น้องเมย์ไม่เสียดายเวลาที่เรียนมาหรอคะพี่ขวัญแนะนำให้น้องเมย์ลุกขึ้นไปที่กระจกค่ะ
ลองดูสีหน้าตัวเองว่าตอนยิ้มออกมารู้สึกยังไง ตอนไม่ยิ้มแล้วรู้สึกยังไง ?
ถ้าน้องเมย์ชอบตอนที่ตัวเองยิ้มทุกๆคนก็ชอบค่ะ ถ้าเราอยากได้รอยยิ้มเเบบนั้นคืนกลับมา
เราก็ต้องยิ้มด้วยความจริงใจ ยิ้มให้เค้ารู้สึกได้ว่าเรามาด้วยมิตรไมตรีจริงๆ
มันไม่เหมือนตอนเราเรียนมหาลัยเลยพี่เข้าใจค่ะ แต่ถ้าเราปรับตัวได้พี่ว่าน้องเมย์จะมีความสุข
ในที่ทำงานมากขึ้นเเน่ๆน้า^^ อีกอย่างเราไม่เห็นจำเป็นจะต้องแคร์เลยว่าใครจะมองหนูยังไง
ใครจะรักเราใครจะเกลียดเรา เเล้วยังไง? เค้ามีค่ากับเรามากพอถึงขนาดเอาเก็บมาบั่นทอน
ความรู้สึกเราได้ขนาดเลยหรอ? ใครจะรักเราหรือเกลียดเราช่างเค้าสิคะ เรารักตัวเราเองก็พอ
ใส่หัวก็ปวดหัว... ใส่ใจก็ปวดใจ... ไม่จำเป็นต้องให้คนที่เรารักเค้ามารักเราหรอกน้องเมย์
แค่ให้คนที่เค้ารักเราเค้ายังรักเราอยู่ในเเบบที่เป็นเราต่อไปก็พอพี่ขวัญเข้าใจและเป็นกำลังใจดีดีให้นะคะ