ขอสักครั้งหนึ่งในชีวิต ที่จะลอง.....ว่ายน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยา ^^

[happyman]

เนื่องจากเมื่อคืนนอนหลับเร็ว และหลับสนิท เช้านี้ผมถึงตื่นเช้ามากครับ แต่น้องตื่นก่อนผมอีก น้องใช้ห้องน้ำอยู่คงทำธุระส่วนตัว ซึ่งผมคิดว่า น่าจะนาน

จริงๆๆอยากชวนเธอไปนั่งชิว ริมสระน้ำ ชมวิวแม่น้ำเจ้าพระยายามเช้าบ้างว่า เป็นอย่างไร  แต่ ผมก็เกรงใจเธอจัง ผมเลยถือโอกาสช่วงที่เธอทำกิจวัตรยามเช้า อาบน้ำแต่งตัว  ไปเดินเล่นด้านนอกครับ

ค่อยๆเดินจากที่พักไป ผ่านไม้ดอกไม้ประดับเขียวชอุ่ม ผ่านโรงเพาะเห็น เสียงนกร้องไพเราะไปทั่ว นกเขาขันร้องเรียกหาคู่ 
เมื่อผมเดินมาถึงริมแม่น้ำเจ้าพระยา สิ่งแรกที่ผมมองหา คือ พระครับ เพราะเคยอ่านไหนรีวิว เห็นว่า จะมีพระพายเรือมาตามแม่น้ำ เพื่อรับบาตรชาวบ้านริมน้ำด้วย

แต่ผมไม่เห็นนะครับ พบแต่เพียงชาวบ้าน เป็นคุณลุง คุณป้าสองท่าน นั่งรอพระ พร้อมอุปกรณ์ใส่บาตร ที่เตรียม
มองซ้ายมองขวาไปทั่วๆๆ สายตาผมก็เห็น  ภาพๆหนึ่งที่ทำให้ผมต้องรีบหลบสายตาและเบือนหน้าไปจากภาพๆๆนั้นอย่างรวดเร็ว

มีหญิงสาว อยู่ 2-3 ซึ่งอาศัยอยู่ริมน้ำ  ออกมาอาบน้ำ ริมแม่น้ำเจ้าพระยาครับ โดยใช้น้ำจากแม่น้ำแหละครับ
พระเจ้า วิถีชีวิตดั้งเดิม ริมแม่น้ำ ยังมีให้เห็นอีกเหรอเนี่ย แถมอยู่ใกล้กรุงเทพมากๆๆตรงรังสิต ปทุมธานี นี่เอง
อืม แจ๋วไปเรย

ชื่นชมกับบรรยากาศ สบายๆๆไม่เร่งรีบ อยู่สักพัก ผมก็กลับครับ ป่านนี้ ไม่รู้น้องจะทำธุระเสร็จยัง

ผมกลับไป น้องอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วครับ ใส่ชุดน่ารัก ตัวหอมฉุย ผมเลยรีบไปจัดการตัวเองบ้าง และออกมารับประทานอาหารเช้ากับเธอ

เราทานอาหารเช้าที่ ระเบียงริมสระน้ำส่วนกลางของรีสอร์ทครับ อาหารเช้าที่นี่เป็น อเมริกันเบรคฟาสต์ครับ มีน้ำผลไม้ มีกาแฟ มีผลไม้ไว้พร้อมสรรพ แม่บ้านเดินมาถามเราสองคนเป็นระยะ
"ถ้า ไม่อิ่ม หรือต้องการอะไรเพิ่ม บอกได้นะลูก"
เธอเรียกเราสองคนอย่างเอ็นดูมากๆๆ

ผมทานอาหารไป พร้อมกับ ให้อาหารปลาสระ ปลาเยอะมาก น้องอุทานเป็นระยะ กับความน่ารักของปลาที่โผล่มาฮุบขนมปังที่ผมโปรยลงไป
เธอบอกว่า พี่ๆๆ นี่ตกลง พี่เหมารีสอร์ทนี้ไว้ สำหรับเราสองคนเพียงเท่านั้นใช่ปะ หนูยังไม่เห็นมีแขกคนอื่นเรยนะ   5555
นั่นสิ เรายิ้มให้กันอย่างมีความสุข

หลังจากทานอาหารเสร็จ ประมาณ 10 โมงเราก็เช็คเอาท์ออกครับ เนื่องจากผมมีธุระต้องทำในตอนเที่ยงเรยต้องรีบกลับ ผมไปส่งเธอที่แถวรังสิต เพราะบ้านเออยู่แถวนั้น เธอเรยจะแวะกลับบ้านก่อน เด่ววันรุ่งขึ้นเธอค่อยกลับไปฝึกงานที่สนามบิน

"หนูขอบคุณพี่มากๆนะคะ หนูมีความสุขมาก เป็นการเที่ยวที่ไม่เหนื่อยเรย ขนาดหนูบ้านอยู่รังสิต แถวนี้หนูยังไม่เคยมาชิวๆๆริมแม่น้ำแบบนี้เรย ขอบคุณพี่มากๆๆนะ  ไว้ถ้าพี่ว่างอีกเมื่อไหร่ อย่าลืมชวนหนูไปด้วยนะ หนูพร้อมเสมอสำหรับพี่"

แน่ะๆๆ มีหยอดให้ผมดีใจประโยคสุดท้ายด้วย   5555

ครับ ผมก็รู้สึกได้ พักผ่อนมากๆๆจริงๆๆ  บ้านริมแม่น้ำ....สระน้ำสวย.... บรรยากาศร่มรื่น....อากาศบริสุทธิ์

อ้อ มันเป็นความรู้สึกแบบนี้สินะ งั้นความฝันที่จะมีบ้านพักผ่อนริมน้ำของผม มันก็ควรจะ เป็นสิ่งที่ผม จะต้องพยายามทำให้มันเป็นจริง เพราะตอนนี้ผมรุ้แล้วว่า ความสุขกับชีวิต slow life ริมแม่น้ำ มันเป็นเช่นไร ^^

จบบริบูรณ์นะครัช แต่เอ่อ ยาวไปมั้ย   55555

[_ple_]

  อ่านการบ้านของคุณ happyman ทำเอาฟินตาม ทุกเรื่อง 

[amamamamam]

กุ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!! 

[Yodrak]

ตอนจะ comment ระบบเตือนผม แปลความหมายได้ว่า

"การบ้านฉบับนี้เจ้าของเขาโพสต์ไว้นานแล้ว (มรึง) แน่ใจนะว่าจะ comment เขา"

ก็เพิ่งจะมีเวลาว่าง มานั่งอ่านกระทู้เก่าๆ เลยได้มีโอกาสอ่านการบ้านฉบับนี้ของพี่ happyman

ไม่รู้เคยตกหล่นไปจากสายตาไปได้ไง

พี่ happyman เป็นหนึ่งในพี่ท่านหนึ่งที่ผมอ่านการบ้านทุกฉบับ  (ถ้าเจอ) อ่านอย่างละเอียด ไม่อ่านอย่างผ่านๆ เพื่อละเมียดความรู้สึกของคนบรรยายไปด้วย อ่านไปจิบกาแฟเช้าๆ ไปด้วย

เพราะคนที่เขียนการบ้านแบบนี้ ไม่ได้เขียนด้วยอารมณ์ลวกๆ มันเป็นงานเขียนดีๆ ที่กลั่นจากความรู้สึกชิ้นหนึ่งทีเดียว

อ่านแล้วก็รู้สึกอิ่มเอมครับ มีความสุขไปด้วย กับแนวทางชีวิต การใช้ชีวิต ...

ต้องบอกว่า ... มีแฟนคลับ รออ่านการบ้านใหม่ๆ นะครับ 

[happyman]

ตอนจะ comment ระบบเตือนผม แปลความหมายได้ว่า

"การบ้านฉบับนี้เจ้าของเขาโพสต์ไว้นานแล้ว (มรึง) แน่ใจนะว่าจะ comment เขา"

ก็เพิ่งจะมีเวลาว่าง มานั่งอ่านกระทู้เก่าๆ เลยได้มีโอกาสอ่านการบ้านฉบับนี้ของพี่ happyman

ไม่รู้เคยตกหล่นไปจากสายตาไปได้ไง

พี่ happyman เป็นหนึ่งในพี่ท่านหนึ่งที่ผมอ่านการบ้านทุกฉบับ  (ถ้าเจอ) อ่านอย่างละเอียด ไม่อ่านอย่างผ่านๆ เพื่อละเมียดความรู้สึกของคนบรรยายไปด้วย อ่านไปจิบกาแฟเช้าๆ ไปด้วย

เพราะคนที่เขียนการบ้านแบบนี้ ไม่ได้เขียนด้วยอารมณ์ลวกๆ มันเป็นงานเขียนดีๆ ที่กลั่นจากความรู้สึกชิ้นหนึ่งทีเดียว

อ่านแล้วก็รู้สึกอิ่มเอมครับ มีความสุขไปด้วย กับแนวทางชีวิต การใช้ชีวิต ...

ต้องบอกว่า ... มีแฟนคลับ รออ่านการบ้านใหม่ๆ นะครับ 

โหย แอบดีใจมีคนอยากอ่านการบ้านของผมอีก  แล้วพี่ยอดรัก ก็เป็นคนที่อ่านการบ้านผมแล้ว รับรู้ในความรู้สึกที่ผมต้องการจะบอกจริงๆ  แต่ก็นั่นละครับ มันไม่ใช่งานเขียนลวกๆ สำหรับผม เวลาเขียนการบ้านแต่ละฉบับเนี่ย คิดหัวแทบแตก กว่าจะกรั่นกรองออกมาได้ ประหนึ่งว่า ต้องเขียนส่งประกวด หรืออย่างน้อยอ่านแล้วก็ต้องเป็นตัวเราเองนี่ละ  ต้องชอบก่อนคนแรกเลย

แต่ก็นั่นแหละ มันไม่ใช่การแต่งนิยาย แต่มันคือเรื่องจริง  ก็ต้องขอบคุณน้องๆที่ผ่านเข้ามาในความทรงจำดีๆของผม  ถ้าเราเขียนโดยใช้ความรู้สึกประทับใจ ความทรงจำดีๆเป็นตัวนำ เป็นตัวดำเนินเรื่อง เขียนไปเขียนมา เรื่องมันก็จบ ได้ดีเอง 5555

จริงๆแล้วผมยังพอมีจ้างเที่ยวน้องๆอยู่บ้างครับ แต่ว่า ขี้เกียจเขียนแล้วล่ะครับ  งานเขียนที่วาบหวิวเนี่ย ก็ไม่ค่อยอยากเขียนแนวนั้นแล้ว  แต่ก็ไม่แน่ครับ อาจจะมีน้องที่สร้างแรงบันดาลใจที่ดี ให้ผมอยากเขียนแนวนั้นอีกก็ได้ อิอิ

ขอบคุณที่ติดตามครับพี่ พี่ก็หายไปนานเลยนะครัช ผมก็ยังรออ่านของพี่อยู่น๊าาาาาา

[Yodrak]

ตอนจะ comment ระบบเตือนผม แปลความหมายได้ว่า

"การบ้านฉบับนี้เจ้าของเขาโพสต์ไว้นานแล้ว (มรึง) แน่ใจนะว่าจะ comment เขา"

ก็เพิ่งจะมีเวลาว่าง มานั่งอ่านกระทู้เก่าๆ เลยได้มีโอกาสอ่านการบ้านฉบับนี้ของพี่ happyman

ไม่รู้เคยตกหล่นไปจากสายตาไปได้ไง

พี่ happyman เป็นหนึ่งในพี่ท่านหนึ่งที่ผมอ่านการบ้านทุกฉบับ  (ถ้าเจอ) อ่านอย่างละเอียด ไม่อ่านอย่างผ่านๆ เพื่อละเมียดความรู้สึกของคนบรรยายไปด้วย อ่านไปจิบกาแฟเช้าๆ ไปด้วย

เพราะคนที่เขียนการบ้านแบบนี้ ไม่ได้เขียนด้วยอารมณ์ลวกๆ มันเป็นงานเขียนดีๆ ที่กลั่นจากความรู้สึกชิ้นหนึ่งทีเดียว

อ่านแล้วก็รู้สึกอิ่มเอมครับ มีความสุขไปด้วย กับแนวทางชีวิต การใช้ชีวิต ...

ต้องบอกว่า ... มีแฟนคลับ รออ่านการบ้านใหม่ๆ นะครับ 

โหย แอบดีใจมีคนอยากอ่านการบ้านของผมอีก  แล้วพี่ยอดรัก ก็เป็นคนที่อ่านการบ้านผมแล้ว รับรู้ในความรู้สึกที่ผมต้องการจะบอกจริงๆ  แต่ก็นั่นละครับ มันไม่ใช่งานเขียนลวกๆ สำหรับผม เวลาเขียนการบ้านแต่ละฉบับเนี่ย คิดหัวแทบแตก กว่าจะกรั่นกรองออกมาได้ ประหนึ่งว่า ต้องเขียนส่งประกวด หรืออย่างน้อยอ่านแล้วก็ต้องเป็นตัวเราเองนี่ละ  ต้องชอบก่อนคนแรกเลย

แต่ก็นั่นแหละ มันไม่ใช่การแต่งนิยาย แต่มันคือเรื่องจริง  ก็ต้องขอบคุณน้องๆที่ผ่านเข้ามาในความทรงจำดีๆของผม  ถ้าเราเขียนโดยใช้ความรู้สึกประทับใจ ความทรงจำดีๆเป็นตัวนำ เป็นตัวดำเนินเรื่อง เขียนไปเขียนมา เรื่องมันก็จบ ได้ดีเอง 5555

จริงๆแล้วผมยังพอมีจ้างเที่ยวน้องๆอยู่บ้างครับ แต่ว่า ขี้เกียจเขียนแล้วล่ะครับ  งานเขียนที่วาบหวิวเนี่ย ก็ไม่ค่อยอยากเขียนแนวนั้นแล้ว  แต่ก็ไม่แน่ครับ อาจจะมีน้องที่สร้างแรงบันดาลใจที่ดี ให้ผมอยากเขียนแนวนั้นอีกก็ได้ อิอิ

ขอบคุณที่ติดตามครับพี่ พี่ก็หายไปนานเลยนะครัช ผมก็ยังรออ่านของพี่อยู่น๊าาาาาา

เข้าใจครับว่ามันขึ้นกับอารมณ์ของเจ้าของประสบการณ์ล้วนๆ บางอารมณ์มันก็ล้นอกอยากบอกเล่า แต่ในอีกมุมก็เกรงจะออกมามีปัญหากับคนอื่น พี่ happy man เป็นคนที่เขียนงานแบบ protect น้องๆ มาก เป็นงานเขียนที่สุภาพบุรุษมาก จุดนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ผมชื่นชมในงานเขียนของพี่ happy man จริงๆ

ส่วนตัวผมเองไม่ค่อยมีประสบการณ์จ้างเที่ยว เลยไม่มีประสบการณ์อะไรจะแบ่งปันพี่ๆ น้องๆ

เดี๋ยวนี้เข้ามาอ่านกระทู้ในห้องบ้าง บางครั้งเห็นน้องกำหนดสเป็คพี่ๆ ไว้ซะสูง ส่องกระจกมองตัวเองก็เกรงใจเลย จะชวนน้องๆ ไปทานข้าวก็เลยเกรงใจเขาจะรำคาญไม่ยินดี เอาไว้มีโอกาส ผมว่าจะเปลี่ยนแนวจ้างพี่ happy man ไปเที่ยว นั่งจิบอะไรเบาๆ นั่งคุยดีกว่านะครับ 

[bbbb11]

พี่เจ นี่โบนะคะ โบทำไลน์หายค่ะ รบกวนแอดกลับมาทีค่ะ https://line.me/R/ti/p/%40ljf2883r