นี่เป็นการบ้านแรกของผมคับ
เมื่อ3เดือนที่ได้ผมได้มีโอกาสกลับไปเที่ยวเมืองไทย แต่ก่อนหน้าที่จะเดินทาง2เดือนผมได้เล่นเว็บนี้และเคยตั้งกระทู้หาเพื่อนเที่ยวแบบไม่จ้างแล้วก็มีคนสนใจพอสมควร หนึ่งในนั้นคือน้องคนที่ผมจะพูดถึงในวันนี้ครับ
เราคุยไลน์กันมาเรื่อยๆจนถึงวันที่ผมกลับเมืองไทย และก็มีช่วงเวลาที่เหมาะสมที่เราได้เจอกัน วันนั้นค่อนข้างจะทุลักทุเลพอสมควร เรานัดเจอกันที่ The Mall งามฯ เรานัดกันบ่าย3แต่ผมมาก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง ส่วนน้องเขามาช้าไป45น. ซึ่งพอใกล้ถึงเวลานัดน้องเขาก็เงียบไปดื้อ ไม่โทรมา ไม่ไลน์หา ผมก็นึกเอะใจว่าสงสัยโดนหรอกแหงๆ จู่ๆก็มีข้อความมาว่า
"พี่ค่ะ รถนู๋โดนปล่อยลมยางตอนจอดปั้ม" พร้อมกับส่งรูปมาให้ดู
บอกตรงๆครับตอนนั้นผมหงุดหงิดมากแต่พอน้องเขาส่งรูปมาเราก็เห็นใจครับ และน้องเขาก็โทรมา ผมเลยบอกน้องเขาไปว่าไม่เป็นไรครับ นู๋จัดการเรื่องรถไปก่อนก็ได้ไว้วันหลังสะดวกค่อยมาเจอกัน แต่เสียงที่ตอบกลับมาคือ
" ไม่เป้นไรค่ะ เรานัดกันแล้ว นู๋ก็ต้องมาตามนัดค่ะ ส่วนรถให้คุณแม่มาเอาแล้ว "
ผมนี่อึ้งเลย ใจนึงก็เกรงใจ ใจนึงก็ซึ้งใจว่าตัวเองมีปัญหาเจออุปสรรคแต่ยังจะมาตามที่ได้นัดกันไว้ พอเราเจอกันเราก็พากันเดินหาร้านข้าวและก็ได้นั่งที่ร้านอาหารญี่ปุ่นครับ น้องเขาคุยเก่งมากครับ ผมเองจะเงียบซะ80% อีก20%น้องเขาเหมาหมดครับ ฮ่าๆๆๆ เราคุยกันเรื่องทั่วๆไปครับ เรื่องงาน เรื่องชีวิตที่USA เรื่องเว็บที่เล่น เรื่องหนัง เยอะแยะครับ เราใช้เวลาคุยกันประมาณชั่วโมงครึ่งเราก็ต้องแยกย้ายครับเพราะผมมีธุระต่อ
การเจอกันของเราไม่ใช่สิ่งสำคัญครับ ก็คงเหมือนคนอื่นๆที่นัดเจอกันเพื่อทำความรู้จักส่วนจะรู้จักกันแบบไหนนั้นอีกเรื่อง แต่สิ่งที่สำคัญของน้องเขาคือ เขามีspirit เปนคนรักษาคำพูด ขอนับถือในน้ำใจครับ
การบ้านฉบับนี้อาจจะช้าไปหน่อยแต่พี่จะขอบอกในนี้แล้วกันนะครับว่า
ขอบคุณและดีใจที่เราได้เจอกัน หวังว่าเราคงมีโอกาสได้เจอกันอีกนะครับ
