วันนี้เกือบไม่รอด
ทานข้าวกลางวันกับน้องสุดสวยสุดน่ารัก
ทานเสร็จมีเวลาเหลือและก็อยากอยู่ใกล้น้องนานๆ
หลอกชวนน้องเข้าที่มืด ไม่นึกว่าจะทั้งมืดทั้งเปลี่ยว ( โรงหนังมีคนดูน้อยมาก )
พอหนังเริ่มไปได้นิดหน่อย นองดึงแขนไปกอด เอียงคอมาซบ
ถ้าปล่อยให้น้องรุกในอัตตรานี้ กว่าหนังจะจบคงต้องโดนน้องนัวแน่นอน
ผมอายุมากแล้วไม่มีแรงขัดขืน คงต้องเสียท่าแน่ๆ
ด้วยความที่ผมเป็นคนดีสุดๆ ปล่อยเลยเถิดจะไม่งาม แต่จะห้ามก็กลัวน้องเขินเสียหน้า
นั่งนึกถึงตำราวิชามารหาทางออก เพราะไหวพริบดี จึงหาทางออกเอาตัวรอดมาได้
หันไปจูบน้องจนตัวน้องอ่อนระทวย น้องยอมอยู่นิ่งกอดแขนซบหน้าอยู่เฉยๆ ไม่รุกต่อ
การบุกของน้องจึงหยุดอยู่แค่นั้น ไม่เลยเถิดจนไม่งาม
พอน้องขยับตัวทีไรผมก็ไม่ประมาท ใช้วิธีจูบน้อง ประคองเอาตัวรอดมาจนหนังจบจนได้
หนังสนุกแต่แปลกที่ยิ่งดูยิ่งไม่รู้เรื่อง ถามน้อง น้องก็บอกไม่ค่อยถูก
คงต้องมาดูกับน้องอีกรอบ มีวิธีเอาตัวรอดแล้ว คงไม่เป็นไร
