การบ้านฉบับสุดท้าย...สิ้นสุดการเดินทางอันแสนพิเศษ ก่อนอำลาจาก WLG

[kan_kan]

  สวัสดีคร่า...พี่น้องชาว WLG ทุกท่าน ^_^ วันนี้มีการบ้านฉบับสุดท้ายมาส่งกันแล้วนะคะ 
ก่อนที่จะอำลาจากเวปนี้ เพราะตอนนี้การเดินทางอันแสนพิเศษได้สิ้นสุดลงแล้วค่ะ หลังจากที่วนเวียนอยู่ในเวปแห่งนี้มาเป็นเวลากว่า 2 ปี
แปลงร่างล็อคอินชื่อนั้น ชื่อนี้...และสุดท้ายก็ได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วค่ะ เย้....ดีใจกะเก๊าหน่อยนะคะทุกคนนนน 
มันอาจจะยาวสักหน่อย...ค่อยๆอ่านกันนะแจ๊ะ

    จุดเริ่มต้นมาจากอีเมล์ของน้องคนหนึ่งในนี้  ฮั่นแน่...เรียกว่าน้องแบบนี้  ใช่แร้วละค่ะ ตอนนี้เราจะเป็นอมตะ เพราะว่ากินเด็ก คริคริคริ 

เมื่อก่อนเคยคิดว่า ความต่างระหว่างวัย มันคงเป็นปัญหา ในกรณีที่เราจะคบเด็ก แต่พอมาเจอเขาคนนี้ ทุกๆอย่างคือจุดเปลี่ยนไปเลยทีเดียวค่ะ

เริ่มจากได้รับเมล์ฉบับหนึ่ง ซึ่งถามเราว่า หาคนดูแลอยู่ใช่ไหม แต่สะดุดตรงที่ว่า อายุยังไม่ถึง 30 ขยี้ตาตัวเองเล็กน้อยแล้วอ่านใหม่ 

เฮ้ยยยยยยย....อายุยังไม่ถึง 30 โอ้วววแม่เจ้า น้องคิดยังไงเนี้ย ป้าอายุจะ 32 แล้วนะลูกเอ๊ยยยย ในใจก็คิดแบบนั้น ก็เลยตอบเมล์กลับไป  และได้รับคำตอบกลับมาว่า “เค้าว่ากินเด็กแล้วจะเป็นอมตะนะคุณ”  เอิ่ม...เงิบบบบ สตั๊นไปสิบวิ แต่ในใจก็คิด ( เออ...จริงเหรอ)
และด้วยเหตุผลที่เขาคนนั้นบอกมาว่า เคยลองคบคนที่อายุน้อยกว่าก็แล้ว อายุเท่ากันก็แล้ว แต่ยังไม่คลิ๊กหรือเป็นอะไรที่ใช่สักที ก็เลยอยากลองคบคนที่อายุมากกว่าดูบ้าง เพราะคิดว่าบางที อาจจะไปกันได้ก็ได้  ( ฮั่นแน่...ไอเด็กคนนี้ เป็นพวกอยากลองของนี่เอง) หลังจากที่เราส่งเมล์โต้ตอบกันไปมา ก็ประมาณว่าเริ่มขี้เกียจค่ะ และพอดีตอนนั้นจะไปเล่นฟิตเนสด้วย ก็เลยบอกว่าโทรคุยกันดีกว่ามั้ย  ได้คำตอบกลับมาว่าโอเค ให้ยิงเบอร์ไปทิ้งไว้ก่อน เพราะโทรศัพท์ของเค้าแบตจะหมด ขอชาร์ตแบตก่อน เราก็...ตกลงตามนั้น

ช่วงระหว่างนั่งรอเล่นฟิตเนส หนุ่มน้อยนายนั้นก็ได้โทรมา เราก็คุยๆๆกันไปเรื่อยๆ จนเราขึ้นไปเล่นฟิตเนส เสร็จก็โทรคุยกันต่ออีกนิดนึง แล้วเราก็เดินกลับคอนโด พอถึงคอนโด ก็เลยโทรคุยกัน... การสนทนาครั้งนั้น เป็นเรืองเป็นราว และยาวนานถึง 5 ชั่วโมงเลยทีเดียว กว่าจะวางสายจากกัน  หลังจากนั้นวันต่อๆมา เราก็ไปคุยกันในไลน์  ได้ทำความรู้จักมากขึ้น

หนุ่มน้อยคนนี้ไม่ได้อยู่กรุงเทพ  เรียนจบจากมหาวิทยาลัยรัฐบาลมีชื่อแห่งหนึ่ง หลังจากเรียนจบก็มาช่วยที่บ้านทำกิจการส่วนตัว (มิน่าล่ะ...เด็กอายุแค่นี้ถึงมาหาสาวๆจากในเวปนี้ ซึ่งปกติเห็นแต่อาเสี่ยกะคนมีอายุเป็นส่วนใหญ่) เจ้าตัวก็รับสารภาพมาว่า ทีแรกก็กะว่าจะดูแลซักเดือนสองเดือนแล้วชิ่งห่างหายไป แต่พอมาคิดทบทวนดูว่า แม่_เอ๊ย...คุยไปได้ไงวะ 5 ชม. และเค้าก็บอกว่าเราไม่เหมือนคนอื่นๆที่เค้าเคยเจอมา และก็เปรียบเปรยไปถึงโอกาสทางธุรกิจ ซึ่งเค้าก็บอกว่าผู้หญิงอย่างเรา หาไม่ยากและก็ไม่ง่าย ซึ่งเค้าไม่อยากจะพลาดโอกาสนั้นไป  เราจึงเริ่มเรียนรู้ และพูดคุยกันมานับจากวันนั้น  แม้เวลาจะผ่านไปเพียงไม่นานมาก แต่เพราะความที่เราสองคนคุยกันตลอด มีเรื่องราวให้แลกเปลี่ยนกันเรื่อยๆ โดยมองข้ามความแตกต่างระหว่างอายุไปจนหมด  ระยะทางที่ห่าง ดูเหมือนจะไม่เป็นปัญหาของเราสองคนอีกต่อไป

และสิ่งที่ทำให้อิชั้นต้องตกใจครั้งแรกก็คือ มีอยู่วันหนี่ง ก็คุยกันเรื่องซื้อของผ่านเวป ซึ่งก่อนจะนอนบอกให้เค้าไปดูของชิ้นนั้น และเค้าซื้อไม่ได้ พอเช้ามาเราก็ลองไปกดๆดู แล้วเราก็ซื้อได้ เลยโทรบอกให้เค้าไปแวะจ่ายเงินที่เซเว่น เอาบาร์โค๊ดให้ไป  เค้าก็ออกไปธุระที่ธนาคาร ช่วงระหว่างนั้นเราก็แกล้งแซวๆว่าไปธนาคารทำไม ไปดูหนักงานแบงค์กะไปโอนตังค์ให้เราหรา เค้าก็บอกว่าเอาเลข บช มาสิ เอาเท่าไหร่ก็บอกมา เราก็ขำๆ..พิมพ์เลข บช ไปเล่นๆ เค้าก็ถามว่าเอาเท่าไหร่ ก็ตอบไปว่าไม่รู้ดิ ไม่เอาหรอก ยังมีเงินอยู่ ไม่ต้อง... สักพักเค้าทำธุระเสร็จโทรมา ถามว่าแบงค์ไหนนะ เราก็บอกไป แล้วก็บอกว่าเท่านี้พอป่าว เอาไปเท่านี้ก่อนนะ เราก็งงๆ แว๊บเดียวเท่านั้น sms แจ้งตัวเลขเงินเข้า บช... เฮ้ยยย...โอนมาทำม้ายยยยย ก็บอกว่าไม่เอาๆ ตังค์ยังมีอยู่  พ่อคุณก็ช่างนั่งคิดคำนวณเงินใน บช. เราเสร็จสรรพเรียบร้อยในช่วงที่คุยๆกันมาว่าเราไปกดเงินกี่ครั้ง ครั้งละเท่าไหร่ ใน บช. จะเหลือเงินเท่าไหร่  แล้วก็จัดการโอนเงินมาให้ มีการบอกว่าเราเป็นคนแรก ที่อยู่ๆเค้าก็โอนเงินให้ใครก็ไม่รู้มากขนาดนี้ ถ้าจะโดนหลอกก็ชั่งมัน ถือว่ามันอาจจะช่วยให้ชีวิจเราดีขึ้น .... ได้ยินประโยคหลังถึงกับจี๊ดหัวใจ ตอบกลับไปว่าเอาเลข บช มาเลย เดี๋ยวโอนคืนให้ ไม่เอาหรอก... เค้าก็ตอบว่าจะบ้าเหรอคุณ โอนไปโอนมาทำไม  ใช้ประหยัดๆละกันนะ 

หลังจากนั้น เราก็นัดแนะวันเพื่อมาเจอกัน  ว๊าวๆ...ตื่นเต้นจุง ทั้งๆที่ก็เห็นรูปกันหมดแล้วว่าใครเป็นยังไง  เค้ายอมรับกับสิ่งที่เราเป็นได้ เราไม่ใช่คนสวย หุ่นไม่ดี อ้วนด้วยซ้ำ ไม่ได้เพอร์เฟคอะไร แถมยังจะแก่กว่าเค้าอีก แต่เค้าก็เลือกที่จะคบกะเรา แต่แล้ว...วันที่เคยบอกว่าจะมา กลับมาไม่ได้เนื่องจากธุระทางบ้าน เค้าก็ไลน์มาขอโทษและขอเลื่อนวันเจอกัน เราก็ทั้งงอน ทั้งเหวี่ยง ทั้งวีน บวกกับงานเยอะ เหนื่อยจนไมเกรนขึ้น ปวดหัว ไม่สบายไปเรยทีเดียว

และเนื่องจากอาทิตย์ที่คุยกันเค้ามีนัดไปสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนๆ ซึ่งนัดล่วงหน้ากันเป็นเดือนเลยทีเดียว ในขณะเดียวกันกะเราก็ป่วยจนไปทำงานไม่ได้  ตัวเองก็ต้องรีบเคลียร์งาน เพื่อไปหาเพื่อน แต่ก็ยังคงโทรหาเราตลอดด้วยความเป็นห่วง

และสุดท้าย เค้าก็ต้องเลื่อนกำหนดไปเจอเพื่อนได้แค่ข้ามคืน สายของวันรุ่งขึ้นรีบตีรถเข้า กทม เพื่อมาดูแลเราที่กำลังป่วยอยู่
นี่แหละค่ะ...จุดสำคัญ การพบกันครั้งแรก ในยามที่เราตกอยู่ในสภาพโทรมที่สุดและย่ำแย่ แต่เค้าเลือกที่จะมาคอยอยู่ข้างๆ คอยดูแล และทำนั่นทำนี่ให้เราทุกอย่าง ครั้งหนึ่งเค้าเคยสารภาพกับเราว่า ตอนแรกๆที่คุยกันในเมล์...เอาจริงๆนะ กะว่าฟันแล้วก็ทิ้ง เราได้อ่านคำพูดนั้นน้ำตาก็ไหลพรากด้วยความเสียใจ แต่เค้าก็ต้องรีบอธิบายว่า มาวันนี้ความคิดทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว... ผมรักคุณจริงๆแล้วสิ อย่าหนีผมไปไหนนะ ^^ รู้สึกเขิลอย่างบอกไม่ถูกที่มีคนมาบอกรัก  อร๊ายยยยยยยย.....ป้าจะลอยแล้วเทอเอ๊ยยย  เค้าบอกว่า...ถ้าวันหลังรู้ว่าจะป่วย ประจำเดือนใกล้มาแล้วจะไม่สบายอีก
บอกผมนะ ผมจะได้เตรียมตัวขึ้นมาดูแลคุณ และที่เราต้องดูกันต่อไปคือ...หนุ่มน้อยบอกว่าขอเวลาผม 2 ปีนะ ขอเที่ยวก่อน ถ้าในระยะเวลา 2 ปีไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมจะให้พ่อไปขอ  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด......


อาจจะฟังดูเพ้อเจ้อ อาจจะฟังดูน้ำเน่า แต่ทุกวันนี้เราสองคนยังคงเป็นเหมือนเดิม มีเสียงหัวเราะ มีรอยยิ้มให้กัน  เจอกันแล้วได้กอดกัน มันรู้สึกอบอุ่นจริงๆที่ได้กอดใครสักคนที่เรารัก และรู้ว่าเค้าก็รักเรา ได้มีเวลาร่วมกัน ยามเจ็บป่วยมีคนคอยดูแลอยู่ข้างๆ คอยห่วงใยแบบที่ไม่เคยหวังอะไรจากเรา แม้ชั้นคนนี้จะเคยเจ้าชู้ เคยผิดหวัง เคยเสียใจจากความรักมามากมายแค่ไหน มาถึงวันนี้...ฉันพร้อมแล้วที่จะหยุดตัวเอง และเริ่มต้นกับเธอคนนี้


   ขอบคุณเวป We love gig ในที่สุดก็ทำให้การเดินทางของชั้นสิ้นสุดลง ณ วันนี้ ไม่ต้องตามหา และไม่ต้องรอคอยอีกต่อไป ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่สละเวลาอ่าน เรียงความฉบับอำลาอันแสนยืดยาวนี้ และขอให้ใครก็ตามที่ยังไม่ได้เจอคนที่ตามหา ยังไงก็อย่าเพิ่งท้อนะคะ หากคุณยังมีความหวัง ขนาดเราแทบจะวางความหวังทุกอย่างทิ้งไว้ เพราะพี่คนก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ดีกะเราสักเท่าไหร่ รู้สึกดีจริงๆ...ที่ไม่ลบเมล์ฉบับนั้น และตัดสินใจตอบกลับไป ไม่เช่นนั้น...คงจะไม่มีวันนี้  อยากจะบอกว่ามีแฟนเด็ก...มันดีแบบนี้นี่เองงงงงงงงงงงงงงงงงง ฟินนนนเว่อร์.....อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย

   ปิ๊งป่อง....ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง ที่สละเวลาอ่านคำเพ้อ...ของคนกำลังมี “ความรัก”   


  บ๊ายยยยยบายยยยยยยยย......... 

ปอ.ลิง.  ถ้าเราสองคนได้แต่งงานกันจีงๆ จะมาส่งการบ้านให้อ่านกันนะแจ๊ะ ท่านผู้ชมมมมมม

[_ple_]

  ฟินตาม ดีใจด้วย แล้วก็แอบอิจฉาเล็ก 

ขอให้โชคดีนะคะ 

อย่าลืมกลับมาเยี่ยมกันบ้างน๊าาาาาาาาาาา 

[lookpla3]

กรี๊ดดดดดดด ยินดีด้วยนะค๊าาาา 

[kan_kan]

ฟินตาม ดีใจด้วย แล้วก็แอบอิจฉาเล็ก 

ขอให้โชคดีนะคะ 

อย่าลืมกลับมาเยี่ยมกันบ้างน๊าาาาาาาาาาา 

  ได้เลยค่าาา

[maodiff]

ยินดีด้วยครับ ขอให้รักกันนานๆนะครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

[kan_kan]

ขอบคุณค่าา

[kan_kan]

  ต้องขอบคุณเวปนี้จริง ในที่สุดเก๊ากะไม่ต้องอยู่คนเดียวแบบเหงาๆแว้วว

[Nanniie]

ต้องไปจีบเด็กต่อซะละ เผื่อจะฟินบ้าง

[kan_kan]

ต้องไปจีบเด็กต่อซะละ เผื่อจะฟินบ้าง

มันฟินจีงๆน๊าาาา อิอิ

[tanthai45]

ขอแสดงความยินดีด้วย ครับ ขอให้ถึงเวลา 2 ปีเร็วๆๆๆ   ในเว๊ปสีเทา WLG นี้ก้มีหลายคู่ที่มีความสุขกัน