........งานธีมนี้ เกิดเพราะผมชอบถ่ายรูป แต่ผมเริ่มมาจากงานจ้างเที่ยวแบบนัว งานก้อเลยออกมาแนวนี้ครับ ไม่ได้ถ่ายรูปเก่ง หรือเรียนมาเลยคร้าบ แค่ชอบคร้าบ.............
มาแล้วครับกับนางแบบคนที่สองของเทปหน้า B อิอิ เพราะธีมนี้ ผมกะว่าครบ 12 คน 12 เพลง ได้ 1 อัลบั้มพอดี นับวันนี้ผมได้ 8 เพลง 8 นางแบบเรียบร้อยแล้ว ก็พอดีเทปหน้า A ที่เหลือก้อเทปหน้า B เหมือนเคยครับ เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านฟังเพลงที่น้องเค้าเลือกหลังจากได้เห็นรูปตัวเองคลอไปด้วยนะคร้าบ
https://www.youtube.com/watch?v=CY8HIoG767w................วันนั้น อากาศก็ปกติ ร้อนๆอุ่นๆแบบปกติ เสียงไลน์ทักเข้ามาระหว่างนั่งทำงานเหมือนเคย ต่างกันที่ข้อความที่ปรากฏขึ้นมาแปลกกว่าที่เคย ….”สนใจไปทานข้าวกันมั้ยค่า” …….คนอ่านทำหน้างงๆอยู่พักนึง แล้วนึกย้อนกลับไป ............”เอเราเคยลงนัดน้องทานข้าวเหรอ???” แต่มันก็แค่ความรู้สึกมึนๆอาจจะเพราะความล้าจากการทำงาน แต่สัญชาตญาณก้อพิมพ์ทักทายกลับไปอย่างกระปี้กระเปร่า ไม่รู้ผมนึกยังงัยพิมพ์ตอบกลับไป “พี่อายุ 30+ สูง 173 ไม่อ้วน” กลับมาคิดอีกทีเฮ้ยนี่เราพิมพ์อะไรลงไป บอกไปทำไม ยังไม่ทันจะคิดอะไรไปไกล น้องพิมพ์ตอบกลับมาทันที “หนูอายุXXสูง165…..” หลังจากนั้นก็คุยกันต่ออีกนิดหน่อยเพราะผมก็ติดงานอยู่ แต่ก้อพอจับใจความได้ว่า “หนูรับงานจ้างเที่ยวครั้งแรกนะคะ ยังไม่เคยทำ ไม่Sex นะค้า ฟีลแฟนได้นะค้า” เอ้ะๆ ฟีลแฟนได้ เลยถามกลับไปฟีลแฟน? น้องตอบกลับมาทำเอาผมอมยิ้ม “เที่ยวกันตามปกติกินข้าว ดูหนัง เดินเล่น แต่ทำเหมือนเป้นแฟนกัน” ผมผละออกจากงานมาเปิดไลน์น้องคนนี้อีกครั้ง ……………….หลังจากดูไลน์น้องคนนี้ผมเปรยกับตัวเองได้คำเดีญวสั้นๆว่า “อืมมมมมมมมมม” ว่าแล้วก็พิมพ์คุยต่อไป
จากรูปที่ปรากฏในไลน์ และสิ่งที่ผมเห็น ทำเอาผมอยากจะเสียมารยาทถามไปว่า “นั่นรูปน้องเหรอครับ” เพราะรูปเธอน่ารักมาก หุ่นดีหน้าตา น่ารักมาก แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป ก็ทำได้เพียงแต่พูดคุยต่อไป โดยในใจก็คิดเพียงว่า น้องคนนี้เราน่าจะทำได้เพียงแค่พูดคุย จนผมอดทนไม่ไหวจึงถามเธอกลับไปว่า “พี่ขอรูปหน่อยได้มั้ย” ไม่รู้น้องอ่านใจผมออกหรือยังงัย น้องส่งคลิปมาพร้อมรูป ข้อสงสัยต่างๆคลายออกหมด เหมือนน้องกำลังกระซิบข้างหูผมเบาๆว่า “พี่ดูเองเลยนะคะ หนูเหมือนในรูปแน่นอน คริคริ” ถ้าไม่ได้คุยกันมาก่อนแล้วเห็นแต่รูป ผมคงนึกว่าผมกำลังคุยกับชาวต่างชาติอยู่แน่ๆ ผมจึงชวนเธอมาถ่ายรูปเล่นกัน และแน่นอนน้องใหม่และน่ารักผมก็ไม่ได้อยากจะชวนไปทำอะไรในรูปแบบปกติมากนัก ก้อชวนถ่ายกันเฉยๆด้วยค่าขนมเล็กน้อย มันก็ปกติของคนชอบถ่ายรูปผู้หญิง เวลาเจอน้องที่น่ารัก หรือดูมีสเน่ห์ มันก็จะมองข้ามสัญชาตญาณดิบในตัวของผู้ชายไปได้ กับน้องคนนี้ก้อเช่นกัน น้องหายไปพร้อมถามกลับมาด้วยคำถามว่า “มีอีกคำถามมม 55555 ต้องแก้ผ้าไหมคะ.” ผมแทบจะสำลักน้ำร้อนสีดำๆในถ้วยที่กำลังยกขึ้นดื่ม และรีบพิมพ์กลับไปอย่างรวดเร็วว่า “ไม่ต้องครับ ลงเล่นน้ำหนูก้อชุดว่ายน้ำมาได้ครับ ไม่ก้อสปรอตบราก็ได้ครับ”
แล้วผมก็ย้ายตัวเองจากหน้าคอมพิวเตอร์มาอยู่ในรถอย่างรวดเร็ว เอ้ยนี่เราตัดสินใจเร็วไปป่ะเนี่ย คิดไปคิดมันน่าจะมาจากปัจจัยแวดล้อมต่างๆที่ประดังเข้ามา แต่พอผมคิดไปคิดมาดีๆ และพูดกับตัวเองว่า “เห้ย อย่ามาอ้างโน่นอ้างนี่ เหตุผลเดียวที่มาคือ รูปที่น้องส่งมา” ว่าแล้วก็หน้าชาๆ เพราะสุดท้ายผู้ชายก็แพ้ผู้หญิงที่มีหน้าตาเป็นอาวุธจริงๆ
ผมรับน้องขึ้นมาบนรถ ในใจผมตอนเปิดประตูอยากจะอุทานออกมาดังๆว่า “เฮ้ย ยังกะนางแบบนิตยาสารวัยรุ่นนน่ารักๆเลย” น้องมาในชุดสบายๆเสื้อเอวลอยสีเขียวอมฟ้าอ่อนๆ กะกางเกงยีนส์ขาสั้น เอาจริงๆ หน้าเธอเหมือนเด็กญี่ปุ่นมากๆ แต่ถ้านึกไม่ออก ลองนึกถึงหน้านักแสดงหญิงที่แสดงในละครที่สร้างมาจากรายการวิทยุ ตอนที่อืม….. ที่นักแสดงนำตัดผมหน้าม้าแล้วทำแอ้บแบ้วๆๆๆๆอ่ะครับ อิอิ ใครติดตามละครแนวนี้น่าจะนึกออก
ระหว่างที่พูดคุยกันผมก็จับประเด็นได้ว่าน้องเหมือนจะไม่เคยจริงๆ และที่มาทำก็เพราะมีปัญจริงๆ แต่น้องน่ารักดีครับไม่ลากเข้าแนวดราม่าให้เราต้องอึดอัด แต่สีหน้าน้องผมพอมองออกว่า น่าจะหาใครซักคนมารับฟังปัญหาของตัวเองเหมือนได้ระบายความในใจ ผมจึงทำหน้าที่ถามนำเพื่อให้เธอได้ระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมา และทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดี กว่าจะถึงสถานที่ๆผมบอกเธอไป สีหน้าเธอดีขึ้น มีรอยยิ้มจางๆออกมาเป็นระยะๆ แต่หน้าเธอกลับชีดขาวเข้าไปอีกจากปกติที่หน้าก้อสีแบบเด็กญี่ปุ่นจะแย่อยู่แล้ว ผมจึงต้องละมือไปบีบมือน้องเบาๆ พร้อมบอกว่า “ไม่เป็นไรนะ ถ้าหนูเห็นห้องแล้วไม่โอเคเดี๋ยวเราออกมาก็ได้”
และแล้วเราทั้งคู่ก้อไม่ได้ออกมาจากห้องแห่งนั้น ผมชวนเธอถ่ายรูปไปมา แบบว่าตากล้องไม่เบื่อนะ แต่น้องน่าจะเหนื่อยมากแน่ๆ เพราะงานนี้ถ่ายรูปอย่างเดียว แต่ให้ตายเถอะ เวลาผมเข้าไปจัดผม จัดท่าให้เธอนี่ ผมเกือบจะเผลอขยับไปจูบเธอหลายครั้งมากๆ เพราะแววตาที่แบ้วๆของเธอ พร้อมท่าทางที่ขี้เล่นของเธอ แต่ผมก็หยุดไว้เท่าที่ทำได้ เธอก็ยิ้มแย้มหัวเราะ เหมือนสนุกไปกับการถ่ายรูป แต่หลายๆครั้งแววตาเธอก็แสดงความเหนื่อยล้าออกมาเหมือนกัน ผมจึงต้องชวนเธอคุยโน่นคุยนี่ จากถ่ายสไตลน่ารัก ผมขยับเธอมาถ่ายแบบเซ็กซี่ๆ โดยให้เธอทำผมตัวเองให้ยุ่งๆ แย้มชุดชั้นในออกมาบ้างแบบเหมือนไม่ตั้งใจ อืมเอาตรงๆนะครับ โมเม้นนั้นเหมือนผมย้อนวัยกลับไปอยู่ในช่วงวัยที่ชอบแบ่งหนังสือ ดาราผู้หญิงญี่ปุ่นน่ารักๆที่ชอบรวมเล่มถ่ายชุดเซ็กซี่แบบไม่โป้มากกะเพื่อนๆเลย บอกเลยครับใครชอบแนวนี้น้องคนนี้ไม่ทำให้พี่รู้สึกผิดหวังแน่นอน
สุดท้ายแม้เวลาจะผ่านมานานมากแล้ว ผมไม่ได้ลงการบ้านให้น้องทั้งๆที่ผมก็ประทับใจ เพราะน้องบอกผมไว้ว่า “หนูรับงานทานข้าวดูหนัง แค่นั้นดีกว่า หนูกลัว” ผมจึงกลัวว่าผมลงการบ้านเธอไปพี่ๆเค้าจะเข้าใจผิด ประกอบกับเธอลองลงการบ้านตัวเองไปแล้ว และผมได้อ่านก็น่ารักดี เธอหลังไมค์มาบอกว่ามีพี่ๆสนใจจ้างเธอเที่ยวเยอะแยะเลย ผมจึงยิ้มและดีใจไปกับเธอด้วย แต่พอมาคิดดูอีกที ผมประทับใจนะ แล้วเราจะรออะไรก็ควรมาแบ่งปันความรู้สึกแบบนั้นออกไปสิ จึงเป็นที่มาของการนำสิ่งที่เขียนไว้นานมากๆแล้วมาลงให้ได้อ่านกันคร้าบ