ถึงเพื่อนสาวที่แสนดีที่สุดในสามโลก
น้องตุ๊กติ๊ก
.... ณ วันหนึ่ง ที่เราได้คุยไลน์ คุยโทรศัพย์กันมาเปงเวลาสักพักหนึ่ง ทำให้เราได้สัมผัสถึงความรู้สึกที่เปิดเผย จริงใจ บอกตามตรงเลยว่าไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน พูดคุยกันครั้งแรกก้สามารถพูดคุยได้อย่าง เป็นตัวของตัวเอง จะด่า จะว่า จะพูดคำหยาดอย่างไรก็ได้ โดยไม่แคร์ว่าเธอจะโกรธไหม อย่างไร เพราะดรารู้สึกว่าเธอเป็นเพื่อนที่สนิดมากมาก เหมือนรู้จักกันมาเปง 10 10 ปี ทั้งๆ ที่เราเพิ่งไลน์ คุยกัน คุยโทรศัพย์กันได้ไม่กี่วัน วันละ ไม่กี่นาที รู้ไหมว่า ความรู้สึกแบบนี้ มันไม่ได้เกิดขึ้นมาง่ายๆ ฉันก็ไม่รู้เปงเพราะสาเหตุใด รู้แต่ว่า แกคงจะเป้นเพื่อนที่แสนดีที่สุดในสามโลกของฉันอีกคน และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ฉันอยากให้แกรู้ไว้เสมอนะว่า ฉันจะคอยอยู่เคียงข้างแกเสมอไม่เปลี่ยนแปลง
... ณ อีกวันหนึ่ง ที่เราได้พบกัน เจอหน้ากัน แม้จะยากเย็นซะเหลือเกิน นัด 17:30 น. แต่กว่าเราจะเจอกันได้ก็ปาไป 20:30 น. ถึงแม้จะเป็นแค่อาหารมื้อเล็กๆ (เล็กหรือป่าวว่ะ 555++) อยู่กันได้ไม่นานนัก (ก็แค่ ตี 1 เองเนอะ อิอิ) แต่เราก็เม๊ามอยกันได้สนุกมาก ฉันดีใจที่ได้เจอแก ถึงแม้จะกลัวอยู่นิดๆ ว่าถ้าเจอหน้ากันจริงๆ ความรู้สึกที่เคยแค่คุยโทรศัพย์กันอย่างสนิดใจ จะเป็นดังที่เราคุยกันไหม แต่ก็ไม่ผิดหวังเลย ฉันดีใจมากมาย ที่มีแกเป็นเพื่อน
... การบ้านของฉัน ถึงแม้จะไม่ได้หวานหยดย้อยเหมือนใครๆ แต่ความรู้สึกที่มีให้ ไม่ต้องสงสัย มันคือทั้งหมดของความจริงจากใจ ให้แก
แด่ ... เพื่อนที่ดีที่สุดในสามโลกของฉัน