*หมายเหตุ กระทู้นี้มีภาษาหยาบคายในระดับหายนะ ทำใจก่อนอ่านนะ
โอเค เริ่มจากอะไรดี พอดีช่วงก่อนโดนบอกเลิก ชีวิตเฟ้งฟ้างมาก(เคว้งคว้าง) ก็เลยเดินสายหาเพื่อนไปทั่ว
จนวันที่....เท่าไหร่วะ ลืมอ่ะ วันนั้นล่ะ มีนัดกับก๊วนไปเที่ยวทะเล แต่กว่าจะออกรถก็ห้าทุ่ม
ก่อนหน้านี้ก็คุยกับอ้อมก่อนแล้ว ซึ่งตอนแรกที่คุยไม่รู้คุยอีท่าไหน ลืมอ่านอายุ ปรากฏว่าเราอายุเท่ากันซะงั้น
ก็เลยบอกอ้อมว่า เออ ไม่ต้องงุ้งงิ้งมากก็ได้นะ(ซึ่งพี่แกก็บอกว่า เออ ก็ทำไม่เป็นเหมือนกัน) เราเป็นคนกวนตีน หาเพื่อนเดินเล่นดีกว่า
เพราะเดาว่าถ้าไปรอบ้านเพื่อน น่าจะโดนจับซัดเบียกันแต่หัววัน เดาว่าจะไม่รอดไปถึงทะเลแน่ๆ
ตัดมาวันนัด วันนั้นผมต้องส่งงานลูกค้าหลายคน ทำให้มือเป็นระวิง ไม่ได้นอนเลย ทำจนถึงเที่ยง
....ชิบหาย นัดอ้อมไว้บ่ายนี่หว่า ต้องโทรไปเลื่อนเวลาออกไปอีกหน่อย (ซึ่งจริงๆแล้วถึงเวลาก็เลทอยู่ดี ...ชีวิต)
ไปถึงก็แวะสูบบุหรี่ก่อนเข้าห้าง(เป็นคนติดบุหรี่มาก ต้องเติมก่อนเข้าเคหะสถาน) ก็โทรถามว่าอยู่ตรงไหน
สรุปไปเจอกันหน้าวัตสัน อ้อมซื้ออะไรไม่รู้เต็มไม้เต็มมือ เราก็ผู้ชายไง ก็เออ เอามานี่เหอะแก หนักป่าววะนั่นน่ะ
รับมาด้วยความเต็มใจ.... หนักสัด อะไรวะ เปิดดู เป็นน้ำยาบ้วนปากขวดใหญ่ 3-4 ขวด
นี่แกจะเอาไปถมที่ใช่มั้ย!! ทำไมไม่ซื้อก่อนกลับ!! อ้อมบอก ชอบลืม เข้ามาถึงถ้าจะซื้ออะไรก็ซื้อเลย
อืม... ฉลาดมาก เพราะชั้นก็ขี้ลืมว่ะ ก็ซื้อของส่วนตัวที่จะเอาไปทะเลด้วย(สุดท้ายก็ยังลืมซื้อหวี...
)
ซื้อเสร็จก็เดินหา MK ทันทีเพราะคุยกันไว้แล้วว่าจะกิน MK
เข้าไปถึง อ้อม เอาเลย จัดเต็มเลย ชั้นก็หิว... ของมาเสิร์ฟปั๊ป ...เต็มโต๊ะเหมือนมากินทั้งครอบครัว
เอาซี้ กินได้กินไป ก็กินไปด้วยคุยไปด้วย คุยกับแบบเพื่อนเฮฮามากกว่า ด้วยความที่ผมเป็นคนกวนตีน + ชอบพูดคำหยาบ(ในรูปแบบคำอุทาน ไม่ใช่ด่า)
ก็ฮาๆกัน ซักพักก็หมด(ด้วยฝีมือหล่อน) โอเค อิ่มอ่ะ เดินย่อยเหอะ
ก็ไปต่อ B2S ด้วยความที่ที่นี่เป็นถิ่นเก่าสมัยมัธยมก่อนจะย้ายไปอยู่ฝั่งรังสิต ก็ทำให้จำสถานที่ได้คร่าวๆ แต่เฮ้ย มัน 5-6 ปีแล้วนะ
ถามอ้อม..... ไม่รู้!! เฮ้ย เสียหมด หูย สรุปก็เดินมั่วๆจนเจอจนได้ ได้หนังสือมาสองเล่มเพราะอยากเอาไปนอนอ่านริมหาด
พอได้หนังสือก็เดินไปกินติมกัน ตอนแรกอยากไปกินโคลสโตน อ้อมบอกแก อันนี้ติมไรวะ... ด้วยสีหน้าแปลกใจ
มันคือเดลี่ควีน.... อ้อม บ้านแกอยู่กระท่อมบนเขาเหรอ เดลี่ควีนไง เธอบอกไม่เคยกิน อยากลอง อ่ะจัดไป
นั่งกินเล่นอยู่ตรงนั้นซักพัก ก็เหมือนเดิม นั่งคุยไปเรื่อยเปื่อย ซักพักกินกันไกล้หมด เริ่มมองหาทางออกลานจอดรถ
อ้อมก็ถาม อะไรวะ ห้องน้ำเหรอ... ป่าว ชั้นอยากสูบบุหรี่ พี่แกก็จัดแจงพาเดินไปลานจอดรถ(แน่นอน คุณเธอไม่รู้ทางเหมือนกัน)
พอได้หลุดออกมาลานก็สูบไปคุยไป ตอนแรกไล่ให้ไปยืนรอด้านใน แต่แกก็ยังยืนยันจะเดินตามออกมาด้วย ก็โอเค๊ ตามใจ
สูบเสร็จก็เข้าไปเดินเล่นต่อ ปรากฏว่ารุ่นพี่โทรมาคุยบอกว่ามาทำบัตรเอทีเอ็มที่เซ็นบางนาเหมือนกัน เพราะทำหาย
แต่ดันไม่ยอมบอกว่าธนาคารอะไร ก็เดินหากันสิครับ ระหว่างนี้อ้อมก็จูงมือเดินไล่หาทีละธนาคาร จนไปเจอ
สรุปโดนรุ่นพี่ลากไปนั่งกินสตาร์บัคต่อ ซึ่งมารู้ตอนนั้นว่าอ้อมไม่ดื่มกาแฟ ก็เลยกินน้ำเปล่าไป(โถถ มากับชั้น ลำบากหน่อยนะ
)
เสร็จ รุ่นพี่บอกไปร้านมั้ย แวะไปเอาข้าวของเพราะกองไว้โน่นหมดเลย ก็หันไปทางอ้อม เฮ้ย เอาไงวะ ไปมั้ย
อ้อมบอกตามใจดิ ก็เอ้า แกแหละ อยากไปมั้ย สรุปก็ไป(ตอนแรกวางแพลนไว้อยู่แล้วว่าอยากให้ไป บรรยากาศมันดี)
ไปถึงเห็นร้าน cafe ยังเปิดอยู่ อ้อม กินเค้กป่าว อ้อมก็ไม่ปฏิเสธ(ด้วยท่าทางมีความสุขระดับ 8 หลังจากฟินกับสถานทีไปแล้ว)
ก็กินไปด้วยนั่งคุยเล่นกับพวกพี่ๆ ซักพักพี่อีกคนจะกลับแล้ว ก็เลยถามอ้อมว่าจะไปกับเค้าด้วยมั้ย บ้านไกล้ๆกันหนิ
ก็หมดวันไปอย่างรวดเร็ว และคืนนั้นก็โดนรุ่นพี่ลากไปกินเบียก่อนออกรถ สรุปเจอพิษอดหลับ+เบียร์+เที่ยวทั้งวัน ร่างแตกกันไป
สรุปเลยละกัน อ้อมเป็นมนุษย์ช่างจ้อ คุยสนุก ไหลลื่นจนบางทีลื่นมากจนสมองประมวลผลไม่ทันก็มี(ผลจากการอดหลับ)
เทคแคร์ดีมั้ย ดีนะ โอเคเลย เราอยากได้อารมณ์เพื่อน ก็มาแบบเพื่อนที่อยู่บ้านข้างๆตอนเกิดเลย จนบางทีนึกไปว่า แกกับชั้นรู้จักกันมาตอนอนุบาลใช่มั้ยวะอ้อม
ตรงเวลาดี(แต่ผมไม่
)
ไม่มีอะไรละมั้ง มีอะไรแกมาเติมเอาเองนะครัชช
