เราตื่นเช้ากันด้วยความสดชื่นครับ ไปรับประทานอาหารเช้าแบบชิวๆเหมือนเคย แล้วกลับมาจัดกระเป๋า เก็บของเตรียมตัวเดินทางกลับ
สต๊าฟพาเราขึ้นรถเพื่อไปส่งเราที่ปีเตอร์แพน เพื่อขึ้นเรือกลับฝั่งที่เกาะด
สต๊าฟเสื้อสีฟ้าจากทิงเกอร์เบล สองคน มาส่งเราสองคน 555
ส่วนสต๊าฟเสื้อสีส้มเป็นของปีเตอร์แพน
ก่อนกลับผมเดินสำรวจปีเตอร์แพนอีกนิดหน่อย และถ่ายรูป หาดตรงปีเตอร์แพนมาฝากครับ
นี่ละครับ ด้านหน้าทะเล มีหาดคั่น ด้านหลังป่าชายเลนและคลอง เลยไปจนสุดหาด ก็เป็นจุดที่คลองป่าชายเลนมาบรรจบกับทะเล
ได้เวลาขึ้นเรือกลับแล้วล่ะ ผมนั่งอยู่บนเรือ ค่อยๆๆมองเกาะดสีเขียวขจีตัดกับพื้นน้ำสีฟ้าใส ค่อยๆๆเลือนหายไปจากสายตาทีละน้อย
แน่นอนว่า ผมจะกลับมาที่นี่อีกแน่นอน ประทับใจในความสวยงาม สงบ และคงความเป็นธรรมชาติมากๆ ตอนนี้ผมก็เล็งๆรีสอร์ทสวยๆบนเกาะไว้ละ แต่จะมากับใครดีน๊า อิอิ
ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมง ก็ขึ้นฝั่งประมาณ11โมง แล้วเราก็ไปเอารถที่จอดฝากไว้ที่ท่าเรือ เพื่อขับกลับกรุงเทพ ประมาณบ่ายโมงเราแวะทานก๋วยเตี๋ยวที่แถวระยองเป็นมื้อเที่ยง
ระหว่างทางเราก็นั่งคุยถึงทริปต่อไปที่น่าสนใจ หรือสถานที่สวยๆๆที่น่าไปเที่ยวกัน
สักประมาณบ่ายสามโมง ผมก็พาน้องบัวกลับมาส่งที่หน้าปากซอยบ้านเธอโดยสวัสดิภาพ
ที่จริงๆ ตลอดทริป3วันนี่ ผมนั่งคิดแผนการอันนึงมาโดยตลอด ในที่สุดผมก็ตัดสินใจทำมัน.
ผมอยากจะขอจับมือเธอสักครั้งครับ 555
เมื่อจอดรถที่หน้าปากซอยบ้านเธอ....
ผมเอ่ยขอบคุณที่มาเที่ยวด้วยกัน ผมสนุกและเป็นการพักผ่อนที่ดีมากๆๆ
พร้อมทั้งกับยื่นมือไปให้เธอ ทำสายตาเว้าวอนแล้วบอกว่า....next trip เราหาที่สวยๆไปกันอีกนะ
เธอยิ้มเล็กน้อย และส่งมือมาจับมือกับผม เป็นสัญญากันเล็กๆๆ
แล้วเธอก็ถอนมือกลับไป พร้อมกับ โบกมือร่ำลาและอวยพรให้ผมขับรถกลับบ้านดีๆๆน๊า^^
ผมขับรถกลับบ้านคนเดียวพร้อมกับใช้ความคิดไปพลางๆ...คุณรู้มั้ย วินาทีที่ได้สัมผัสมือกับเธอมันเป็นอย่างไร
ในชีวิตผมเคยจับมือ ผุ้หญิงมาก็หลายคน แต่มีไม่กี่คนหรอกที่เราจะรู้สึกแบบนี้
ความรูเ้สึกแบบนี้คือ จับปุ๊บ แล้วเฮ้ย ใช่เลย มือนุ่มมากๆ
นุ่มจนเป็นมือที่เราอยากจะเดินกุมมือเธอตลอดเวลา อยากจะเดินจูงมือเธอไปยังที่ต่างๆ
ไปเที่ยวด้วยกัน ไปมีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน
ใช่ครับ มือเธอนุ่มมาก และให้ความรู้สึกแบบนั้น
จับปุ๊บ มันเหมือนกับช่วงเวลาดีๆสามวันที่ผ่านมา มันคือ ความสูญเปล่า
ทำไมผมไม่ขอเธอเดินจูงมือ กันที่ชายหาด
ทำไมผมไม่ขอเธอกุมมือกันในขณะที่นั่งเรือ
ทำไมผมขอกอดเธอสักนิดในขณะที่เราดื่มเบียร์ชิลๆในพูลวิลล่า
มันเหมือนเหตุการณ์มันย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว ถึงตอนนี้ก็ได้แต่รู้สึกเสียดาย และที่จริงมันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ด้วยแหละ 5555
แต่เชื่อผมเถอะ ผู้ชายคนที่ได้เดินจูงมือเธอไปยังที่ต่างๆผุ้ชายคนนั้นเป็นคนที่โชคดีมากๆ ผมเอาเกียรติของความความรู้สึกตัวเองเป็นประกัน
ถึงตอนนี้ผมนึกถึงเพลง love me lke you do ขึ้นมา
https://www.youtube.com/v/RphTxux6slMมันมีท่อนนึงที่ผมชอบมากๆและผมฟังถึงท่อนนี้ทีไร ผมจะนึกถึงเธอเสมอ
Yeah, I'll let you set the pace
ฉันจะให้เธอควบคุมเกม
Cause I'm not thinking straight
เพราะฉันคิดอะไรไม่ออกเลย
My head spinning around I can't see clear no more
หัวฉันหมุนไปหมด มองอะไรไม่ชัดเลย
What are you waiting for?
มัวรออะไรอยู่ล่ะ?
ใช่ครับ แม้ระหว่างผมกับเธอจะมีข้อจำกัดต่างๆมากมาย
แต่ไม่รู้เป็นอะไรทุกครั้งที่ผมเจอเธอ ผมจะมึนงง ตกอยู่ในภวังค์
เธอถามอะไรผมก็ตอบ
เธอชวนไปไหนผมก็ไป
ถ้าอย่างนั้น ระหว่างผมกับเธอ
เธอจะทำอะไรแบบไหน อย่างไรใ ห้เธอกำหนดเองเลยละกัน......
และ next trip ก็เช่นกัน จัดไป ไปไหนไปกัน ผมมองข้ามข้อจำกัดต่างๆไปแล้ว
เพราะผมคิดอะไรไม่ออกละ เมื่อ....อยู่ใกล้ๆเธอ^^
The End