แต่ก่อน หนูเตี้ยดำก็เคยบอกกับใครคนหนึ่งเช่นกันนะ ว่า.....
.............................................เมื่อไหร่ที่ไม่มีใคร กลับมานะ
แต่จนกระทั้งทุกวันนี้ เขาคนนั้นก็เงียบไป โดยไร้วีแววว่าจะหลับมา.....
นั่นเองที่เป็นสาเหตุที่ทำให้หนูเตี้ยดำเกลียดการรอคอย หนึ่งนาทีของเราไม่เท่ากัน
หากยังรอ ก็จะเจ็บปวด หากยังรัก ก็จะทรมาน
เลือกที่จะก้าวเดินอย่างมั่นคง ให้เขาเป็นฝ่ายต้องมองตามและรู้สึกเสียดายที่ทิ้งเราไป
และหากเราตัดสินใจจะหายไปจากชีวิตใคร ก็ต้องไปให้ไกลที่สุด ไกลจนเมื่อคิดจะกลับมา
จนพบว่าเรามาไกลเกินไปเกินกว่าที่จะย้อนกลับไป
รู้ไหม ตลอดเส้นทางตั้งแต่ก้าวผ่านความเจ็บปวดมาได้ มันไม่ได้สวยงาม
ต่อมา หนูเตี้ยดำได้พบคนที่ทำให้ รู้สึกรักและผูกพัน ได้มากกว่าคนในอดีต
ดีแล้วที่วันนั้นเขาทิ้งเราไป ดีแล้วที่เราตัดสินใจเดินต่อ ไม่ใช่รออยู่ที่เดิม
เพราะมีโอกาสตั้งมากมาย ที่จะเจอคนที่ ...เรารัก
แต่คงไม่มีโอกาสมากนัก ที่จะเจอคนที่ ...รักเรา
ก้าวเดินต่อเถอะค่ะ คนที่รักเรา เขาอาจจะรออยู่ข้างหน้าก็ได้ การรออยู่ที่เดิม ไว้เก็บเป็นความทรงจำดีๆก็พอ
หากเขาคือคนที่ใช่ ยังไงก็ไม่คลาดแคล้วไปจากเรา แต่หากเขาไม่ใช่ ไขว่คว้าแค่ไหนก็ไม่ได้มา
เชื่อว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แค่เรารู้จักทำตัวเองให้มีความสุข เดี๋ยวความสุขที่เราตามหาก็จะเข้ามาทักทาย
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า
ขอบคุนนะค่ะ หนูจะเดินต่อไปข้างหน้าให้ได้ด้วยกำลังใจของตัวเอง อาจจะเซนิดหน่อยแต่ก้อไหวอยู่
