อย่าเรียกว่าการบ้านเลยครับ ผมแวะมาเล่าความประทับใจที่ีให้น้องคนนึงครับ ออกตัวก่อนครับว่าเคยตั้งกระทู้ที่ไม่ได้จ้างเที่ยว จ้างอะไรใดๆทั้งสิ้น แต่กระทู้นั้นเป็นการชวนมาเดินเล่น ถ่ายรูปเล่นแบบชิลๆครับ ซึ่งน้องเค้าติดต่อมาทาง pm และเราแอดไลน์ไปคุยกันต่อ ซึ่งวันนี้เราก็ไม่ได้นัดถ่ายรูปอะไรกัน แค่นัดทานกาแฟและพูดคุยกันเฉยๆ
น้องนัดผมที่ร้านกาแฟชื่อดังบรรยากาศดีย่านรัชโยธินครับ เวลานัด 9.00 ครับ ผมกะไปก่อนอยู่แล้วกะหามุมคุยเบาๆที่คิดว่าครั้งแรกอยากให้ชิลทั้งการพูดคุยและบรรยากาศครับ ผมไปถึง 8.30 ซึ่งร้านยังไม่เปิด ก็รอจนร้านเปิดและผมเ็ป็นคนแรกที่เข้าร้านของวันนี้ และผมก็ได้มุมที่ต้องการครับ น้องเค้ามาช้านิดหน่อยเพราะฝนตกรถติดเป็นปกติของเมืองกรุงครับ แต่น้องก็น่ารักมากๆครับ ส่งข้อความมาทางไลน์ตลอด (คงกัวผมจะเบื่อ) และน้องก็มาถึงครับ ทันทีที่มาถึงก็รู้ว่าเป็นน้องเค้าครับเพราะดูในไลน์จนจำได้ว่าน้องหน้าตาแบบนี้นะ (ท่องไว้ๆๆ) และน้องก็สั่งเมนูของน้องเค้าและเดินมาหาที่โตะ ทันทีที่ได้รับการทักทายจากน้อง ความรู้สึกของผมบอกได้เลยว่าเฟรนลี่มากๆ และมิตรภาพก็เกิดขึ้นตั้งแต่วินาทีนั้น มิตรภาพที่ไม่ได้เกิดจากการจ้างงาน มิตรภาพจากความพอใจทั้งสองฝ่าย (อ่อน้องบอกด้วยว่าโตะที่ผมเลือกเป็นโตะที่น้องมาที่ร้านนี้เมื่อครั้งก่อน บังเอิญมากๆ)
เรานั่งคุยกันจนเรียกได้ว่าไม่รู้กี่โมงแล้วแต่เป็นเวลาทีน้องเค้าต้องไปทำงาน วินาทีนั้นยังกับซินเดอเรล่าก็ไม่ปาน ขอบคุณนะครับ ขอบคุณเวป WLG ที่ทำให้ผมได้เจอมิตรภาพดีๆกับน้องคนนี้
ปล. ไม่ได้คิดกับน้องแบบชู้สาวครับ แต่เราจะถ่ายรูปกันและคิดแค่พี่น้อง การสนทนาวันนี้เลยคุยกันอย่างไหลลื่นและลืมเวลากันเลยทีเดียว ขอบคุณมากคับผ๊ม ^^
