ชีวิตคือละคร...
ย้อนกลับไป 4-5 ปีก่อน เราได้รู้จักพี่คนหนึ่งที่สนใจจะจ้างเราเป็นเพื่อนทานข้าว
แต่จำไม่ได้ว่าตอนนั้นทำไมไม่รับค่าจ้าง 555 แค่ไปนั่งทานเค้ก + กาแฟด้วยกัน
หลังจากนั้นก็ทักทายกันบ้างประปราย จน 4-5 เดือนก่อนทักเรามาอีกครั้ง
"พี่ออกจากที่ทำงานละนะกำลังหางานใหม่อยู่" เรากดดูในไทม์ไลน์เห็นโพสต์รูปรองเท้า กระเป๋า
อะไรเต็มเลย (ขายแบบ drop ship ไม่ต้องสต๊อกสินค้าเพื่อลดต้นทุนให้ต่ำที่สุด เซฟรายจ่าย)
เลยบอกเอาของเราไปโพสต์ขายด้วยก็ได้ ขายได้ก็แบ่งกันไปตามตกลง
ด้วยตำแหน่ง+เงินเดือนที่พี่เค้าออกมาค่อนข้างสูง ทุกวันนี้ก็ยังคงหาและสู้ต่อไป เราถามว่าชีวิตเค้าโอเคขึ้นยัง
"ก็ดีขึ้นนะอาทิตย์ละวันไปเป็นที่ปรึกษาทางธุรกิจ อีก 6 วันขายของออนไลน์ แต่ยังไม่ครอบคลุมรายจ่าย"
ชีวิตต้องสู้ ๆ กันต่อไปค่ะ
เราเองก็ได้เหนื่อยน้อยลงให้คนอื่นช่วยขายแทนบ้างบางส่วน กระจายสินค้าเร็วขึ้น
จนล่าสุดงงกะตัวเองขายยังไงปล่อยให้ของหมดร้าน - -" ก็แก้ปัญหาไป มีความสุขดี
