ประมาณ 5 โมง กว่าๆๆ ผมก็ชวนเธอไป ว่ายน้ำที่สระน้ำ ริมแม่น้ำเจ้าพระยาครับ
ผมมีภารกิจสำคัญที่จะต้องทำสักครั้งในชีวิต ที่อยากลองมานานแล้ว และวันนี้ผมจะได้ ลองแล้ว อิอิ
ที่รีสอร์ทแห่งนี้ ส่วนที่พัก จะ แยกกับส่วน สระว่ายน้ำครับ ต้องเดินไปตามทางเล็กๆๆ ที่ร่มรื่น ไปอีกนิดนึง อ้อ ที่นี่มีจักรยานบริการให้ขี่ฟรีด้วยนะครับ มีบริเวณให้ขี่เยอะทีเดียว ตรงบริเวณ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ก็เป็นทางเดินเล็กๆ สามารถขี่จักรยานได้ ไปเรื่อยๆๆ เพราะ มันเลาะไปตาม ชายแม่น้ำเจ้าพระยาครับ
ไปถึงที่สระน้ำ มีเตียงสำหรับ นั่งพักผ่อน หรือ จะเรียกหมอนวด มาให้บริการก็ได้นะครับ ชิวมากๆๆ และมีห้องอาหาร สำหรับนั่งพักผ่อนด้วย
แต่.... เหมือนเดิมครับ รีสอร์ท นี้ ไม่มีแขกท่านอื่นมาพักเลยครับ เสมือนผม ได้เหมารีสอร์ทนี้ไว้ หมดแล้ว
5555 โอ้ สระน้ำนี้เป็นของเราแต่ผู้เดียว
แต่ยังก่อนครับ ผมจะยังไม่ลงสระ มีอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่า นั้น
แม่น้ำเจ้าพระยาอันยิ่งใหญ่ไงหล่ะผมเลือกมาพักที่นี่ เพราะ อยากจะลองว่ายน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยา ดูสักครั้ง และที่นี่ตอบโจทก์ผมได้เป็นอย่างดี
ผมไม่รอช้า จูงมือน้องตรงไปที่ท่าน้ำเล็กๆๆ ของรีสอร์ท ใช้สายตา ตรวจความปลอดภัย รอบๆๆว่า มี ตง มีตอ อะไรมั้ย
ที่ริมน้ำ มีชาวบ้านท่านนึง ว่ายๆอยู่ตรงริมตลิ่งแล้วครับ ผมจึงไปถามเค้าว่า พี่หากุ้งเหรอครับ
พี่เค้าตอบว่า เปล่าครับ ผมหาปลาอยู่ครับ
แต่เอ ผมเห็นเครื่องมืออะไรเรยนี่นา แต่ช่างเถอะ ผมจะว่ายน้ำ5555 จึงถามพี่เค้าว่า พี่ๆๆ ตรงนี้เล่นน้ำได้มั้ย มีตอ มั้ยครับ
พี่เค้าตอบว่า ไม่มี เล่นได้ แล้วแกก็ค่อยๆๆว่ายเลาะจากไปตามริมตลิ่ง
ผมหันไปบอกน้องว่า เด่วพี่จะลงไปว่ายแล้วนะ ถ้าพี่มีกระตุกๆ หรือเรียกให้ช่วย อย่าคิดว่า เป็นมุก นะครัช พี่ต้องการความช่วยเหลือแน่ๆๆ 5555
น้องยิ้มหัวเราะ "ได้คร่า เด่วหนูคอยดูให้ แต่ช่วยได้หรือไม่ อีกเรื่องนึงนะค้า"
อ้าว เวรแระ 555 เรายิ้มหัวเราะกัน ไปพร้อมกับบรรยากาศแจ่มใส ริมแม่น้ำเจ้าพระยา
ผมไปยืนที่ท่าน้ำ และบอกให้น้องช่วยถ่ายรูปให้เป็นที่ระทึกหน่อย 5555
"ตูม" ผมกระโดนออกไป แบบกลัวๆกล้าๆ ไปตกอยู่ข้างท่าน้ำ
น้ำไม่ลึกครับ อยู่ในระดับหน้าอกของผม เนื่องจากว่า ผมเป็นคนตัวสูง
เท้าเบื้องล่วงสัมผัส กับโคลนแหยะๆ จนกระทั่งเท้าผม ควานหาที่ยืนใต้น้ำแบบไม่โดนโคลนได้ คาดว่า ข้างล่างน่าจะเป็นเศษยางเก่า
เฮ้อ อะไรแหยะๆๆ ไม่ถูกกับผมเท่าไหร ประกอบกับคุ้นชินกับน้ำสะอาดดในสระน้ำตามโรงแรม ตามคอนโดมากกว่า
และ ความกลัวที่ฝังใจในสมัยเด็กๆๆ ก็เริ่มผุดขึ้นมา
.... นิทานโบราณ ละครโทรทัศน์สมัยก่อน มีเรื่องที่ฝังใจ คือ ไกรทอง ซึ่งมีจรเข้ เป็นชาละวัน
อืม มันจะมีมั้ยว๊า
ผมหันกลับไปมองน้องที่อยู่บนตลิ่ง น้องยิ้มให้ แล้วกระตุ้นผม....
"ว่ายสิพี่ ไหนพี่บอกจะลองมาว่ายน้ำแม่น้ำเจ้าพระยาไง"
เอาแล้วไง ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายที่มีอยู่น้อยนิด ปะทุขึ้นมาทันที เอาก็เอาวะ
ผมเริ่มว่าย ออกจากฝั่งไปทีละนิด อย่างระมัดระวัง
ว่ายออกไปจากที่เดิมแค่ เมตรเดียว น้ำก็มิดหัวแล้วครับ ยืนไม่ถึง
ไอ้หย่ะ จังเรย
อา จะกลับดีมั้ยหรือจะไปต่อ
จะว่ายกลับ จะเสียงเชิงมั้ย มีน้องจับตาดูเราโชว์แมนอยู่นะ
สุดท้ายความกลัว ก็ชนะ ศักดิ์ศรีลูกผุ้ชาย
ไม่สนแระ โชว์หญิงอะไรนั่น เอาชีวิตรอดก่อนดีกว่า เค้ากลัว 5555
ผมเริ่มว่าย หันกลับมุ่งหน้าเข้าสู่ตลิ่ง สาวมือสองข้าง จ้วงซ้าย จ้วงขวา เท้าใต้น้ำ ตีอยู่เบื้องล่าง เพื่อเร่งความเร็วเข้าสู่ฝั่ง
อุ้ย ทำไม ไม่ไปล่ะนั่น
โอ้ว เหมือนมีอะไรดึงรั้ง ผมไว้ ไม่ให้ว่ายเข้าฝั่งได้ เหมือนเป็นเชือก หรือตาข่ายอะไรสักอย่าง
สมองผมทำงาน ประมวลผลทันที
อ้า พี่ชายคนนั้นเค้าบอกว่า เค้ามาหาปลา ผมคงติดแหดักปลาที่แก วางดักไว้ซะแล้ว
แต่ถ้าไม่รีบสลัดให้หลุด ไม่ช้าผมจะหมดแรงแน่ ฮึบๆๆๆๆ จ้วงๆๆๆๆ สบัดๆๆๆ
จากท่าฟรีสไตล์สวยๆๆ กลายเป็นท่าหมาโดนน้ำร้อนลวก มือไปทาง ขาไปทาง ผลุบๆๆโผล่ทันที
เฮ่อ ในที่สุด ผมก็ว่ายเข้าฝั่งได้ ขึ้นมาที่ท่าน้ำ น้องถามทันที
สนุกมั้ยพี่ ทำไมขึ้นซะหล่ะ หนูเห็นพี่ว่ายท่าแปลกๆๆ นึกว่า สนุกกะการเล่นน้ำ
5555 เห้อ ไม่อยากตอบอะไรตอนนี้ 5555 รอดมาได้ก็บุญแล้ว ^^
ผมชวนน้องไปเล่นน้ำในสระของรีสอร์ทต่อดีกว่า ที่นี่เป็นสระเกลือด้วยครับ
