ด้วยอำนาจแห่งความคิดถึง มันตราตรึงดวงจิตสะกดไว้
ช่างเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวเสียกระไร เหมือนดวงใจไร้อยู่คู่เรือนกาย ถ้ามิอาจห้ามใจคิดถึงได้ ช่างประไรปล่อยใจอย่าไปฝืน คิดถึงสิ่งที่ดีเคยร่วมเผชิญ ให้ชีวิตที่เหลืออยู่เดินต่อไป แม้ว่าทำใช่จะง่ายดั่งความคิด ก็ไม่ผิดถ้ากลับไปคิดถึงอีกจนได้ ค่อยๆเปลี่ยนค่อยๆปรับไม่ตามใจ และเปิดใจเริ่มใหม่ให้ระวัง ผมขอส่งแรงใจในความคิด อย่ายึดในสิ่งไม่มีอยู่จริงให้ได้ คิดซ้ำซากมีแต่ทำให้เหงาใจ เที่ยวผ่อนคลายสักหน่อยบ่อยๆก็ดี...