ช่วงเวลาสั้นๆ ที่แสนประทับใจ.. หญิงยุคใหม่ & ชายสปอร์ต

[<hunsa>]

 

ตอนแรก.. จะเก็บเป็นความประทับใจส่วนตัว.. (กลัวเค๊ามาอ่าน.. เขิลล..)
แต่มาคิดอีกที.. อยากแบ่งปันเรื่องราว ความรู้สึกดีๆ..
ว่าในเว็บนี้ ยังมีสิ่งดีๆ.. ให้กำลังใจใครที่กำลังค้นหา..

เรื่องมีอยู่ว่า..........

จุดเริ่มต้น จากวันที่แสนวุ่นวาย เหนื่อยหน่าย หมดพลัง.. กับภาระ หน้าที่การงาน..
เบื่อหน่าย อ่อนล้า วุ่นว้า กับปัญหาครอบครัว จากความแตกต่างทางวัยวุฒิ คุณวุฒิ และ มุมมองความคิด
ชีวิตคู่ ที่ดูภายนอกสวยงาม สมบูรณ์แบบ แอบซ่อนปัญหาภายในไว้อย่างมิดชิด

หญิงสาว.. นิ่งเงียบ ทบทวน เรื่องราวมากมายในชีวิต.. เหนื่อยเพื่ออะไร
คนหนึ่ง ตั้งใจเรียนให้สูง ตั้งใจทำงานให้มีหน้าที่การงานที่สูง
ทำธุรกิจมากมาย เพื่อหาเงิน เก็บเงิน ซื้อบ้าน ซื้อรถ ซื้อความสุขสบายให้ครอบครัว
ในขณะที่อีกคน ซึ่งควรจะเป็นผู้นำครอบครัว กลับ บริหารชีวิตผิดพลาด
สร้างหนี้สินมากมาย ดูแลตัวเองและครอบครัวไม่ได้.. ทะเลาะกันแทบทุกวัน..
เธอคิด.. ฉันผิดอะไร ?? ที่ต้องเหนื่อย ต้องจ่าย.. แลกกับความทุกข์ใจ..

ความอดทน.. หมดลง.. หญิงสาว มองหาอิสรภาพ..
ถ้าต้องจ่าย ขอเลือกจ่าย เพื่อความสุขของตัวเองดีกว่าไหม ??
แต่ด้วยสถานภาพทางสังคมในโลกของความจริง..ไม่สามารถทำอะไรได้..
เธอเข้า google เสิร์ชคำว่า "หากิ๊ก" เพื่อเยียวยาสภาพจิตใจตัวเอง..
มีเว็บไซต์มากมาย เธอลองคลิกเข้าไปดู จนเจอ welovegig
ในนั้นส่วนใหญ่ จะเป็นหญิงสาวเดือดร้อนโพสต์หาชายหนุ่มมาคอยดูแล
แต่เธอสวนกระแส โพสต์ ขอแค่ผู้ชายหน้าตาดี อารมณ์ดี หนึ่งคน
ทานข้าว จิบไวน์เป็นเพื่อน เธอพร้อมจ่าย ถ้าทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น

เธอโพสต์ ด้วยอารมณ์โมโหในชะตาชีวิต ที่เดินมาถึงขีดสุด..
โดยไม่ได้หวังอะไรมากมาย ว่าจะเจอคนที่ใช่ ในเว็บนี้
มีคนสนใจ ฝาก id line หน้าเว็บ และ pm มาใน inbox มากมาย
และ ส่วนใหญ่ ไม่ได้ต้องการเงิน เธอเลือก แอดเข้าไปดู เฟ้นหา คนที่คิดว่า จะมีเคมีตรงกัน

หนึ่งในร้อย.. ที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ.. ก็เจอ หนุ่มหล่อ สูงขาวตี๋ พิมพ์นิยม
การศึกษา หน้าที่การงานดี อายุไล่เลี่ยกัน.. คุยไลน์กันบ้างในเวลาว่าง
จนเริ่มไว้ใจ โทรคุยกัน ส่วนใหญ่ ช่วยเหลือกันเรื่องงาน เพราะเขาและเธอบ้างานพอกัน
เธอเริ่มรอคอย ใจเต้นเล็กน้อย เวลาได้คุยกัน ..จนวันหนึ่ง.. เธอโทรไปเขาไม่รับสาย..
ซักพักโทรกลับมา.. ต้นสายเป็นเสียงผู้หญิง.. ถามว่าใครโทรมา.. (น้ำเสียงฟังดู ดุมาก)
เธอตกใจ จึงตอบไปว่า.. "ขอโทษค่ะ โทรผิด"  เขามีแฟนแล้ว.. ก็จบกันไป..
แต่.. เขาดันเมมเบอร์เธอ.. แฟนของเขา จึงโทรมาโวยวาย.. ทำให้จบไม่ค่อยสวย

กลับมา ทำใจ.. ดู id ที่ฝากไว้อีกมากมาย ลองทักทาย คุยบ้าง หายบ้าง เท่าที่เวลามี
แต่.. ผ่านไป ไม่คืบหน้าไรมาก เพราะ ส่วนใหญ่ ผู้ชาย ต้องการคุยเร่งรัด
ผนวกกับ แฟนเธอ ยิ่งจับผิด เช็คมือถือ เช็คไลน์ ฯลฯ ต้องบล็อกบ้างบางเวลา
เพื่อตัดปัญหา คิดว่าคงไม่เจอแล้ว.. จึงโพสต์ โบกมือลา welovegig

แต่มี pm เข้ามา ข้อความสุดท้ายหลังการ บ๊ายบาย ....
Present มา ดูน่าสนใจ ลองแอดไป.. คุยทักทาย ถาม ตอบ เรื่องราวแต่ละวัน
ผู้ชาย Profile ดี ขาวตี๋ มีการศึกษา ฐานะดี มีธุรกิจส่วนตัว ี.. แต่มีภรรยาแล้ว
คุยกันตรงๆ อย่างเข้าใจ ในปัญหาของกันและกัน .. จนรู้สึกว่า เคมีเราเข้ากันได้
ทำให้เกิดการ นัดหมาย เพื่อเจอกัน ครั้งแรก..

(ยาวไปซักนิด.. โปรดติดตามตอนต่อไป.. กำลังตั้งใจพิมพ์อยู่ค่ะ)
 

[_ple_]

 

มารอติดตามค่ะ ชอบสำนวนการเขียนแบบนี้จัง 

[<hunsa>]

เดทแรก...

ด้วยเวลาอันจำกัดเรื่องงาน ของทั้งสองฝ่าย ทำให้เจอกันได้ แค่ช่วงสายๆถึงบ่ายๆ เท่านั้น
เดท แรก .. นัดเจอกันตอนเที่ยง ที่ร้านอาหาร แถวที่ทำงานของเธอ..
ซึ่งมันไกล จากที่ทำงานเขามาก เขาต้องฝ่าอุปสรรค ทั้งระยะทาง เวลา ฝ่าวิกฤติรถติด (& หลบ ภรรยา)
เพื่อมาพบกัน ..แต่เธอเปลี่ยนใจ เพราะที่ร้านอาหาร หาที่จอดรถยาก จึงขอให้เขามารับที่ทำงาน..
แม้เธอจะพยายามเคลียร์งานอย่างเร่งรีบ แต่ก็ยังทำให้เขาต้องรอ.. ในนัดแรก ครึ่งชั่วโมง..

เธอโทรหาเขา ถามว่ารถจอดตรงไหน.. เขาบอกแถวๆนี้.. แล้ว ให้เดินไปหาที่ Supermarket..
คงรอดูว่าเธอจะเหมือนในรูปไหม ?? ส่วนเขา.. เขาบอกถ่ายรูปไม่ขึ้น ตัวจริงีกว่า (มั่นใจมาก)
เธอซึ่งเป็น Working women ที่มั่นใจในตัวเองสูงเช่นกัน..
เดินเข้าไป กวาดตามองหาอย่างตื่นเต้น ราวกับเป็นเดทแรกของสาว 17
เขาเดินมา.. ยิ้มให้ แววตานิ่ง ต่างแอบมอง เพื่อสกรีนกันอย่างรวดเร็ว..
เขาถ่ายรูปไม่ขึ้นอย่างที่บอกจริงๆ.. สาวมั่นอย่างเธอ กลับเป็นฝ่ายประหม่า ทำอะไรไม่ถูก..
ไม่กล้าสบตา สมองคิดว้าวุ่น จะคุย.. จะเดิน.. จะวางตัวยังไงดี..
ทักทายกันเล็กน้อย.. เขาพาไปที่รถ.. สปอร์ตสีดำ.. ดู Playboy ทีเดียว..

เธอบอกทางไปร้านอาหาร.. แต่อุปสรรคเยอะจริง.. วันนี้ ร้านปิด !!..
เธอคิดไม่อะไรไม่ออก เพราะถนนสายนั้น รถติดมาก ต้องเดินหน้าต่อไปอย่างไร้จุดหมาย..
จึงแวะห้างบริเวณนั้น.. เดินวน หาร้านอาหาร ลงตัวที่ร้านอาหารญี่ปุ่น..
ที่บรรยากาศเงียบ สงบ หลบสายตาผู้คน เหมาะกับการคุยกันในนัดแรกที่สุด..

บ่ายแล้ว ด้วยความหิว เธอจึงกิน เหมือนไม่เขิลอาย แต่ในใจ.. เต้นไม่เป็นจังหวะ
คุยกันเล็กๆน้อยๆ เพราะ รู้รายละเอียดจากการคุยไลน์กันมาพอสมควรแล้ว..
เธอและเขา มีสายโทรเข้าเรื่องงาน บ่อยๆ ไม่ต่างกันนัก..
เธออาศัยจังหวะเขารับสาย.. แอบมอง แอบถ่ายรูป.. ไม่ให้เขารู้ตัว..

ท่าทีเขานิ่งมาก.. จนเธอแอบลุ้นในใจ.. ว่าเขาจะประทับใจในตัวเธอบ้างมั๊ย ?
ช่วงเวลาแห่งความสุข ช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว.. เหลือเกิน...
เธอไม่ชอบอาหารญี่ปุ่นเท่าไหร่.. อยากจะกินช้าๆ.. ให้ข้าวเรียงตัวกันอย่างสวยงามในท้อง..
แต่เวลามีน้อย ต้องใช้สอยอย่างประหยัด.. งานก็รัดตัวเข้ามา
มีนัดสัมภาษณ์ พนักงานใหม่.. อีกหลายคิว.. ต้องรีบกลับ..

ขากลับ.. ระหว่างที่รถติดไฟแดงเนิ่นนาน.. จู่ๆ เขาเอื้อมมือซ้ายมาจับมือขวาเธอ..
แม้แอร์รถที่เย็นฉ่ำ.. จนแรงลมเป่าผมเธอปลิว.. แต่ เธอกลับตื่นเต้น ร้อนรน เหงื่อซึม..
ตกใจเล็กน้อย.. แต่ไม่อาจจะถอนมือออกได้.. เธอยอมรับจากใจ ว่ารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก..
ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี.. ตีกันอยู่ภายในใจ.. เรากำลังทำสิ่งที่ถูกใจแต่ไม่ถูกต้องไหม ??

รถแล่นไปตามทาง.. ต่างยิ้มให้กัน.. เขาจับมือเธอไปตลอดทาง..
เธอเดาไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่..ในใจเธอแอบคิด.. ทำไมต้องนัดสัมภาษณ์เด็กวันนี้ด้วยนะ
แม้สภาพการจราจรจะติดขัด.. เธอก็ยังอยากให้ติดยิ่งกว่าที่เป็นอยู่..
เธอแอบเข้าข้างตัวเอง ว่าเขาก็ขับด้วยความเร็วต่ำมาก.. แซงแค่จักรยาน..

มาถึงที่ทำงาน.. เธอแทบไม่อยากก้าวขาลงจากรถ.. เขาถาม เมื่อไหร่จะว่างเจอกันได้อีก..
เธอไม่สามารถให้คำตอบได้.. ทั้งที่ใจ .. อยากว่างทุกวัน.. อยากมีวันหยุดขึ้นมาทันที..
เขาดึงมือเธอขึ้นมาหอม.. ครั้งสุดท้าย.. ก่อนจากกันไป พร้อมกับภาพประทับใจในครั้งแรกที่เจอกัน..

 

[Uptown Girl]

ลงชื่อรออ่านต่อค่ะ ^^

[<hunsa>]

ลงชื่อรออ่านต่อค่ะ ^^

กำลังอู้งาน.. นั่งพิมพ์ไป ยิ้มไป คนเดียวอยู่ค่ะ 

[<hunsa>]

มารอติดตามค่ะ ชอบสำนวนการเขียนแบบนี้จัง 

ตอนสอง.. ใกล้วางแผงแล้วค่ะ.. ขอบคุณการ ติดตามนะคะ

 

[<hunsa>]

ความหวั่นไหว หลังเดทแรก...

กลับมาทำงาน.. ด้วยหัวใจที่เต้นโครมคราม.. หน้าเปื้อนรอยยิ้ม อารมณ์ดี จนเด็กๆที่ทำงานสงสัย
น้องที่นัดมาสัมภาษณ์ คิวแรก เลื่อนนัด.. เธอบ่นในใจ.. ทำไมไม่โทรมาเลื่อนก่อนหน้านี้..

ไลน์ไปถามไถ่.. เขาถึงไหนแล้ว.. เขายังอยู่บนถนน.. ไปไม่ถึงครึ่งทาง..
รถสปอร์ตจะแรงแค่ไหน.. แต่เจอถนนปราบเซียนเส้นนี้เข้าไป..
ก็ขับได้แค่ 180.. ((คือพอจะเร่งถึง 100 ก็ต้องชะลอเหลือ 80 เพราะรถติด))

เธอบอก           ยังตื่นเต้นไม่หาย ..เรามีอะไรที่ตรงกันหลายอย่าง..
                     แต่.. ผิดที่เรา เจอกันช้าไป อยากพูดว่า "ไปอยู่ไหนมา"
เขาเองก็บอกว่า  รู้สึกไม่ต่างกัน.. ถ้ารู้ว่าเลื่อนนัด จะอยู่ด้วยกันให้นานขึ้น..
เธอบอก          "เจอกันแค่นี้ดีแล้ว" ..
เขาถาม           "กลัวเหรอ ?"
เธอตอบว่า       "กลัว.. ..... กลัวใจตัวเอง... "
เขาบอก           "ตอบงี้.. พรุ่งนี้เจอกันเลยดีกว่า"
เธอไม่ตอบ แล้ว ส่งรูปเขา ที่แอบถ่ายแบบรัวช็อตไปให้..
เขาคงรับรู้ได้ว่าเธอปลื้มเขาแค่ไหน ถึงได้ถ่ายรูปไว้เยอะขนาดนี้..

เขาพยายามนัดเธออีกครั้ง.. เธอเองก็หวั่นไหว.. แม้พรุ่งนี้ คิวงานยังอัดแน่นมากมาย..
แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกในใจ.. พยายามเคลียร์คิวงาน.. ที่รอสะสางอยู่..
เริ่มรอคอยวันพรุ่งนี้.. จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว.. ถามตัวเอง.. ชีวิตเราเอาไงดี..
งานที่ว่ายุ่ง.. ยังไม่สับสนวุ่นวายกับความคิด จิตสำนึก มารขาว มารดำ ตีกันอยู่ในหัว..

เธอยอมรับอย่างไม่อาย.. ว่าเขาตรงสเปคเธอแทบทุกอย่าง.. ไม่คิดว่าจะหาเจอได้ในเว็บนี้
ภาพภายนอกเธอดูเป็นหญิงยุคใหม่ มั่นใจสูง ตรงๆ ชัดเจน ซีเรียส จริงจังกับงาน..
แต่ลึกๆภายใน แอบซ่อนความอ่อนแอ อ่อนไหว ไว้ภายในแววตาที่มุ่งมั่น.. กลบเกลื่อน..

เธอเริ่มยิ้มกับตัวเอง.. เลือดสูบฉีด หัวใจเต้นแรง.. เหม่อลอย อยู่บ่อยครั้ง..
เธอถามตัวเอง.. นี่เรา ชอบเขาแล้วเหรอ.. ชอบคนที่มีเจ้าของ..
ชอบคนที่เพิ่งคุยกันไม่นาน.. ชอบคนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก..
ชอบคนที่อยู่ใกล้แค่ไม่กี่ชั่วโมง.. ชอบคนที่ไม่รู้จักกันแม้แต่ชื่อจริง..

รู้อยู่แก่ใจ.. ว่าความสัมพันธ์ครั้งนี้.. คงไม่อาจพัฒนาไปได้ไกล..
เพราะ.. ต่างคน ต่างก็มีตัวจริง.. อยู่แล้ว.. แต่.. เธอเองก็แย้งในใจว่า..
ในเมื่อ เธอชัดเจนตั้งแต่แรกที่เสิร์ช google ด้วยคำว่า "หากิ๊ก"..
เธอต้องการ มีช่วงเวลาดีๆ เยียวยาหัวใจตัวเองให้รู้สึกดี..
ซึ่งเขาก็ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้น.. ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน..

ส่วนเขาเอง.. ก็ชัดเจน ต้องการเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย..
เธอพยายามเหตุผลสนับสนุนตัวเอง.. ว่าเมื่อ Demand & Supply ตรงกัน..
ก็คงไม่เป็นไร.. ถ้าเธอจะนัดเจอเขา.. อีกซักครั้ง..

..... คุณเห็นด้วย กับเธอไหม ........
..... ไม่ว่าคำตอบของคุณจะเป็นอย่างไร .......
..... โปรดติดตาม.. เพราะตอนต่อไป.. คุณได้ฟินน์ อิน จิกหมอน ((แน่นอน)) ...

 

[PartB]

...เห็นด้วยหรือไม่คงไม่มีผลอะไร แค่คอยอ่าน คอยติดตามแบบใกล้ๆ ก็มีความรู้สึกดี อบอุ่นไปด้วยครับ...

เวลาที่ผ่าน ประสบการณ์ที่เคยผ่านพบ อายุแค่ไหนก็ตาม เพศชายหรือหญิง ... ไม่ว่าอะไรคงไม่อาจหยุดยั้งความต้องการเติมเต็มในส่วนที่รู้สึกขาดหายไปได้

...ขอตามอ่านด้วยนะครับ ขอบคุณครับ....

 

[ความทรงจำสีจาง]

เป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วใจเต้นตามค่ะ
ความรักที่ต้องห้าม แต่ที่ห้ามยากกว่าคือ...ห้ามใจ
แต่หวังว่า...ความสุขนี้จะไม่นำพามาซึ่งความเจ็บปวดภายหลัง....

รอติดตามอ่านนะคะ 

[EOs]

..... คุณเห็นด้วย กับเธอไหม ........


 

ไม่เห็นด้วยนะ .... ที่ไม่เห็นด้วยไม่ได้มองด้าน จริยธรรม นะ แต่มองเรื่องความปลอดภัยของทั้งคู่มากกว่า
ถ้าเป็นกรณีของฝ่ายชายคงไม่เท่าไหร่ แต่เป็นห่วงฝ่ายคุณมากกว่า กลัวว่าจะมีปัญหาเรื่องการฆาตกรรมตามมา
แต่ถ้าคิดว่าบริหารจัดการได้ ทำแล้วมีความสุขก็ไม่มีใครว่าครับ ... ก็แค่เป็นห่วงความปลอดภัย

[<hunsa>]

เช้าวันต่อมา...

เมื่อคืนเธอนอนแทบไม่หลับ.. กับความสับสน ที่เวียนวนอยู่ในสมอง.. กับ หัวใจ..
กว่าจะบังคับ จังหวะการเต้นของหัวใจให้เข้าที่ สู่โหมดปกติ หลับได้ก็ดึกดื่น..
พอตอนเช้า ทำให้เธอไม่อยากตื่น.. เผลอหลับต่อ.. จนตื่นสาย..
ดูมือถือ.. มีข้อความไลน์มา.. แต่เช้า.. เร่งเร้าที่จะเจอกัน..
มัวแต่คิดกังวลมากมาย.. จนตอนนี้.. ไม่มีเวลาพอที่จะคิดหรือทำอะไรแล้ว..

ทั้งที่วันนี้ เธอมีตารางงานที่ภาษาบ้านว่าเรียกว่า ยุ่งคอดๆ..
ด้วยแรงโน้มถ่วงของโลก หรือ แรงดึงของจักรวาล ทำให้ไม่อาจห้ามใจ..
ตอบตกลงรับนัดเขาไป.. ทั้งที่ ยังมีปัญหางานมากมาย ให้สะสางตั้งแต่ยังไม่ออกจากบ้าน..
กว่าจะเคลียร์เรื่องคน เรื่องงาน.. เวลาผ่านไปอีก.. เขาส่งข้อความมา ว่า..
กำลังออกมาแล้วนะ ..ขณะที่เธอยัง หัวฟู อยู่ในชุดนอน.. ทำไงดีๆๆๆๆๆๆๆ..
เธอรีบอาบน้ำแต่งตัว.. คิดว่า บ้านใกล้แค่นี้ยังไงก็ไปถึงที่ทำงานก่อนเค๊า...

เธอขับรถออกมาได้แค่ครึ่งทาง เขาบอกว่า ถึงแล้ว..
โอ้ว... มายบุสด้า.. พระเจ้าช่วย เธอไปสายที่สอง.. 
แม้แค่ 5 นาที ก็ถึง.. แต่เธอมีปัญหา ที่ต้องเคลียร์.. ก่อนจะออกไปไหนได้..
ทำให้เขาต้องนั่งรอเธออยู่บนรถ ในลานจอดที่อุณหภูมิภายนอก มากกว่า 35 องศา
เขาไลน์มา.. ว่าเธอชอบให้เขารอ.. เธอพยายามหลอกตัวเองว่า ..เขาน่าจะเข้าใจ

เสร็จภารกิจ (บางส่วน) เดินมาที่รถ.. เขาดูนิ่ง.. นิ่งมาก.. นิ่งที่สุด..
แต่เธอไม่ละเอียดอ่อน พอที่จะรับรู้หรือสัมผัสได้.. ถึงรังสีความ มาคุ..
เธอจดจ่อ คิดอย่างเดียวว่า  ไปไหนไม่ได้ ถ้างานยังไม่เสร็จ..
ด้วยความเคยชิน กับการสั่งงาน.. เธอเผลอสั่ง (เชิงขอ) ...
ให้เขาไปส่งเธอทำธุระ.. 1. ไปรับพัสดุในซอยแถวนั้น..
2. ไปรับเอกสาร ที่บ้านหุ้นส่วน ซึ่งทางไปวกวน ยิ่งกว่าเขาวงกฎ

เขาไปตามคำขอ (เชิงสั่ง) .. ทั้งสองที่ เริ่มรมณ์บ่จอย.. บ่นเล็กน้อย..
เขาบอก เคยแต่สั่งลูกน้องไม่เคยถูกสั่ง.. ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร เธอเองก็เริ่มคิด..
เราชักจะมีอะไรที่ตรงกัน เกินไปแล้ว.. ลึกๆ.. เธอแอบเปรียบเทียบ.. ตัวจริงที่รอเธอได้ไม่เคยบ่น..

ถามประชดนิดๆว่ามีอีกมั๊ย.. เธอตอบใสซื่อ.. มี.. แต่ทานข้าวกันก่อนก็ได้..
ตอบแบบไร้เป้าหมายว่าจะไปร้านไหน.. เพราะ ร้านที่เธอแนะนำไป ก็ไปไม่ได้..
รถเขาเด่น เห็นชัด จำง่าย เขาต้องคอยหลบญาติ และ ภรรยา..
โชคดีเจอ Food Land เธอให้เขาเลี้ยวรถเลย.. ทานง่ายๆ..
เธอตอบแทนน้ำใจเค๊า โดยขอเป็นเจ้ามือเอง..

มื้อนี้.. บรรยากาศต่างกันมื้อแรกมาก..
จากความตื่นเต้น.. เป็นความกังวัลว่าเขาจะโกรธมั๊ย..
จากความเขิลอาย.. เป็นความวิตก.. เริ่มรู้สึกผิด..
แม้เธอจะรู้สึกผิดที่มาสาย.. และ ยังไหว้วานให้ทำธุระมากมาย
เธอก็เถียงคนเดียวในใจ.. ว่า ก็บอกแล้ววันนี้ไม่ว่าง.. แต่อยากเจอกันนี่นา..

++++++++++++++++++++++++++

# กรี๊ด... ดึกแล้ว เด็กกลับบ้านกันหมดแล้ว พรุ่งนี้ มาพิมพ์ต่อนะคะ..
# เรื่องมันยาว.. แต่งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา.. พรุ่งนี้มาเล่าต่อ ตอนต่อไปค่ะ..

 

[Banna]

ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง  เพราะมันเป็นสาเหตุของการนอกใจ แน่นอน

ผลกระทบมันจะตกที่ตัวคุณอย่างเดียว

[l3ookpare]

อ่านไปก็แอบตื่นเต้นตามไปด้วย  ฟู้ ฟู้ ฟู้ 

แต่เป็นห่วงพี่นะค่ะ เห็นบอกว่าแฟนชอบเช็คโทรฯ + เช็คไลน์  ถ้าวันไหนรู้เรื่องขึ้นมา งานงอกแน่ ๆ เลย 

ยังไงก็ระมัดระวังมาก ๆ นะค่ะ  ตอนนี้พี่อาจทำเพราะเป็นทุกข์  และอยากมีความสุขบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ

แต่ในอนาคตความลับที่ไม่เคยมีในโลก อาจทำให้พี่เป็นทุกข์มากกว่านี้ แล้วต้องมานั้งคิดย้อนกลับไปว่า ตอนนั้นไม่น่ามาทำแบบนี้เลย

ขอให้พี่ดูแลตัวเองให้ดี และคิดถึงอนาคตที่อาจจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้ให้มาก ๆ นะค่ะ

ปล. หนุ่มคนที่พี่พูดถึงเป็นคนที่มีความอดทนดีมากเลยค่ะ ยอมรอเป็นครึ่งชม. ถ้าเป็นหนูนะ สิบห้านาทีแรกก็ไม่รอแล้วค่ะ เพราะหนูคิดว่าเวลาเป็นสิ่งที่สำคัญและมีค่ามาก ๆ Tc*****

[buababy]

เจ้าของกระทู้เขียนเรื่องราวได้น่าอ่าน และน่าติดตามมากค่ะ
ส่วนเรื่องถามความคิดเห็น ขออนุญาตไม่ตอบแล้วกันค่ะ
ขอติดตามเรื่องราวของเจ้าของกระทู้ด้วยคนนะคะ 

[Luzifer]

... มาฟังเพลงรอนะครับ   

<a href="http://www.youtube.com/v/eZ4UgxK9u3M?rel=0" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">http://www.youtube.com/v/eZ4UgxK9u3M?rel=0</a>

[kaptan]

       คนเราที่นี่มีชีวิตในแบบนี้แหละครับ ถึงมีคำขวัญกันอยู่เสมอว่า

      "ดีชั่วรู้หมด แต่อดไม่ได้"

      รอติดตามเรื่องราวต่อไปนะครับ ไม่มีความเห็นใดที่จะบอกว่าถูกหรือผิด

      แต่...รักจะเดินเส้นทางสายนี้ หาทางออกให้ตัวเองให้เหมาะสมพอดี

      และ...ยอมรับผลของมันในทางที่ร้ายที่สุดไว้ล่วงหน้าครับ

     

[tawans]

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับท่านกัปตันสำหรับกระทู้นี้
แต่ขออนุญาติให้น้ำหนักตามความรู้สึกส่วนตัวนะครับ...

       คนเราที่นี่มีชีวิตในแบบนี้แหละครับ ถึงมีคำขวัญกันอยู่เสมอว่า

      "ดีชั่วรู้หมด แต่อดไม่ได้"
      รอติดตามเรื่องราวต่อไปนะครับ ไม่มีความเห็นใดที่จะบอกว่าถูกหรือผิด

      แต่...รักจะเดินเส้นทางสายนี้ หาทางออกให้ตัวเองให้เหมาะสมพอดี

      และ...ยอมรับผลของมันในทางที่ร้ายที่สุดไว้ล่วงหน้าครับ
   

 

[<hunsa>]

ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง  เพราะมันเป็นสาเหตุของการนอกใจ แน่นอน

ผลกระทบมันจะตกที่ตัวคุณอย่างเดียว

ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ อย่าเพิ่งคาดเดาอะไรไป..
กำลังเร่งปั่น พิมพ์การบ้านตอนต่อไปอยู่ค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ

[<hunsa>]

...เห็นด้วยหรือไม่คงไม่มีผลอะไร แค่คอยอ่าน คอยติดตามแบบใกล้ๆ ก็มีความรู้สึกดี อบอุ่นไปด้วยครับ...

เวลาที่ผ่าน ประสบการณ์ที่เคยผ่านพบ อายุแค่ไหนก็ตาม เพศชายหรือหญิง ... ไม่ว่าอะไรคงไม่อาจหยุดยั้งความต้องการเติมเต็มในส่วนที่รู้สึกขาดหายไปได้

...ขอตามอ่านด้วยนะครับ ขอบคุณครับ....

 

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ... กรุณารอซักครู่...

[<hunsa>]

เป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วใจเต้นตามค่ะ
ความรักที่ต้องห้าม แต่ที่ห้ามยากกว่าคือ...ห้ามใจ
แต่หวังว่า...ความสุขนี้จะไม่นำพามาซึ่งความเจ็บปวดภายหลัง....

รอติดตามอ่านนะคะ 

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ... แต่อย่าเพิ่งคาดเดา ตอนต่อไป หรือ ตอนจบ..
ทั้งความสุขและความทุกข์ ไม่มีอะไรที่อยู่กับเรานานค่ะ..
แต่ทุกสิ่ง ทุกเรื่องราว ย่อมมีตอบจบ..

 

[Banna]

ไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง  เพราะมันเป็นสาเหตุของการนอกใจ แน่นอน

ผลกระทบมันจะตกที่ตัวคุณอย่างเดียว

ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ อย่าเพิ่งคาดเดาอะไรไป..
กำลังเร่งปั่น พิมพ์การบ้านตอนต่อไปอยู่ค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ

ผมไม่ได้คาดเดาอะไรเลยครับ เพราะมันไม่ได้มีผลต่อชีวิตผมเลย ก็เห็นคุณถามเห็นด้วยกับเธอไหม  ผมก็แสดงความคิดเห็นว่าไม่เห็นด้วย เพราะอะไรก็แค่นั้น

[<hunsa>]

เดท ครั้งที่สอง...

((บางเรื่องราว บางฉากบางตอน อาจบรรยายได้ไม่หมดนะคะ
ขอเก็บซีนหวานๆ น่ารักๆ ไว้เป็นเรื่องราวดีๆของสองเรา..
เผื่อเจ้าตัวบังเอิญผ่านเข้ามาอ่าน.. ))

หลังจาก บรรยากาศ มาคุ.. จากการที่เธอมาสาย ครั้งแรก ครึ่งชั่วโมง..
ครั้งที่สอง อีกเกือบครึ่งชั่วโมง.. แล้วยังใช้งาน นู่น นี่ นั่น โน่น..
พอทานอาหารอิ่ม.. อารมรณ์ดี.. งานเสร็จ.. เธอเริ่มให้ความสนใจคนข้างๆ..
เริ่มรับรู้ว่าเขาไม่ค่อยพอใจ.. เธอเถียงในใจ ว่า.. แค่นี้ทำไมต้องงอนด้วย..
แต่เธอก็งอนง้อ.. ขอโทษ.. ออกจะดูแข็งๆบ้าง เพราะเธอไม่ค่อยจะง้อใคร

ด้วยเวลาที่จะอยู่ด้วยกัน มีน้อยมาก.. โกรธ งอน กันไปก็ไร้ประโยชน์..
เขาให้อภัย.. ยิ้มให้กัน.. จับมือเบาๆ.. ใช้เวลาอันน้อยนิดอยู่ด้วยกัน..
เทคแคร์ดูแลกัน.. ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหวั่นไหว.. เธอเริ่มสังเกตเขาใกล้ๆ..
เขาดูน่ารักดี ผมตั้งๆ ตาตี๋ๆ  ..แววตาจริงจังแต่แฝงความซุกซน เจ้าชู้นิดๆ..
รอยยิ้มที่ดูอบอุ่น.. ท่าทีสงบนิ่ง.. สุภาพ อ่อนโยน.. ให้เกียรติ..
ถ้าเป็นหนังสือ.. เขาคือวรรณกรรมที่อ่านยาก น่าค้นหา และ อยากอ่านจนหน้าสุดท้าย

เวลาเขายิ้มให้.. หัวใจหญิงสาว.. หลอมละลาย ดุจไอศรีมโดนความร้อน..
รู้สึกดีเมื่ออยู่ใกล้.. ประหม่า ไม่เป็นตัวของตัวเอง.. หวั่นไหวไม่กล้าสบตา..
อยากรู้จักให้มากกว่านี้.. อยากเจอ.. อยากพูดคุย.. อยากเห็นหน้าทุกวัน..

คุณเคยรู้สึกกับใครที่เพิ่งเจอได้ไม่นานแบบนี้บ้างไหม ..
นี่ใช่ไหม.. ที่เขาเรียกว่า.. "รักแรกพบ".. จะเร็วไปไหม ..

ตลอดทางที่เขาส่งเธอกลับที่ทำงาน.. เขาจับมือเธอมาหอมเบาๆ เป็นระยะ ..
เธอก้มหน้า เขิลอาย หัวใจเต้นแรง.. เหมือนสาวแรกรุ่น..
เขาถาม.. ก่อนเธอจะก้าวลงจากรถ.. ว่าเธอจะว่างเจอกันได้อีกเมื่อไหร่..
คำถามเหมือนครั้งแรกที่เจอกัน.. เธอยิ้มและส่ายหน้า.. ตอบว่า ไม่รู้เหมือนกัน..
เธอเปิดประตูลงจากรถ.. เขาทัก.. เธอลืมกล่องพัสดุไว้ในรถเขา..
เขาหยิบให้.. บอกว่า.. เด๋วได้ขับกลับเอามาให้อีก..
เธอโน้มตัวเข้าไปในรถ.. เอื้อมมือไปรับกล่องพัสดุจากเขา..
หน้าเราใกล้กันไม่เกินหนึ่งฟุต .. เธอไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาอีกเมื่อไหร่ หรืออาจจะไม่เลย..
เธอเอียงหน้าเข้าไปใกล้.. ริมฝีปากเธอกระทบกับแก้มเขา.. หอมเบาๆ..
รอยลิปสติกจางๆ เปื้อนหน้าเขา.. เธอเช็ดให้อย่างแผ่วเบา.. ก่อนจากลา

*** วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ.. มาติดตามลุ้นตอนจบกัน.. ในตอนต่อไปค่ะ ***

[<hunsa>]

..... คุณเห็นด้วย กับเธอไหม ........


 

ไม่เห็นด้วยนะ .... ที่ไม่เห็นด้วยไม่ได้มองด้าน จริยธรรม นะ แต่มองเรื่องความปลอดภัยของทั้งคู่มากกว่า
ถ้าเป็นกรณีของฝ่ายชายคงไม่เท่าไหร่ แต่เป็นห่วงฝ่ายคุณมากกว่า กลัวว่าจะมีปัญหาเรื่องการฆาตกรรมตามมา
แต่ถ้าคิดว่าบริหารจัดการได้ ทำแล้วมีความสุขก็ไม่มีใครว่าครับ ... ก็แค่เป็นห่วงความปลอดภัย

ขอบคุณในความห่วงใย..

 

[vee.]

เล่าเรื่องได้ดีมากเลยครับ ... ผมอ่านแล้ว รู้สึกอินตามไปด้วย

รอติดตาม ตอนต่อไปครับ ... 

[Nanniie]

จิกหมอน . . .

[<hunsa>]

จิกหมอน . . .

ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นและการติดตาม

l3ookpare
buababy
Luzifer
kaptan
tawans
p_vee
NannieHoney

นิยายรัก เดินทางมาถึงตอนจบแล้วค่ะ..

 

[<hunsa>]

 

เก็บไว้ใน.. ความทรงจำ

หลังจากเดทครั้งที่สอง.. เธอกลับมาว้าวุ่นใจอีกรอบ.. แต่ต่างจากเดิม..
เป็นความวิตกกังวล.. ทบทวน ความรู้สึก การกระทำของตัวเอง..
เธอไลน์ไปถามไถ่เขาเหมือนเช่นครั้งแรก.. ว่าถึงไหนแล้ว..
เขาบอกว่า รถติดมาก เช่นเดิม.. และดูหงุดหงิดกับสภาพการจราจรเล็กน้อย..
เธอเปรยว่า.. ปกติเธอไม่ค่อยเอาใจใคร แต่ต้องมาเอาใจ ตามใจเขา..
เขาบอกไม่ต้องก็ได้.. เธอเริ่มสัมผัสได้ ถึงความเอาแต่ใจ ของทั้งตัวเองและของเขา..
ความรู้สึกวุ่นวายในจิตใจ.. เปรียบเทียบ.. ทบทวนๆๆๆๆๆๆๆๆ..
เธอกำลังแสวงหาอะไร.. ความตื่นเต้น เร้าใจ สุขใจ ชั่วครู่ ..
ที่สำคัญอีกฝ่ายมีภรรยา.. และ กำลังมีลูกเล็กๆ น่ารัก.. ที่เกิดจากความรักของพ่อแม่..
ภรรยาที่แสนดีของเขา.. ไม่มีความผิดอะไร.. ไม่ต่างกัน กับที่สิ่งเธอเป็นอยู่..

ช่วงเย็น แฟนเธอมารอรับ.. ทั้งที่ขับรถกลับคนละคัน.. เหมือนมีลางสังหรณ์..
เธอหงุดหงิด ดูเขาทำก็อะไรขวางหูขวางตาไปหมด.. ไล่ไม่หนี ตีไม่ไป นั่งรอจนค่ำ..
ระหว่างดินเนอร์มื้อค่ำ เขาถามคำ เธอตอบคำ.. เหม่อลอย.. บึ้งตึง..
เขาถามเรื่องงาน นู่นนี่ เธอรู้สึกว่าเขาเซ้าซี้.. วุ่นวาย.. รำคาญ..

กลับมา ลงท้าย.. ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ .. เธอระเบิดความรู้สึกที่เก็บไว้ทั้งหมด..
ฟางเส้นสุดท้ายขาดลง.. เธอประกาศเลิก.. เด็ดขาด.. รุนแรง.. จริงจัง.. ทั้งการกระทำ คำพูด..
เขาอึ้ง!! ช็อค!! ไม่คิดว่าจะมีวันนี้จริงๆ.. แม้ว่าเธอจะบอกเลิกเขาอยู่บ่อยครั้ง..
แต่ครั้งนี้.. แตกต่างจากทุกครั้ง.. ซึ่งเขารับรู้และไม่ยอมรับกับสิ่งที่กำลังจะเกิดได้..

เธอร้องไห้อย่างหนัก.. ราวกับจะสุดท้ายที่เธอจะร้อง..
ไม่ว่าเธอจะเกรี้ยวกราด.. อาละวาด.. พังข้าวของเสียหาย.. ด่าว่ารุนแรงแค่ไหน..
เขานิ่งเงียบ.. ฟังเธอระบาย.. น้ำตาเขาไหล.. อย่างสำนึก.. เข้ามากอดเธอไว้แน่น..
เขาคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ.. พร่ำคำขอโทษ และ ขอโอกาสสุดท้าย ในการแก้ไขปัญหา..
เมื่อพายุสงบ.. ต่างคนต่างเงียบ.. เธอนอนหันหลังร้องไห้.. จำไม่ได้ว่าหลับไปตอนไหน..

รุ่งเช้า.. เขากอดเธอ.. กระซิบข้างหู.. ขอโทษและขอโอกาส..
สัญญา.. จะปรับปรุงตัวใหม่.. จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง.. เพื่อครอบครัว..
แม้เธอจะสั่งสมความโกรธและเจ็บช้ำมานานแค่ไหน.. แต่เธอก็ไม่ใจแข็งพอ..
เธอทบทวนมาตลอดคืน.. เปรียบเทียบความดีกับความผิดพลาดที่เขาทำ..

ช่วงสาย.. เธอตัดสินใจ.. ส่งสติ๊กเกอร์ไลน์ ไปทักทาย ชายรถสปอร์ต.. โดยไม่มีคำพูดใดๆ..
อีกฝั่ง.. ก็เงียบไป.. จนตอนบ่ายเห็นมีข้อความแว๊บๆ แต่ไม่ทันอ่าน..
เธอต้องรีบลบและปิดมือถือ เพราะต้องขึ้นเครื่องไป ต่างจังหวัดกับครอบครัว..
เธอใช้เวลาอยู่ต่างจังหวัดอย่างสงบ.. เรียบง่าย.. ปรับความเข้าใจ และ ตัดสินใจ..

พอกลับมาทำงาน.. อยู่คนเดียว เธอไลน์ไปถามเขา เกี่ยวกับข้อความที่ไม่ทันอ่านละเอียด..
แต่คร่าวๆ เป็นการตัดพ้อ และทบทวนความสัมพันธ์ ว่าเราควรคบกันต่อไปแบบไหน..
ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันที่เธอเองก็ได้ทบทวนเช่นกัน.. เธอรู้สึกดีที่เรามีความคิดไม่ต่างกัน..

ต่างฝ่าย ตกลง ยุติความสัมพันธ์.. และ ยังคงความรู้สึกดีๆต่อกัน..
เก็บภาพ เรื่องราวความประทับใจ ช่วงเวลาสั้นๆ.. ในความทรงจำ..
ขอบคุณและขอโทษ ที่ไม่อาจจะสานต่อไปได้.. แต่ยังคงมิตรภาพที่ดีต่อกันไว้ตลอดไป..
 

[<hunsa>]

เธอยิ้มให้กับตัวเอง.. เผชิญกับความจริง และ ก้าวเดินต่อไป..
เธอตัดสินใจ.. ประกาศ ปิดกระทู้ ที่โพสต์ไว้... ว่า........

".. ขอบคุณ ทุกข้อความ และ id line ที่ยังฝากกันเข้ามา มากมาย แม้กะทู้จะนานแล้ว
หมด season แล้วค่ะ ขอโทษ... ทั้งคนที่เคยแอดไปทักทาย แล้ว ต้องหายกันไป
ขอโทษ คนที่ฝากมา แล้วไม่ได้แอดไป ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร ก็ตาม...
ขอบคุณ ความรู้สึกดีๆ ช่วงเวลาดีๆ กับบางคน ที่ไม่น่าเชื่อว่า...
เราจะมีโอกาสได้มาพบกัน จากเว็บนี้.. แต่ ผิดที่เราเจอกันช้าไป...

ก่อนอะไรๆ มันจะมากไปกว่านี้ ขอประกาศยุติกระทู้นะคะ...เวลา
อาจหลงผิดไปชั่วครู่ แต่สุดท้ายต้องกลับมาอยู่กับโลกแห่งความจริง
ขออภัย ที่ทำให้หลายท่านหวั่นไหว และ เสียเวลา ... ตอนนี้ได้เรียนรู้แล้วว่า..

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า อาจไม่ใช่คนที่ดีที่สุด.. แต่เป็นคนที่อดทนกับเราได้มากที่สุด
ยุติการแสวงหา กลับมา ให้อภัย และ ให้โอกาส เพื่อ ครอบครัว..  "

มีคนมา Comment ว่าเธอหลอกลวง.. เธอจึงโพสต์.. ขอบคุณและขอโทษอีกครั้ง..

".. ขอโทษนะคะ รู้ว่าคิดผิด ไปบ้าง.. แต่ขอเคลียร์ว่าไม่ได้หลอกใคร
ได้แอดคุย เลือกมากมาย บอกแล้วว่า ขอแค่หนึ่งคน...
สุดท้ายก็เจอ และ มีช่วงเวลา ความรู้สึกดีๆ ให้แก่กัน...
เป็นเรื่องราว น่าประทับใจ ที่ไม่คิดว่าจะหาได้จากเว้บนี้ จริงๆ
แต่ต่างฝ่าย ต่างทบทวนแล้ว ควรยุติความสัมพันธ์.. ด้วยเหตุผลของแต่ละคน
ทุกวันนี้ ก็ยังคงความรู้สึกดีๆ และ เป็นเพื่อนกันได้ ไม่มีใครหลอกใคร ...

ขอบคุณ wlg ที่ทำให้มีเรื่องราว ในมุมแปลกใหม่ในชีวิต
และ ทำให้กลับมาเห็นคุณค่า ของคนใกล้ตัว ที่เขาก็อาจทำผิดพลาด
ให้เราเสียใจ ไม่ใช่ผู้ชายเพอเฟค ตรงสเปคบ้าง ไม่ตรงบ้าง..
คนที่เราหาเงินได้มากกว่า.. เขาใช้เงินได้เก่งกว่า.. ..แต่.. เขาคือ..
..คือ คนที่สามารถนั่งรอเราได้ทั้งวัน โดยไม่บ่นซักคำ
..คือ คนที่คอยตามรับส่ง ทุกที่ ที่เราอยากไป ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี
..คือ คนที่ให้ความสำคัญ กับทุกเรื่องของเรามากกว่าตัวเอง
..คือ คนที่อยากฟังทุกเรื่องราวของเราในทุกวัน โดยไม่เบื่อ
..คือ คนที่เรา ไม่รู้สึกตื่นเต้นเวลาเจอ แต่เขายังตื่นเต้นทุกครั้งที่เจอเรา
..คือ คนที่เป็นตัวปัญหา ให้เราหงุดหงิด รำคาญ บริหารชีวิตผิดพลาด
        สร้างหนี้สิน แต่เป็นคนเดียวกัน ที่คุกเข่า รับผิด ขอโทษ ขอโอกาส
        ปรับปรุงตัวใหม่ และ เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกวันเพื่อเรา
..คือ คนที่เรา บอกเลิก รอบที่ล้านแปด วีน เหวี่ยง ไล่ ผลักไส
       แต่ เขายังทนได้ และ อยู่เคียงข้างเราเสมอ ไม่ว่าจะทำไรผิดไป
..คือ คนที่เราไม่ต้องแต่งหน้า เวลาเจอ แต่ เขายังมองว่า สวยที่สุด
..คือ คนที่ทำงานบ้านให้ ไม่เคยบ่นซักคำ ตลอด 6 ปี ที่แต่งงานกันมา
       โดยที่เราทำอาหารไม่เป็น และ ทำให้เขาทานนับครั้งได้
..คือ คนที่เราไม่เคยบอกรัก ไม่แสดงออกถึงความรัก..แต่เขาบอกเราทุกวัน
..คือ คนที่เช็คทุกอย่างในชีวิตเราจนน่ารำคาญ แต่เปนคนเดียวที่โทรหาเรา
        ทุกวัน ว่าให้ทานไร รึยัง ให้ทานข้าวตรงเวลา
..คือ คนที่เราตะโกนว่า เกลียด เวลาโมโห ทะเลาะกัน แต่เขาบอกว่า รัก
..คือ คนที่อยู่เคียงข้าง เข้าข้างเรา ทุกปัญหา ไม่เคยทิ้งไปไหน

ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกคนใหม่.. หรือ ให้อภัย ให้โอกาส  คนเดิม .."

****************** จบบริบูรณ์ ******************

 

[Nanniie]

อ่านจบแล้วรู้สึกดีมากค่ะ สวยงามจนน้ำตาซึม

[_ple_]

 

หากเป็นเปิ้ล เปิ้ลคงตอบไม่ได้ว่าจะเลือกคนใหม่หรือคนเก่า
เพราะเปิ้ลไม่ได้ตกอยู่ในสถานณ์ เช่นคุณ เพราะฉะนั้นเปิ้ลถึงพูดเสมอว่า
เราไม่มีสิทธิ์ตัดสินคนอื่นว่าถูกหรือผิด ทุกคนมีสิทธิ์คิด ทำ ฝัน หวัง ได้
แต่สุดท้ายเราก็ต้องกลับมาอยู่กับโลกของความจริง อย่างน้อยคุณก็ได้มีความทรงจำที่ดี
แม้ช่วงสั้นๆ แต่มันก็ทำให้เราได้กลับมาทบทวนตัวเอง และเห็นค่าของสิ่งใกล้ตัวมากขึ้น
ขอให้คุณมีความสุขมากๆนะคะ โชคดี

 

[Uptown Girl]

ตามมาอ่านจนจบ อ่านตั้งแต่คุณลงกระทู้ครั้งแรก และจบลงในกระทู้นี้ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ถ่ายทอดให้อ่านนะคะ 

[l3ookpare]

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ  บางครั้ง ผช.คนนั้นเค้าอาจอยู่ใกล้กับเราเกินไปจนทำให้เรามองไม่เห็นสิ่งที่ดี

ชอบส่วนนี้ที่สุดเลย

" ขอบคุณ wlg ที่ทำให้มีเรื่องราว ในมุมแปลกใหม่ในชีวิต
และ ทำให้กลับมาเห็นคุณค่า ของคนใกล้ตัว ที่เขาก็อาจทำผิดพลาด
ให้เราเสียใจ ไม่ใช่ผู้ชายเพอเฟค ตรงสเปคบ้าง ไม่ตรงบ้าง..
คนที่เราหาเงินได้มากกว่า.. เขาใช้เงินได้เก่งกว่า.. ..แต่.. เขาคือ..
..คือ คนที่สามารถนั่งรอเราได้ทั้งวัน โดยไม่บ่นซักคำ
..คือ คนที่คอยตามรับส่ง ทุกที่ ที่เราอยากไป ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี
..คือ คนที่ให้ความสำคัญ กับทุกเรื่องของเรามากกว่าตัวเอง
..คือ คนที่อยากฟังทุกเรื่องราวของเราในทุกวัน โดยไม่เบื่อ
..คือ คนที่เรา ไม่รู้สึกตื่นเต้นเวลาเจอ แต่เขายังตื่นเต้นทุกครั้งที่เจอเรา
..คือ คนที่เป็นตัวปัญหา ให้เราหงุดหงิด รำคาญ บริหารชีวิตผิดพลาด
        สร้างหนี้สิน แต่เป็นคนเดียวกัน ที่คุกเข่า รับผิด ขอโทษ ขอโอกาส
        ปรับปรุงตัวใหม่ และ เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกวันเพื่อเรา
..คือ คนที่เรา บอกเลิก รอบที่ล้านแปด วีน เหวี่ยง ไล่ ผลักไส
       แต่ เขายังทนได้ และ อยู่เคียงข้างเราเสมอ ไม่ว่าจะทำไรผิดไป
..คือ คนที่เราไม่ต้องแต่งหน้า เวลาเจอ แต่ เขายังมองว่า สวยที่สุด
..คือ คนที่ทำงานบ้านให้ ไม่เคยบ่นซักคำ ตลอด 6 ปี ที่แต่งงานกันมา
       โดยที่เราทำอาหารไม่เป็น และ ทำให้เขาทานนับครั้งได้
..คือ คนที่เราไม่เคยบอกรัก ไม่แสดงออกถึงความรัก..แต่เขาบอกเราทุกวัน
..คือ คนที่เช็คทุกอย่างในชีวิตเราจนน่ารำคาญ แต่เปนคนเดียวที่โทรหาเรา
        ทุกวัน ว่าให้ทานไร รึยัง ให้ทานข้าวตรงเวลา
..คือ คนที่เราตะโกนว่า เกลียด เวลาโมโห ทะเลาะกัน แต่เขาบอกว่า รัก
..คือ คนที่อยู่เคียงข้าง เข้าข้างเรา ทุกปัญหา ไม่เคยทิ้งไปไหน "

                ^^
                ^^
เค้าอาจไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุด แต่เค้าก็เห็นเราสำคัญที่สุด

 

[EOs]

ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกคนใหม่.. หรือ ให้อภัย ให้โอกาส  คนเดิม ..

เลือกคนเดิมครับ  ....

รักคนที่เขารักเราดีกว่า  อย่างน้อยก็รู้ว่ายังงัยเค้าก็รักเรา 

[jubjubjibjib]

อ่านแล้วฟิน และอินฝุดๆ ตรงการมองเห็นความสำคัญของคนใกล้ตัวค่ะ คนใหม่แรกๆอะไรก้ดี เพราะยังไม่เจอข้อเสียที่รุนแรง แต่กับคนเก่ารู้กันจนหมดแล้ว โชคดีแล้ว ดีใจด้วยนะค่ะที่มีคน รักดี อยู่ด้วยทั้งชีวิต   

[Luzifer]

... 

<a href="http://www.youtube.com/v/TzGbvTl4mpg?rel=0" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">http://www.youtube.com/v/TzGbvTl4mpg?rel=0</a>

[<hunsa>]

... 

>> ขอบคุณสำหรับ เพลงเพราะๆ ค่ะ..

อ่านจบแล้วรู้สึกดีมากค่ะ สวยงามจนน้ำตาซึม

>> คนเล่า ก็เล่าไป ยิ้มไป.. น้ำตาซึมบางซีน.. ทุกภาพยังชัดเจนในความทรงจำค่ะ..

หากเป็นเปิ้ล เปิ้ลคงตอบไม่ได้ว่าจะเลือกคนใหม่หรือคนเก่า
เพราะเปิ้ลไม่ได้ตกอยู่ในสถานณ์ เช่นคุณ เพราะฉะนั้นเปิ้ลถึงพูดเสมอว่า
เราไม่มีสิทธิ์ตัดสินคนอื่นว่าถูกหรือผิด ทุกคนมีสิทธิ์คิด ทำ ฝัน หวัง ได้
แต่สุดท้ายเราก็ต้องกลับมาอยู่กับโลกของความจริง อย่างน้อยคุณก็ได้มีความทรงจำที่ดี
แม้ช่วงสั้นๆ แต่มันก็ทำให้เราได้กลับมาทบทวนตัวเอง และเห็นค่าของสิ่งใกล้ตัวมากขึ้น
ขอให้คุณมีความสุขมากๆนะคะ โชคดี

>> ขอบคุณค่ะ.. ทุกวันนี้ พยายามปรับจูน ยอมรับและอยู่กับความจริง
สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว... สิ่งนั้น "ดี" เสมอค่ะ....

ตามมาอ่านจนจบ อ่านตั้งแต่คุณลงกระทู้ครั้งแรก และจบลงในกระทู้นี้ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ถ่ายทอดให้อ่านนะคะ 

>>   ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่าน เช่นกันค่ะ

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ  บางครั้ง ผช.คนนั้นเค้าอาจอยู่ใกล้กับเราเกินไปจนทำให้เรามองไม่เห็นสิ่งที่ดี

ชอบส่วนนี้ที่สุดเลย
^^
                ^^
เค้าอาจไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุด แต่เค้าก็เห็นเราสำคัญที่สุด

>> ขอบคุณค่ะ.. ทุกวันนี้ ใจอ่อน.. ก็เพราะสิ่งเล็กๆน้อยๆ ที่เราเคยมองข้ามไป แต่เขายังเหมือนเดิม นี่แหล่ะค่ะ..

ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกคนใหม่.. หรือ ให้อภัย ให้โอกาส  คนเดิม ..

เลือกคนเดิมครับ  ....

รักคนที่เขารักเราดีกว่า  อย่างน้อยก็รู้ว่ายังงัยเค้าก็รักเรา

>> คนเดิม คือ อดีต ที่กลายมาเป็นปัจจุบัน.. และ กำลังจะเป็น อนาคต
ตอนนี้ อยู่กับปัจจุบัน.. หยุดคิด กังวล กับสิ่งที่ยังมาไม่ถึงค่ะ

อ่านแล้วฟิน และอินฝุดๆ ตรงการมองเห็นความสำคัญของคนใกล้ตัวค่ะ คนใหม่แรกๆอะไรก้ดี เพราะยังไม่เจอข้อเสียที่รุนแรง แต่กับคนเก่ารู้กันจนหมดแล้ว โชคดีแล้ว ดีใจด้วยนะค่ะที่มีคน รักดี อยู่ด้วยทั้งชีวิต   

>> ต่างคน.. ก็ได้เรียนรู้.. สุดท้าย ก็กลับมาอยู่กับความจริง ตัวจริง
แต่ยังคงความรู้สึกดีๆ.. และ ขอบคุณ wlg ที่ทำให้พบเจอโลกในอีกมุมที่สวยงาม

[<hunsa>]

เล่าเรื่องได้ดีมากเลยครับ ... ผมอ่านแล้ว รู้สึกอินตามไปด้วย

รอติดตาม ตอนต่อไปครับ ...