เศรษฐีชรา ผู้มีเงินเหลือกินเหลือใช้ท่านนึง มีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไว้สืบสกุลเพียงคนเดียว ซึ่งท่านนั้นรักนักรักหนา
แต่บังเอิญ ลูกชายนั้นเป็นคนขี้เกียจเหลือแสน ไม่ขยันทำงานทำการ เอาแต่กินเที่ยวเล่น ใช้เงินไปวันๆ ตัวท่านเศรษฐีนั้น
เห็นว่า ปล่อยไว้ต่อไปย่อมไม่ดีแน่นอน หากว่าวันนึงตนเองตายไปลูกชายซึ่งทำงานทำการไม่เป็น ย่อมต้องใช้เงินจนหมด
และจะต้องพบกับความยากลำบากแน่นอน จึงมีความคิดว่า น่าจะจัดงานแต่งงานให้ลูกชายซะ มันจะได้ทำงานทำการ บ้าง
มีความรับผิดชอบ และรู้หน้าที่ของตัวเอง หรืออย่างน้อยที่สุด เมียมันก็น่าจะดูแลลูกชายตัวเองได้ คิดได้อย่างนั้นแล้ว จึง
บอกกับลูกชายตัวเองว่า นี่ลูกเอ้ย เจ้าจงไปหาผู้หญิงที่เจ้าอยากจะครองเรือนด้วยมากี่คนก็ได้ เพราะพ่อคิดว่าถึงเวลาที่เจ้า
ต้องมีครอบครัวแล้ว เดี้ยวพ่อจะทำพิธี คัดเลือกลูกสะใภ้ให้เจ้าเอง ไอ้ลูกชายได้ยินอย่างนั้นก็จัดการไปคัดสรร สาวงามมาร้อยกว่านาง
ทั้ง พริตตี้ MC นางแบบ ดารา และสาวงามมากมายนับร้อยนาง
ล และเมื่อวันคัดเลือกมาถึง เศรษฐีหนุ่มก็ได้บอกให้ลูกชายพาสาวงามทั้งร้อยนางมาพร้อมกันที่บ้านเพื่อเข้าพิธีคัดเลือก โดยเศรษฐี
ได้บอกกับ เหล่าสาวทั้งร้อยนางว่า ภายในกระสอบนี้ จะมีสิ่งของอยู่ 101 ชิ้น ข้าให้พวกเจ้าหยิบของที่พวกเจ้าชอบ แต่หยิบได้แค่
คนละชิ้นเท่านั้นนะ ห้ามหยิบเกินกว่านี้ และเมื่อเศรษฐีเทกระสอบออกมาก็ปรากฏเพรชนิลจินดา จำนวน 100 ชิ้น(สรรพนามผิดขออภัยนะครับ)
หล่นลงมา พร้อมกับหัวมันหนึ่งหัว และเมื่อให้สัญญาณสาวงามทั้งร้อยคนต่างก็เยื้อแย่งเพรชและสิ่งของมีค่ากันอุตลุดไปหมด สาวงาม 99 คน
ล้วนแต่หยิบ เอาเพรชกันไปหมด แต่มีสาวงามอยู่เพียงนางเดียว
ที่ไม่สนใจที่จะหยิบเพรชนิลจินดาเหมือนสาวงามทั้ง 99 คน แต่นางเลือกที่จะหยิบหัวมันไปไว้ในครอบครอง เมื่อท่านเศรษฐีเห็น
ดังนั้นจึงบอกกับลูกว่า นี่ไอ้ลูกชายเจ้าต้องแต่งงานกับสาวคนนี้เท่านั้น ฝ่ายลูกชายก็สงสัยจึงถามกลับไปว่า ทำไมข้าต้องแต่งงานกับหญิงคนนี้
พ่อใช้อะไรเป็นหลักเกฏฑ์ในการเลือก
ผู้เป็นพ่อจึงกล่าวกับลูกชายว่า ลูกเอ้ย เจ้าดูเอาเถิดหญิงนางนี้ไม่สนใจที่จะหยิบสิ่งของมีค่าเหล่านั้นเพราะนางไม่ได้สนใจในมูลค่าของเพรชนิลจินดาเหล่านั้นแม้แต่น้อย แต่นางสนใจหัวมันธรรมดาๆ หัวนี้ นั้นหมายถึง นางไม่ได้สนใจเจ้าเพียงเพราะเจ้ามีเงิน แต่นางรักเจ้าด้วยใจจริงๆ
และไม่แน่ นางอาจจะนำหัวมันหัวนี้ไปปลูก ไปขยายพันธ์ และนำออกไปขายนำเงินกลับมาจุนเจือครอบครัวนับว่าเป็นการเลือกที่ฉลาดแท้ จำไว้นะลูกแม้ว่าเราจะมีเงินทองมากมายเพียงใด แ่ต่ไม่คิดที่จะเก็บหรือหาเพิ่มเติมเอาไว้ สักวันก็ต้องหมดลงได้ เจ้าจงแต่งงานกับหญิงนางนี้เถิด เพราะถ้าเจ้าอยู่กับหญิงนางนี้ เจ้าจะไม่มีวันอดตายแน่นอน
.
.
.
.
.
นั้นละครับ ผมจะบอกว่า นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารับรู้ว่า ถ้าเราจะเลือกใครสักคนมาเป็นคู่ครองของเราแล้วละก็ เราต้องเลือกคนที่ "เอามัน"
