ที่คงไม่ลืมมี2ครั้ง แบบว่าแปลกๆดีเลยจำ
1. เค้าเดินตามตั้งแต่เรากินข้าวเที่ยงในห้างตอนเรียนพิเศษเสร็จ(สมัยม.ปลาย) เราเดินช้อปปิ้งซื้อหนมโน่นนี่นั่น เค้าก็ยังเดินตามอยู่ ตอนแรกก็สงสัยว่าทำไมบังเอิญเจอบ่อยจัง ผู้ชายอะไรเดินเล่นแผนกผู้หญิง 555 จนเราขึ้นรถเมล์กลับบ้าน เค้าก็ขึ้น
ตามขึ้นรถเมล์ และในที่สุดก็.....เข้ามาคุยจ้า เข้ามาขอเมลล์(สมัยนั้นยังเล่นMSN) ด้วยความที่เราห้าวๆนิดนึง ช่วงนั้นไม่สนผช.เลย เลยตอบกลับเลย รู้จักกันหรอ จะเอาไปทำไม ไม่ให้หรอก แต่ๆๆๆ เค้าตื้อต่อครับท่าน ไม่ยอมลงจากรถเมล์ บอกว่าถ้าไม่ให้จะไม่ลงนะ จะตามไปถึงบ้าน เราก็อ้าวสิ แมร่งกล้าเว้ยเฮ้ย เออ กล้าขอขนาดนี้ ก็กล้าให้สิครับ เอาไปเลย เค้าบ้ามาเราก็บ้ากลับเน๊อะ
2.
ตามในBTSค่ะ เจอกันที่สถานีสยาม แต่ด้วยความที่ปกติเราจะใส่หูฟังฟังเพลงไม่สนใคร(พยายามไม่สน แต่รับรุ้ตลอดนะ) เผอิญวันนั้นคนแน่นมาก เราก็ดันไปยืนซะมุมเลย โดนเบียดสุดๆ แรกๆก็ไม่คิดไรเข้าใจคนมันแน่น แต่จนใกล้ๆถึงสถานีปลายทาง คนเริ่มโล่งนะ แต่ไอคนข้างๆเรานี่ทำไมเค้าไม่ขยับไปซะที เบียดเราอยู่นั่นล่ะ จนถึงสถานีปลายทาง เราจะลงเลยเอาหูฟังออก เค้าได้จังหวะ เลยทักเราว่า ใช่...รึป่าว? เราก็...เอ่อไม่ใช่ค่ะ จึงโดนถามต่อว่าแล้วชื่ออะไร พอถึงตอนนี้เริ่มจะอ๋อละ มันชักแปลกๆ ไม่คิดว่าสมัยนี้ยังมีัคนใช้มุขทักคนผิดอีกนะเนี่ย 555 น้ำเน่าโคตรๆ เราก็อัธยาศรัยดี เค้าคุยดีมาเราก็คุยตอบ ถามว่าลงสถานีไหน ถึงได้รู้ว่า เค้าตามเรามา เลยสถานีที่เค้าจะลงนานแล้ว ขอLineเรา (สมัยนี้เลิกเล่นMSNละ) เราก็บ้าเน๊อะ ให้ด้วยอ่ะ รู้สึกบ้าๆไงไม่รู้ คิดเหมือนเดิม กล้าขอก็กล้าให้สิเอ้า
เรานี่โรคจิตหน่อยๆ เค้าบ้ามาเราก็บ้ากลับ ไม่รู้ใครจะบ้ากว่ากัน
