึ่งอยู่ไม่ใกลจากตัวบ้านมากนัก แต่เนื่องจากขณะนั้น เป็นเวลาพลบค่ำและเด็กชายกลัวความมืด เขาจึงอิดเอื้อนไม่กล้าไป
คุณพ่อรู้ดี เลยจุดตะเกียงให้เขา
“ลูก ไม่ต้องกลัวหรอก เอาตะเกียงนี้ไปด้วย”
เด็กชายถือตะเกียง เดินลงบันไดบ้านไป เขาตะโกนบอกพ่อว่า
“พ่อครับ ผมมองเห็นแค่ครึ่งทางเองครับ”
“ถ้าอย่างนั้น ก็ไปแค่ครึ่งทาง” คุณพ่อบอก
เมื่อเด็กชายเดินไปถึงครึ่งทาง คุณพ่อตะโกนถาม
“ตอนนี้ ลูกมองเห็นได้ไกลแค่ไหน”
“ผมเห็นโรงนาแล้วครับ” เด็กชายตอบ
“ดีมาก เดินต่อไปให้ถึงประตูโรงนาสิ”
เด็กชายตะโกนบอกอีกครั้งเมื่อเขาไปถึงประตูโรงนา คุณพ่อ
บอกให้เปิดประตูเข้าไป เด็กชายเริ่มลังเล เขาทราบดีว่าภายในโรงนนั้นมืดสนิท แต่เมื่อตัดสินใจ เปิดเข้าไป เขากลับพบว่ามันไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลย เพราะแสงตะเกียงส่องสว่างให้เขาเห็นทั่วทั้งโรงนา
เด็กชายยิ้มอย่างโล่งใจ
“พ่อครับ ผมเห็นม้าในคอกแล้วครับ !!”
บนถนนแห่งชีวิตของเรา ก็เป็นเช่นนั้น หลายครั้ง เรากลัวความมืด เรามองไม่เห็น เส้นทางข้างหน้าที่กำลังเดินไป เราไม่รู้ว่ามันจะนำเราไปสู่จุดหมายที่ปลายทางไหน เราไม่แน่ใจว่ามันจะราบรื่นหรือขรุขระเพียงใด เราจึงชะงักฝีเท้าไว้ ไม่กล้าตัดสินใจให้ก้าวแรกได้เริ่มต้น
เราเลยจดจ่อรีรออยู่ที่เดิม แต่ในความเป็นจริง ไม่มีใครในโลกนี้รู้ได้ แน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเส้นทางที่เขาจะเดินไป นั้นเป็นอย่างไร ไกลเพียงไหน หรือสิ้นสุดลงที่ใด
สิ่งที่ทำได้ก็คือจุดตเกียง แล้วตัดสินใจเดินออกไปเท่านั้นเอง
ไม่มีแสงตะเกียงไหนที่สามารถส่องให้เรา เห็นได้ไกลไปถึงจุดหมาย … นอกจากว่า เราต้องเริ่มก้าวแรกออกไปเสียก่อน
แต่ละก้าว แต่ละคืบ ที่พาเราเดินไปนั้น จะทำให้แสงตะเกียงส่องทางให้เราไปได้ไกลมากขึ้นอีกก้าว … อีกคืบ
… ความมืดมิดแม้จะดำสนิทแค่ไหน ก็หายไปได้ในทันทีด้วยแสงตะเกียงดวงน้อย
แต่หากเราหยุดนิ่ง ไม่กล้าก้าวเดิน โลกของเราก็จำกัดอยู่แค่นั้น แล้วเราต้องมานั่งบ่นเสียดายในภายหลังเหมือนอย่างชายแปลกหน้าริมทะเลสาบ
จำไว้ว่า เมื่อเดินออกไป 1 ฟุต เราก็เข้าใกล้จุดหมาย 1 ฟุตเช่นกัน
เวลาไหลไปเหมือนสายน้ำในลำธาร ไม่ใช่นอนนิ่งเหมือนแอ่งน้ำในทะเลสาบ
… รีบทำหนังสือสัญญากับตัวเองเสียแต่วันนี้ เซ็นต์ชื่อลงบนเส้นประนั้น
จุดตะเกียงถือไว้ในมือ แล้วเริ่ม ก้าวแรกออกไป
มองเห็นไกลแค่ไหน ก็ไปแค่นั้น…
จาก ... ขวัญเรือน เล่มที่ 940 ฉบับ เดือน มกราคม 2554
---------------
เมื่อวานรื้อตู้หนังสือแฟนออกมาทำความสะอาด ได้บทความข้างบนมาฝาก ขอบคุณโปรแกรมการถอดภาพเป็นข้อความของไลน์ที่ไม่ต้องให้ผมพิมพ์ใหม่ แค่ถ่ายรูปแล้วให้แปลเป็นข้อความเองได้เลย เริ่ดมา ... พูดเลย
ผมชอบประโยคนี้ครับ "ไม่มีแสงตะเกียงไหนที่สามารถส่องให้เรา เห็นได้ไกลไปถึงจุดหมาย"
หลายๆครั้ง ชีวิตเราก็เป็นแบบเด็กคนนี้ ใช่ไหมครับ
ทำให้ถึงถึงวาทะกำปั้นทุบดินของอดีตนายกฯสายฮาร์ดคอร์ดกับการใช้ชีวิตท่าน ที่ท่านมักจะบอกว่า “ไม่มีปัญหา” เคยมีคนไปถามท่านว่า ทำไมท่านถึงบอกว่า ไม่มีปัญหา ทั้งๆที่เห็นปัญหาอยู่จะๆต่อหน้า
ท่านตอบแบบกวนๆในทำนองว่า (ผมจำคำตอบท่านไม่ได้เป๊ะๆ แต่ประมาณๆนี้)
มีปัญหาอยู่ 2 พวก พวกแรก ปัญหาที่แก้ไม่ได้ กับพวกหลัง ปัญหาที่แก้ได้
สำหรับพวกแรก เมื่อแก้ไม่ได้ มันก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะแก้อย่างไรก็แก้ไม่ได้ (อย่างน้อยก็ในปัจจุบันที่มองปัญหานั้นอยู่) ส่วนพวกหลัง ปัญหาที่แก้ได้ ก็แก้มันไป ถ้ามันแก้ได้ มันก็ไม่ใช่ปัญหา
สรุป ก็คือไม่มีปัญหานั่นแหละ …
เออ … เอากะท่านซิ มันก็จริงของท่าน …
ปัญหาก็ไม่ต่างกับทุกอย่างบนโลกใบนี้ มันเป็นอนิจจัง มันเกิด มันคงอยู่ มันแปรสภาพ และ มันก็ดับไป แปลเป็นภาษาตะวันตกให้เท่ห์ๆคือ มันมีความเป็นพลวัต (dynamic) มันเปลี่ยนไปตลอดเวลา
ปัญหาที่แก้ไม่ได้วันนี้ พรุ่งนี้เมื่อปัจจัยต่างๆเปลี่ยนไป มันอาจจะแก้ได้ก็ได้
ปัญหาที่แก้ได้วันนี้ พรุ่งนี้มันอาจจะแก้ไม่ได้แล้วก็ได้
ดังนั้น จงมองปัญหาให้มันเป็นพลวัต
อะไรแก้ได้วันนี้ก็รีบๆแก้ซะ พรุ่งนี้อาจจะสายไปที่จะแก้ ส่วนปัญหาอะไรที่วันนี้แก้ไม่ได้ ก็ช่างมันไปก่อน คิดไปก็หนักสมองทำให้ไม่มีเวลา ไม่มีสมองไปแก้ปัญหาที่ควรจะแก้มันได้ในวันนี้
สรุปว่า จงมองปัญหาอย่างปัจจุบัน อยู่กับปัญหาในปัจจุบัน ... ปัญหาของพรุ่งนี้ ก็ให้มันเป็นของพรุ่งนี้ 555
-
(ต่อจากข้างบน) ... ผมก็ไม่รู้หรอกว่า มองโลกแบบนี้มันดีไหม แต่ก่อนผมไม่ได้มองแบบนี้ แต่พอ ตีนกาเยอะขึ้น เออ … ว่ะ … มองแบบนี้มันก็ทำให้อยู่บนดาวเคราะห์ดวงนี้ได้อย่างมีความสุขดี(นี่หว่า)
ไม่ได้ให้เชื่อ แล้วทำตาม แต่ให้คิด ถ้าเห็นดีด้วย ก็ค่อยทำตาม …
… ถึงเวลาของคุณแล้วหรือยังครับ
… หาตะเกียงสักดวง แล้วเดินออกไปเลยครับ
… มันก็แค่ทีล่ะก้าว
… จริงไหมครับ
-
(https://www.img.in.th/images/d85acc8c846a70d45313b80287b04356.jpg)
ไม่รู้ว่าเข้ากับ กระทู้ รึเปล่านะคะ ^^
**38**
-
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....ถ้ามัวแต่กลัวว่าสาวจะหยิ่ง....ก็อด
เริ่มจากยิ้ม,...คุย.....
แล้วก็..... **34**
แล้วก็..... 41
แล้วก็..... **39**
แล้วก็.... **03**
**11** **11** **11** **08**
**10**
จากนั้นก็หาสาวสวย"คนต่อไป"........
-
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....ถ้ามัวแต่กลัวว่าสาวจะหยิ่ง....ก็อด
เริ่มจากยิ้ม,...คุย.....
แล้วก็..... **34**
แล้วก็..... 41
แล้วก็..... **39**
แล้วก็.... **03**
**11** **11** **11** **08**
**10**
จากนั้นก็หาสาวสวย"คนต่อไป"........
เจ้าชู้ จริมๆๆ... **11** **11** **11** **11**
-
(https://www.img.in.th/images/a93fe39317b81e07aa0c4ebb49c3e954.jpg)
ให้ภาพอธิบายจร้าาาา ^^
-
แสงเทียนไข ฉะไหนจะสว่างเท่า แสงในใจเหล่า สว่างได้ทั่วถึง
แสงสาดส่อง ระยะแสงเห็นไร้คำนึง เป็นที่พึ่งสายตา นิราตรี
แสงใจใน พึงกล้าแม้มึดมิด แสงสถิตทุกก้าว ไม่หวั่นหนี
แสงไหนไหน ไม่เท่าที่ใจมี แสงชีวี สว่างชัวร์ ถ้าก้าวเดิน **34**
อ่านแล้วประทับใจค่ะ ที่บอกว่า ก้าวไป1ฟุต ก้เท่ากับว่าใกล้จุดหมาย1ฟุตเช่นกัน จริงนะค่ะ
=หาเพื่อนกินข้าวสักมื้อดีกว่าค่ะ อร่อยๆอยากกินฝีมือกันเอง=
-
ชอบนะ หลักการคิดแบบนี้ โนพร๊อปเบล็ม นี่คือหลักการนึงที่ผมใช้มาตลอด
ปัญหา แยกเป็น3อย่าง คือ ปัญหาที่เราแก้ได้ ซึ่งก็ใม่ใช่ปัญหาเพราะเราแก้ได้ ต้องลงมือทำ
ปัญหาที่2 คือปัญหาที่แก้ใม่ได้อีก ซึ่งก็ใม่ใช่ปัญหา เพราะมันแก้ใม่ได้
ปัญหาที่3 คือ ปัญหาที่แก้ไขได้ แต่ต้องใช้เวลา ใม่ใช่ตอนนี้ เราก็รอเวลา หรือ ไอเดียไป