ถามตัวเองให้สุดครับว่า อยากกดโทรศัพท์ไปหาก็หวังว่าเขาจะยังมีความรู้สึกเหมือนที่เรามีต่อเขาใช่ไหม
ถ้ายอมรับในคำตอบไม่ว่าจะออกมาทางด้านที่เราอยากให้เป็น หรือทำให้ใจเราห่อเ่ยวลงไปอีกได้ทั้ง 2 ด้าน
ก็โทรฯ ไปเถอะครับ จะได้รู้ซะทีว่าเราเพ้อเจ้ออยู่คนเดียว หรือเค้าก็ยังพอจะมีเยื่อใยกับเราอยู่บ้าง และหากกล้าที่จะรับฟัง
ความจริง โทรฯ เลยครับ แต่ถ้ายังอยากจมๆ อยู่กับอดีต หรือไม่อยากฟังคำที่หมางเมินเฉยชา ก็อย่าโทรฯ เลย
ที่จริงอยากแนะนำสั้นๆ ว่าหาคนใหม่ หารักใหม่ดีกว่าครับ มันเสียเวลาชีวิตเปล่าๆ ผู้ชายน่ะ ถ้าเค้ายังรักเรา
คิดถึงเราเค้าไม่ปล่อยให้ผ่านเลยมาขนาดนี้หรอกครับ
ที่เราเลิกกัน โดยส่วนตัวรู้ว่าเราต่างก็รักกันมาก แต่มีสาเหตุให้พี่เค้าต้องเลือก
หากถามว่า ถ้าตัดสินใจโทรไปแล้ว ใจก็คงต้องหวังให้เค้ารู้สึกเหมือนกับเราเช่นกัน แต่ถ้าไม่เป็นแบบนั้น เราคงต้องรู้สึกเสียใจไม่น้อย
แต่ทั้งหมดแล้ว เราไม่ควรโทรไปจะดีกว่า อย่าไปเคาะถ่านที่มันดับไปแล้วจะดีกว่า ไม่หวังอะไรในตัวพี่เค้าเลยในตอนนี้
ในทุกๆวันนี้มันมีแต่ภาพที่ยังวนเวียนอยู่กลับไปกลับมา
จำได้ครั้งสุดท้ายที่โทรคุยกัน ความรู้สึกในคำพูดนั้น มันดูเย็นชา แต่ยังมีคำถามกับเราว่า"อยู่ได้ไหม" และก็สุดท้ายที่เราได้คุยกัน
จนเวลาผ่านไปได้สักพักนึ่ง มารู้อีกทีว่าเราขาดเค้าไมได้ มันยังคงนึกถึงทุกวัน เวลาที่เราไปไหน แล้วผ่านไปในที่ๆเราเคยไป ก็ยังคงนึกถึง
จากนั้้นเวลาที่นึกเค้า จะเป็นเวลาที่ว่างๆเหงาๆ และเป็นเวลาที่เราขับรถ
รู้คะ ว่ามันต้องใช้เวลาในการที่จะลืม แต่มันก็ไม่ได้ทุกข์ใจที่จะจำ แต่กลับมีความสุข ได้ยิ้มเวลาที่นึกถึง