ดิฉันเป็นคนนึงที่เข้ามาท่องโลกในเว็ปแห่งนี้ได้ระยะนึง
อ่านการบ้าน อ่านเรื่องราวอกหัก และบทกวีในห้องนั่งเล่นมาก็เยอะ
จนได้มาเจอกระทู้นึง มีเนื้อหาใจความในนั้นประมาณว่า...
" มาหาคนร่วมทำงาน ถ้าทำงานได้ดีค่อยพาไปเที่ยว "ในกระทู้ก็มีตำแหน่งงานน่าสนใจมากมาย มีด้วยกัน 3 ตำแหน่ง
สะดุดตา สะดุดใจกับผลตอบแทนที่แลกด้วยการทำงาน ไม่ใช่ร่างกาย
ดิฉันรีบส่งเมลพร้อมโปรไฟล์ไปสมัคร ไม่กี่วันก็ได้ติดต่อพูดคุยกัน
เขาถามถึงงานที่ฉันสนใจ พร้อมกับตอบรับว่าฉันจะได้งานแน่ๆ
แต่มีอีกตำแหน่งนึงที่นอกเหนือจากในกระทู้ นั่นคือตำแหน่งพิเศษ
ปัจจัยหลักของงานไม่เท่าไหร่ แต่ดิฉันต้องสามารถเป็นกิ๊กเขาได้ด้วย
เขาย้ำว่าไม่ใช่การดูแล แต่เป็นการทำงานซึ่งใช้ความใกล้ชิด
อาจจะเกิดความรู้สึกดีๆให้กัน ถึงเวลานั้นค่อยปล่อยไปตามอารมณ์
ดิฉันตอบตกลง เพราะไม่ใช่การวางเงินและให้ดิฉันถอดผ้า
มันคือการใช้เวลา ซึ่งอาจจะเกิดหรือไม่เกิดเรื่องแบบนั้นก็ได้
หลังจากนั้นเขานัดมาคุยเรื่องโปรเจคงานที่กำลังจะสร้างขึ้น
เขาว่างเฉพาะตอนช่วงดึก ดิฉันเลยนัดให้เขามาที่หอ เพราะ...
" ความน่าเชื่อถือในยูสเซอร์และการพูดคุย "
ในระหว่างที่คุยโปรเจคงานเสร็จ เขาขอกอดก่อนจะเดินทางกลับ
ดิฉันตกลง แต่มือเขาได้เป็นปลาหมึก ดิฉันบ่ายเบี่ยง แต่เขาได้บอกว่า
ต่อไปก็ต้องทำงานด้วยกัน ตกลงกันแล้วนี่ว่าสถานะไหน
ดิฉันบอกว่ามันเร็วไป ยังไม่ได้เริ่มงานและยังไม่ได้ผลตอบแทนเลย
ตามประสาคนแก่...สักพักนึงเขาก็หยุด และกลับบ้านพร้อมรอยยิ้ม
โดยที่...เอาบิลค่าไฟดิฉันไปจะชำระให้ พร้อมกับจะโอนเงินก้อนแรก
อาทิตย์ละ 2000 ในการเริ่มโปรเจค ดิฉันก็เลยกล่าวขอบคุณไป...เราตกลงว่าจะไม่ก้าวก่าย พอถึงเวลานัดให้ส่งเมลเตือนก็พอ..
เขาได้ผลัดนัดฉันครั้งแล้ว ครั้งเล่า ในการเริ่มโปรเจค และเงิน 2000 บาท
ดิฉันไม่เคยโวยวาย ได้แต่เงียบและรอ เขามีโทรมาบ้างบอกกันตลอดว่าไม่ลืม
จนเมื่อเวลาผ่านไป ได้มีจดหมายจะมีการยกหม้อแปลงดิฉันออก
เนื่องจากดิฉันได้ค้างชำระค่าไฟ...ดิฉันรีบโทรไปแต่ไม่ติด เลยส่งเมลไปรัวๆ
ไม่มีสัญญาณตอบรับ ดิฉันเลยไปชำระค่าไฟเองด้วยความโมโหสุดๆ
ไม่ใช่โมโหเพราะไม่จ่าย แต่โมโหเพราะเอาบิลไป ทำให้เกือบจะโดนยก
ในตอนนั้นดิฉันตั้งใจจะเข้ามาตั้งกระทู้นี้ แต่โชคคงช่วยเขาไว้
เขาได้โทรกลับมาหาดิฉัน พร้อมอธิบายเหตุผลเกี่ยวกับปัญหาครอบครัว
ตัวดิฉันเป็นคนตรงๆ และวุฒิภาวะค่อนข้างบรรลุ...ดิฉันตอบไปไม่เป็นไร
เขาบอกไม่ได้ลืม ให้ดิฉันรอกำลังจะโอน 2000 ไปให้ (ผ่านมา 3 สัปดาห์แล้ว)
ดิฉันก็ได้แต่อิมๆ ส่วนเรื่องงาน สรุปว่ายกเลิกโปรเจคจ้า......
ได้แต่คิดและก็สงสัย...นี่ตูกำลังทำ กำลังรออะไร แต่ยังใจดีสู้หมา เอ้ยเสือ
ดิฉันได้พูดไปเสียงออดอ้อนว่า "ช่วยหน่อยนะคะ แค่พอหนูหางานได้ก็ยังดี"
เขาบอกก็ตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว (เหรอออออ) และเขายังมีการย้ำนะ
นี่เราไม่ได้เป็นไรกันเลยนะนี่ พี่อยากช่วยเรา ยังไม่ทันมีไรกันเลยเนอะ
แหมแหมๆๆ ไอที่จับๆไปนั่นไม่ใช่พลาสติก ซิลิโคนนะคะคุณ (คิดในใจ)
เขาย้ำไม่เกิน 2 วันจ้า พี่โอนให้แน่ๆ ทุกอาทิตย์แหละ พี่กำลังหางานให้นะ
พี่ขอโทษด้วย จะช่วยเราให้ถึงที่สุด...ผ่านมา 2-3 อาทิตย์แล้วค่า แหมๆๆ
ดิฉันเลิกหวัง เลิกติดต่อเพราะติดต่อเขาไม่ได้ด้วย นี่ดิฉันเลือกคุยแล้วนะ....
สุดท้ายนี้เขาได้ทำการลบยูสเซอร์ตัวเองทิ้ง ด้วยเหตุผลว่าไม่อยากเล่นแล้ว
แต่ไม่รู้ไปหลอกฟัน เอ้ย หลอกฝันใครไว้อีกเยอะแยะหรือเปล่า
??
ทำไมดิฉันถึงยอมให้ขึ้นหอ ? เพราะดิฉันเชื่อใจและโง่ด้วยค่ะ !
ยูสเซอร์กระทู้เป็นพัน ไลค์เป็นร้อย อ่านบทกวีของเขามาก็เยอะ
อ่านการบ้านเขามาก็เยอะ เห็นตั้งงบจ้างน้องเที่ยวแต่ละครั้งก็เรทสูง
ใครจะไปรู้คะ ว่าผลลัพท์มันจะออกมาเป็นเยี่ยงนี้............
เรื่องราวผ่านมาเกือบ 2 เดือนคงไม่มีเหตุผลที่จะต้องรอแล้ว
ดิฉันขอนำเรื่องราวมาแชร์และระบายให้สังคมที่...
"เขาท่านนี้เคยโด่ง เคยดังแล้วกันนะคะ"
RIP.สัตว์ปีกชนิดนึงซึ่งมีความฉลาดเป็นเลิศ 
