แค่หายใจยังเหนื่อย
วันนี้แวะมาห้องนั่งเล่น WLG ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งอย่างป่วยๆ
ไอ้ยาที่กินก็มี side effect ทำให้อ่อนล้าและหงุดหงิดง่ายเหลือทน นั่งทอดอารมณ์ท่องโลกออนไลน์เจอคำว่า
อยู่ในสังคมดัดจริต ชีวิตต้องป๊อป (ปูล่าร์) ละฮากลิ้ง เอ่อ! จริงของเค้าในบางครั้งอย่างปลงๆ
วันนี้ได้รับความเห็นใจให้ลาทั้งจากงานประจำเพื่อพักผ่อน และจากงานอดิเรกที่เก็บเงินมาหมดแล้วและลูกค้าบอก
"คุณพักนอนเยอะๆ เถอะ เรื่องของค่อยว่ากันเมื่อคุณหายดี เรารีบโอนเพราะกลัวเสียเครดิต ในการครั้งต่อไป"
ซึ้งน้ำตาจะไหล
ปล.ข้อคิดจากโกวเล้งเรื่องความรักที่เราอ่านแล้วค่อดปลง (ของแท้)
ไม่มีการอยู่ร่วม ไหนเลยมีการจำพราก?
การอยู่ร่วมของพวกเรา อาจเป็นการเริ่มต้นจำพรากของผู้อื่น
และการจำพรากของพวกเรา อาจเป็นการเริ่มต้นการอยู่ร่วมของผู้อื่น
เมื่อดื่มด่ำกับการอยู่ร่วม แล้วเหตุใดไม่อาจกล้ำกลืนความรวดร้าวของการจำพราก?
หากไม่เคยหลั่งน้ำตาให้กับการจำพราก
ไหนเลยล่วงรู้ถึงความสุขสดชื่นของการอยู่ร่วม…
