WELOVEGIG
Welovegig | Website สำหรับคนอยากมีกิ๊ก => คุยเล่น ส่งการบ้าน ระบายความเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: Anothergurl ที่ พฤษภาคม 12, 2018, 04:28:40 PM
-
มองหาพี่ดูแลอยู่พักนึง ได้รู้จักกับพี่ พี่เป็นคนที่ดีมากคนนึงสำหรับหนู
หนูมีความสุขที่ได้อยู่กับพี่ ตอนแรกที่เรามาเจอกัน
ในวันที่ฝนตก ก่อนแยกกัน พี่เอาร่มมาให้ใช้ แล้ววิ่งฝ่าฝนกลับไปที่รถ
ในครั้งต่อมา หนูตั้งใจจะเอาร่มมาคืน ฝนก็ตกลงมาอีก
"เอาไปใช้เถอะ ไม่ต้องคืนพี่หรอก ดีกว่าเราป่วย" หนูยังจำได้ดีที่พี่บอกแบบนั้น
.
เราติดต่อกันบ้าง หายๆไปกันบ้าง หนูรู้ดีว่าการที่เราเจอกันตรงนี้มันไม่ยั่งยืน
ความสัมพันธ์ของเรามันโปร่งบาง อาจจะไม่เห็น แต่ก็มีอยู่
.
พวกเราเจอกันอีกครั้งในฤดูหนาว พวกเราไม่ดูหนัง
มือของพี่เย็นมาก ส่วนมือของหนูมีแต่เหงื่อ หนูเป็นคนที่เจออากาศเย็นแล้วก็ง่วง จะหลับให้ได้
พี่บอกไม่เป็นไร ซบพี่ มากับพี่จะไปนั่งทรมานทำไม
พวกเราเปิดโรงแรม แรกที่รู้ว่า การนอนกอดกันเฉยๆมีอยู่จริง ต่างคนต่างนอน
.
พวกเราเจอกันอีกครั้งในช่วงสิ้นปี พี่บอกว่ามีของขวัญจะให้
มันเป็นของขวฯชิ้นเล็กๆมีค่ายิ่งใหญ่มากสำหรับหนู
เราอยู่ด้วยกัน สัมผัสของพี่หนูยังจำได้
ทั้งทะนุถนอมแล้วก็นุ่มนวล พี่บอกหนูว่า พี่มีความสุขมาก หนูก็มีความสุข
พี่บอกว่ารักหนูมาก หนูก็เหมือนกัน
แต่อันนี้หนูไม่ได้พูด หนูพูดไม่ได้ เพราะเราสองคนมีสิ่งที่เราข้ามไปหากันไม่ได้
สิ่งนั้นเรียกว่าความจริง
.
พวกเรายังเจอกัน เดือนละครั้ง สองครั้ง
หนูยังอยู่ที่เดิม แต่พี่อ่านเริ่มไม่ตอบข้อความของหนูแล้ว
ทั้งๆที่รู้แก่ใจว่าทุกอย่างมันไม่ยั่งยืน ทว่าตลอดฤดูร้อนที่ผ่านมาหนูก็ยังอยู่ลำพัง
เพราะกลัวว่าพี่จะกลับมาแล้วไม่เจอหนู
.
ตอนนี้วันฝนตกนั่นมันกำลังจะกลับมาอีกครั้ง
ต่างตรงที่ว่าเราสองคนคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้ว
ต่อให้พี่กลับมาตอนนี้ หนูเองก็คงไม่รออยู่ตรงนั้นแล้วเหมือนกัน หนูชินชาเกินจะกลัวมันแล้ว.
ลาก่อนนะคะ คนดีของหนู.
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ เก็บเรื่องราวดีๆไว้ให้คิดถึงบ้างก็พอครับ
-
ขอให้น้องโชคดีกับเส้นทางข้างหน้านะฮะ
-
แลดูน่าเศร้าสร้อยเหงาหงอย ตาละห้อยชะเง้อคอยมองหา
รอนานแค่ไหนใยไม่กลับมา ก็แค่อนิจจาพามาเจอ
มีบุญได้มาพานพบ ใยจบเร็วเกินกว่าแกล้งใจเผลอ
ก็ยังมีวาสนาพามาเจอ ฉันและเธอพบเจอคือฝันไป
โลกมันกลมต่างคนต่างคิด มันเป็นสิทธิ์ถ้าพอใจถึงมาเสนอ
ให้พบหน้ากลับหายไม่อยากเจอ จำจากเธอคิดถึงเธอคือเรื่องจริง
-
แวะมาเป็นกำลังใจนะคะ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ......
อ่านแล้วเข้าใจครับว่าเป็นอย่างไร....
เดินเข้าซอยตันนะครับ...ถึงซอยจะสวยงามรื่นรมณ์...
พอสุดทางก็ต้องเดินกลับออกมาแล้วไปต่อ.....
**38**