เมื่อเกือบ30ปีที่แล้ว เข้าทำงานที่แรกกับบริษัทฯต่างชาติเกี่ยวกับการเงิน
เราเป็นแค่"ลูกจ้างรายหัว" ตัวเล็กมาก ไม่มีเครดิตใดๆ ทำงานแลกเงิน
วันหนึ่งพวกเราที่มีกัน5คน เดินไปขึ้นลิฟท์เพื่อจะไปทำงาน
ก่อนลอฟท์จะปิด มีผู้ชายแต่งตัวภูมิฐานเดินเข้ามา
คำแรกที่เขาทักคือ "ขอบคุณครับ" ก้มหัวให้เล็กน้อย มือประสานที่เป้ากางเกง
พอรู้ชัดว่าพวกเราเป็นพนักงานบริษัท
แกกล่าวสวัสดี ถามว่าทำงานเป็นอย่างไงบ้าง
จบด้วยขอบคุณอีกครั้ง ก่อนจะแยกย้ายกันไปเมื่อลิฟท์ถึงที่หมาย
พวกเราทุกคนปลาบปลื้มกันมากกับการทักทายนั้น
เพราะคนที่เราเจอในลิฟท์ก็คือ GM ที่เป็นใหญ่ที่สุดในบริษัทของเราและในเครือทั่วประเทศ
ท่านเติบโตในสายแบงค์และช่วงหลังมาบริหารองค์กรมหาชนที่เรารู้จักอีกหลายที่
คนที่ผมเคยเจอเมื่อเกือบ30ปี มีตำแหน่งใหญ่โต เก่งในเชิงบริหารออันดับต้นๆในประเทศนี้ไม่เคยเปลี่ยน
บุคลิกท่านยังอ่อนน้อมถีอมตน เหมือนเดิมอย่างไงอย่างนั้น
ท่านไม่ได้เป็นเจ้านายของผมมานานมากแล้ว
แต่ผมยังเที่ยวบอกกับใครต่อใครว่า ผมเป็นลูกน้องของท่านมาจนวันนี้
ท่านที่ไม่เคยให้เงินผมแม้แต่บาทเดียว
แต่สิ่งที่ทำในลิฟท์วันนั้น ผมจำไม่รู้ลืมครับ...
