WELOVEGIG
Welovegig | Website สำหรับคนอยากมีกิ๊ก => คุยเล่น ส่งการบ้าน ระบายความเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: mzazaza2015 ที่ มีนาคม 18, 2018, 10:17:35 AM
-
**36** ตลอดปีที่ผ่านมา ได้พูดคุยกับน้องในเว็บหลายคน บางคนก้อไม่มีแม้แต่โอกาสได้ทำความรู้จักกัน บางคนก็มีโอกาสได้รู้จักกันแต่ไปไม่ถึงการได้พบกัน แต่นั่นแหละมีบางส่วนที่เราสามารถพัฒนาจนพบเจอกันได้ และมีส่วนหนึ่งแม้จะไม่มากที่กลายเป็นความทรงจำที่น่าประทับใจ และผมจะเก็บมันไว้เพราะผมยังอยากจะยิ้มกับความทรงจำที่ผมมีในอดีตที่ผ่านมา นี่คือความทรงจำที่ผมพอจะสรุปและรวมไว้เพื่ออ่านกระตุ้นภาพในวันเหล่านั้น มันน่ารักและมีรอยยิ้มปนอยู่ในนั้นเลยอยากจะมาแบ่งปัน ถือว่าอ่านสนุกๆนะครับ บางคนอาจจะคิดว่ามันจริงหรือไม่จริงผมไม่กังวลกับความสงสัยเหล่านี้เลย พี่ๆน้องๆที่อ่านก้ออย่าไปคิดมากเลยครับ แต่แน่นอนเธอเหล่านั้นที่ผมเขียนถึงคงรู้ว่าเรื่องราวเหล่านี้มันคือเรื่องราวของพวกเธอ และเธอคงรู้ว่าสิ่งที่เขียนนั้นไม่เท่าที่เรารู้สึกกันในวันนั้น แต่อย่างน้อยมันคงทำให้ได้หวลนึกถึงวันเหล่านั้นที่เราเคยเจอกันนะครับ นี่คือที่มาของการบ้านชุด “กาลครั้งหนึ่งที่ WLG”การบ้านที่เก็บรวบรวมความประทับใจที่ไม่เคยเขียนมาก่อนตลอดปี2016 ………… https://www.youtube.com/watch?v=xbZyjScHnAw
“เอ็ม” คำสุดท้ายก่อนเธอจะหายไป หลังจากที่เราเพิ่งแยกกันมาไม่เกิน 36 ชั่วโมง หลังจากนั้นตัวอักษรของผมเหมือนตายไปจากการรับรู้ของเธอ มันจมหายไปกับแป้นพิมผ่านจอคอมล่องลอยออกไป ตัวอักษรเหล่านั้นคงน่าสงสารเพราะมันคงหาทางออกไม่เจอ ไม่รู้ว่าผู้รับหายไปอยู่ที่ไหน เวลาผ่านไปผมได้แต่หลับตาลงนึกถึงภาพเก่าๆ ความรู้สึกหนักๆที่กดลงมาตรงหน้าอก พร้อมคำพูดที่ลอยมาเบาๆ มันกลับมา มันเหมือนเธอคนนั้นกระซิบอยู่ใกล้ๆ ไม่ได้หายไป “กลิ่นพี่หอมอ่ะ”…………….กลิ่น ใช่สิ วันนั้นตอนเราสองคนคุยกันมันก็เริ่มมาจากคำๆนี้แหละ คำว่า “กลิ่นผู้ชาย…….”
ย้อนไปเมื่อเราได้คุยกันใหม่ๆ ผมมักเรียกน้องคนนี้ในใจว่า “สาวน้อยสองพยางค์” เพราะน้องจะตอบอะไรที่สั้นๆ ไม่ยาว แต่ที่ทำให้ผมรู้สึกอยากคุยเพราะ น้องคนนี้เค้ามักจะพิมพ์สั้นแต่คุยยาว เรามักจะพิมคุยกันสั้นๆ แต่คอลคุยกันนาน มันเหมือนย้อนเวลาไปเป็นช่วงวัยที่ผมไม่ต้องคิดอะไรมากนอกจาก นั่งคิดว่าพรุ่งนี้ตอนเลิกเรียนจะแวะทานน้ำแข็งใส หรือน้ำเต้าหู้ โลกในวัยนั้นหมุนไปมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เธอคนนี้เริ่มต้นคุยกับผมโดยใช้ไลน์จริง รูปจริง หน้าที่การงานจริง ผมคุยกับเธอได้สนุกเพราะผมเป็นลูกค้าขององค์กรที่เธอทำอยู่มาตั้งแต่สมัยเรียน แต่เราสองคนก็คุยกันไปเรื่องโน้นเรื่องนี้ ไม่ได้วกเข้าเรื่องงานซักที อาจเพราะ เธอไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน เธอแค่เหงา แต่ที่สำคัญที่ทำให้ผมชอบคุยกับเธอ คือ เธอค่อนข้างตรง พูดจาตรงๆ แต่แล้ววันนึงเธอก็ส่งลิ้งอันนึงมาหาผม http://www.welovegig.com/forum/index.php?topic=201218.0 แล้วเธอก็ถามผมมาสั้นๆว่า “นี่พี่เหรอ” ผมกดเข้าไปดูแล้วก็บอกเธอไปว่า “ใช่ การบ้านแรกเลยแหละ” แล้วคำถามก็ลอยมาตามความรู้สึกเมื่อผมลืมตาตัวอักษรก็ปรากกฏตรงหน้า “พี่ใช้น้ำหอมอะไร” ผมหลับตานึกอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะตอบไปสั้นๆว่า “วันนั้นใส่……” แล้วโอกาสการพบเจอกันของเราก็ปรากฏขึ้นหลังจากประโยคที่ยาวกว่าปกติของเธอ “หนูชอบน้ำหอมมาก ชอบกลิ่นผู้ชาย” แล้วเราสองคนก็ถลำลงไปสู่กลิ่นหอมอันแสนอบอวลอยู่พักใหญ่ๆ แล้วความซับซ้อนก็เริ่มมากขึ้น เธอเริ่มมีการส่งรูปเวลาทำงาน ออกกำลังกาย หรือเวลาเธอไปเที่ยวมาให้ดูเรื่อยๆ แต่ก็นั่นแหละ เธอคนนี้ก็ยังพิมมาสั้นๆ แต่สิ่งหนึ่งที่คนฉลาดน้อยอย่างผมสังเกตได้คือ เธอเหงาจริง และขาเธอสวยจริง เออันหลังมันใช่มั้ยนั่นน่ะ 555
(http://www.sscupload.com/wlg2012/201803/1521342503.jpg)
ในที่สุดเราก็มีโอกาสนัดกัน ผมต้องขอบคุณเธอคนนี้ที่ยอมมาจากต่างจังหวัดเพียงเพื่อลองมาพบเจอกัน เรานัดกันที่ห้างแห่งหนึ่ง ผมพบเธอ เธอเดินมาจากไกลๆ ทำให้ผมได้มีเวลาปรับลมหายใจและเพ่งมองเธอช้าๆ เธอคนนี้ตาสวย หน้าตาเหมือนในรูป ที่สำคัญขาเธอคนนี้ขาเรียวสวยมากๆ ดูไกลๆนึกว่านางแบบ เมื่อผมเจอหน้าน้องผมถึงเข้าใจที่น้องบอกว่าหนูดุนะ สีหน้าตอนเธอมองผมครั้งแรกมันเหมือน เธอสับสน ผิดหวัง โกรธ มันปนๆกันจนผมแทบจะออกปากบอกไปว่า “ไม่เป็นไรนะครับ ถ้าหนูไม่โอเค เราทานกาแฟกันซักแก้วแล้วแยกย้ายได้นะครับ” แต่ผมยังไม่ทันจะพูดอะไร เธอก็แอบยิ้มเล็กๆให้ผมได้เห็น แล้วผมก็เริ่มบทสนทนา บนลานครึ่งวงกลมโค้งๆ ที่มีคนนั่งไล่ระดับไปตามขั้นบันไดที่ห้างทำไว้ให้ลูกค้าได้มานั่งเล่นกัน ภาพมันหมุนๆ วนๆ เพราะเธอก็ยังคงคอนเซป “สาวน้องสองพยางค์” ไว้ได้เป็นอย่างดี แต่เนื่องจากทำเลในการคุยมันช่างเป็นที่จับจ้องของคนรอบข้าง ประกอบกับเวลาที่เราเจอกันมันก้อคลาดเคลื่อนไปไกลแล้ว ผมจึงไม่รอช้าเอ่ยปากชวนเธอทันที เธอหุบรอยยิ้มลงแต่พยักหน้าช้าๆ หน้าตาซื่อๆนิ่งๆจนหากถ้าใครผ่านไปผ่านมาอาจจะคิดว่าเธอกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง แต่เอาเหอะหน้าตาแนวไหน เธอก็เดินตามผมมาตามที่ผมชวน
(http://www.sscupload.com/wlg2012/201803/1521342564.jpg)
เมื่อมาถึงสถานที่ๆผมก็ไม่คุ้นเคยเพราะมันคนละถิ่นกับที่ๆผมอยู่ และเมื่อเราสองคนเข้าไป มันเป็นห้องที่มืดๆ ไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะมาทำความรู้จัก มันเหมาะจะมาหลับนอนมากกว่า เอาจริงๆผมไม่ค่อยชอบเลย แต่ก็นั่นแหละจะให้ทำยังงัยได้ ผมค่อนข้างโหยหาน้องคนนี้เป็นพิเศษ เนื่องจากไม่เคยได้เจอกันเลย ได้แต่คุยกันมานานแล้ว ผมไม่รู้จะเริ่มมันยังงัย เพราะเธอไม่ถ่ายรูป ไม่อะไรเลย เธอแค่อยากมาเจอ ผมทำตัวไม่ถูก แต่ก็ทำเป็นใจกล้าขยับไปใกล้ๆตัวเธอ แล้วดึงเธอมากอด แต่เธอฝืนตัวเอง แรงต่อต้านของเธอมาในแบบที่ผมต้องสงสัยตัวเองในสิ่งที่กำลังทำอยู่ แต่ผมก็ยังเกร็งมือเล็กน้อยเพื่อให้เธอมาอยู่ในอ้อมกอดผม เราสองคนตาประสานกันเล็กน้อย แล้วเธอก็หลบสายตาผมพร้อมบอกให้เรานั่งคุยกัน สติผมกลับมา มันคงรวดเร็วและดูไม่สุภาพนัก ผมจึงดึงเธอลงมานั่งบนตักและพูดคุยกัน เธอเขิลจนหน้าแดง แต่เมื่อผมขยับใกล้ๆเข้าไปจนมีโอกาสได้สัมผัสริมฝีปากกัน มันเป็นการจูบที่เหมือนเธอหายใจไม่ทัน เมื่อหลุดออกจากกันผมได้ยินเสียงหอบหายใจเบาๆข้างๆหูผม ตัวเธอสั่นเบาๆ แล้วเราก็ทำแบบนั้นกันอีกหลายๆครั้ง แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนเธอไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ จนผมต้องหยุดคุยกับเธอหลายครั้ง ผมไม่ค่อยเข้าใจปฏิกิริยาที่สะท้อนไปมาแบบสวนทิศทางกันจากข้างในของตัวเธอ และแล้วเธอก็พูดออกมาว่า “พี่หนูอยากกลับ” มันเหมือนภาพจินตนาการทั้งหลายมันหยุดลง มันเหมือนผมถูกดึงสติกลับมาด้วยคำพูดของเธอ ผมมองตาเธอเหมือนจะบอกเธอไปเบาๆว่า “หนูพูดจริงๆเหรอ” และแล้วภาพมันก็ตัดกลับมาผมและเธอกำลังนั่งอยู่บนรถ ในขณะที่รถกำลังเคลื่อนไป มันอยู่ในบรรยากาศที่ชวนอึดอัด เพราะเธอไม่พูดอะไรออกมาเลย ผมได้แต่ชวนเธอพูดคุย แต่ผมก็ไม่ได้ขอโทษอะไรเธอมากนัก เพราะก่อนจะมาเจอกันเราพูดคุยกันไปถึงการพบเจอกันมามากมาย จนผมไม่รู้จะเร่มขอโทษเธอด้วยเหตุผลอะไร ในใจได้แต่คิดไปว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่น้องอาจจะไม่ได้ชอบเรามากขนาดที่จะทำอะไรที่เราเคยพูดคุยกัน คิดได้แบบนั้นผมก็ดึงค่าขนมและยื่นส่งให้เธอตามที่เคยบอกเธอ เธอผลักมือผมเบาๆ แต่คำพูดดูร้อนรน “ไม่เอาอ่ะพี่” เป็นคำพูดสั้นๆ แต่แรงจากมือเธอที่กุมข้อมือผมหลังจากที่ผมยื่นมือไปอีกครั้ง มันบอกผมว่าเธอไม่ได้พูดเล่น และแล้ววันนั้นผมก็จากเธอมาอย่างงงๆ แต่ในขณะที่ผมกำลังขับรถกลับผมกลับปรากฏรอยยิ้มจางๆที่ริมฝีปากตัวเอง ภาพวันนี้มันแสดงให้ผมเข้าใจรสชาติของการเล่นเว็บ ที่มีทั้งผิดหวังและสมหวัง เพียงแต่ที่ผ่านมาผมไม่ค่อยจะเจอกับความรู้สึกผิดหวังซักเท่าไหร่ มันทำให้ผมพูดกับตัวเองว่ามันเป็นเหตุการณ์ที่ดี ที่จะเอาไว้ใช้ดึงสติ และความรู้สึกมั่นใจของตัวเองให้ลดลง ว่าแล้วก็ไม่มีอารมณ์อะไรเกิดขึ้นอีก มีแต่ความรู้สึกที่ดี ที่ผมนึกถึงตอนที่ผมได้พูดคุยกับเธอ หรือแม้แต่ตอนที่ผมได้เห็นรอยยิ้มของเธอตอนที่เราได้เจอกัน ภาพอะไรก็ตามที่ผมไม่อยากจำผมก็ลบมันออกไป เลือกจำแต่อะไรที่ดีๆ อะไรที่จะทำให้ผมยิ้มเสมอเวลานึกถึงมัน และนึกในใจว่ากลับไปจะรีบทักเธอไปทันทีถ้ามีโอกาสแม้เราสองคนคงไม่ได้เจอกันอีกก็ตาม
(http://www.sscupload.com/wlg2012/201803/1521342621.jpg)
…………………หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันต่อแบบไม่ได้มีอะไรตะขิดตะขวงใจ เพราะไม่ได้มีใครพูดอะไรหรือแสดงอะไรที่จะทำลายมิตรภาพที่เกิดขึ้น มีแต่เพียงผมได้ทราบเหตุผลที่เธอบอกให้ผมรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น ผมเข้าใจ และไม่สงสัยอะไร แต่แล้ววันนึง เธอก็เอ่ยปากกับผมออกมาว่า “พี่อาทิตย์นี้หนูหยุดนะ เราเจอกันอีกมั้ย” เอ่อเอาจริงๆผมก็งงๆ ผมไม่ค่อยเข้าใจเอหรือผมไม่พยายามทำความเข้าใจ เพราะผมไม่ตอบอะไร ได้แต่ชวนเธอคุยเรื่องอื่น แต่แล้วเธอก็แสดงบางอย่างออกมาแม้มันจะสุดแสนอ่านยากจากคำพูดของผู้หญิงคนนึง แต่ผมผู้ชายที่ไม่ได้เป็นเด็กหนุ่ม แต่เป็นชายหนุ่มที่กำลังจะก้าวผ่านเข้าสู่ช่วงอายุของชายกลางคนคนนึง จับความรู้สึกได้ว่าการมาเจอกันครั้งนี้มันจะไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา แต่ก็นั่นแหละผมอยากรู้ความตั้งใจจริงของเธอ จึงเอ่ยออกไปให้เธอเป็นฝ่ายเดินทางมาหา แม้มันไม่น่ารักแต่มันเป็นเหตุผลที่ดีที่จะทดสอบความตั้งใจของอีกฝ่าย แต่นั่นแหละ เธอทำให้ผมยิ้มแก้มแทบปริกับคำตอบที่ผมได้รับ การมาของเธอในครั้งนี้ใครเลยจะรู้ว่ามันทำให้ผมได้เข้าใจอะไรบางอย่างในตัวเธอ เธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่แค่เหงา แต่เธอมีอะไรมากกว่านั้น เวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วในวันนั้น มันหวาน และลึกซึ้งกว่าที่ผมคิดไว้ รอยยิ้ม และอะไรหลายๆอย่าง อาการงอนเล็กๆของเธอ มันทำให้ผมได้เก็บภาพความทรงจำที่ดี และมันไม่ใช่แค่ครั้งที่สองที่เราจะได้เจอกัน และแน่นอนครั้งหน้าผมเองจะเป็นฝ่ายไปหาเธอบ้าง………….
(http://www.sscupload.com/wlg2012/201803/1521342806.jpg)
หลังจากเวลาที่ผ่านไปอย่างช้าๆ ไม่มีเสียงตอบรับอะไรจากไลน์เดิม แต่กลับมีไลน์ใหม่ที่เป็นตัวเธอทักทายกลับมายังผม พร้อมเหตุผลในการหายไป ผมไม่ได้ต้องการเหตุผลอะไร ขอแค่ได้รู้ว่าเธอโอเค และได้พูดคุยกับผมอีกครั้ง แค่นี้ผมก็รู้สึกดีมากแล้ว ความทรงจำครั้งนี้เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่ผมยิ้มเสมอเวลาที่นึกถึงมัน และแน่นอนหากมีโอกาสผมจะมาถ่ายทอดความรู้สึก และความทรงจำของลมทะเล เสียงคลื่น และความหวานที่แทรกออกมาในกลิ่นเค็มของทะเล แล้วเจอกันใหม่นะครับ หากอยากลองทำความรู้จักกันคงไม่อยากที่จะหาทางแอดไลน์ผมมานะครับ …………
-
เป็นกำลังใจให้ท่านนะครับ
ผมชอบพูดคุย ทำความรู้จักเหมือนกันครับ ทำให้ได้รู้ว่าตัวน้องเป็นคนยังไง
เวลาช่วยเหลือมันทำให้ผมเต็มใจช่วย อย่างเต็มใจครับ (ตังหมดเร็วเช่นกัน 555)
-
การบ้านฉบับนี้ยาวมากกกกด
หมดโควต้าไปหลายปีเลย
**21**
-
พี่ใช้น้ำหอมอะไรครับ น้องๆถึงติดกันตรึม ผมจะได้ไปหามาใช้บ้างครับ **34**
-
อือ ฮืออออ! การบ้านแบบนี้
นางเอกของเรื่องเข้ามาอ่านคงตัวลอยยยย
คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงหรือเป็นนางเอกละครหลังข่าว
แต่ๆๆๆ คงไม่ใช่แค่สาวเจ้าของเรื่อง ที่หลงคารมแบบนี้
สาวๆหลายคนในนี้คงอยากเป็นนางเอกกันเป็นแถววว!!
ต่อคิวกันมาเลยคร้า
คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรอง
ความจริงใจยังแพ้แค่เศษเงินตรา