มันFail มากนะความรู้สึกเงี้ย ก็เลยจะหาน้องๆเป็นเพื่อนพาเที่ยวในเมืองบ้างก็ผมอ่ะมันเด็กต่างจังหวัด แต่จากที่ติดต่อไปผมโดนปฏิเสธ เพียงเพราะผมขับแมงกะไซค์ แหมไอ้หนุ่มไซค์ก็มีหัวใจนะฮะ เจ้าซุปเปอร์โฟร์คันเก่งของผมมันก็ไม่ได้ขี้เหร่ ทำไมสาวๆไม่ชอบกันก็ไม่รู้ สงสัยคิดว่าผมขี่ scoopy i แน่ๆ555 แล้วผมก็ได้คุยกับสาวนางนึง "มะม่วงแก้ว" เออ แต่ผมต้องเรียกนางพี่นะ นางอายุมากกว่าผมปีนึง คงเป็นเพราะความอาร์ตๆเหมือนกันมั้ง เลยคุยกันถูกคอ เราเริ่มจากนางติดต่อหาที่พักให้ผม พี่มะม่วงแก้ว แกหาให้เสร็จสรรพ เป็นรีสอร์ทกลางป่าคอนกรีต สงบ ร่มรื่น ไม่แพงด้วย ใกล้ๆบ้านนาง ผมให้สี่ดาวนะที่นี่
ตอนเจอนางผมค่อนข้างตกใจนะ นางเตี้ยมากก คือไอ้ผมเนี่ยสูง187ไงฮะ แต่นางอ่ะ 157 ยังไม่พ้นใหล่ผมเลย ยิ่งผมหัวเราะนางยิ่งทำปากยู่ๆเหมือนนางเอกซีรีย์เกาหลี มันยิ่งทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นจริงๆ แต่ก็น่ารักนะ เท่ๆเฟี้ยวๆดี เก็บสัมภาระเสร็จออกมา เห็นนางกำลังก้มๆเงยอยู่ที่รถ นางหันมาถามขอขี่ได้ป่ะ ได้ดิ คือผมไม่คิดว่านางจะขี่จริงๆนะ เพราะนางเตี้ยไง ปลายเท้าน่าจะแตะพื้นนิดเดียว ปรากฏนางสตาร์ทแล้วขับไปเฉย เดือดร้อนผมต้องวิ่งตามรถตัวเองซีครับทีนี้ เล่นเอาเหนื่อย นางหันมาบอกไปไรกินกัน ก็โอนะ ผมเองก็หิวละ
อิ่มละ ไปไหนต่อ นางบอกไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ห้าง เบื่อ งั้นขับไปเรื่อยๆก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน ก็ผลัดกันซ้อนผลัดกันขับไปเรื่อยอ่ะฮะ จนไปเจอ นี่เลย
งานวัด
หน้าวัดก็ซื้อของเดินแทะกันไป เริ่มจาก ไหว้พระปิดทอง ใส่บาตรพระประจำวัน
มาถึงไคล์แม็กซ์ของงานล่ะฮะ
ปาโป่ง ปาป๋อง นางอ้อนเก่งคนขายให้ลูกเพิ่มมาอีกลูก อย่าถามนะฮะว่าได้ตุ๊กตาหรือเปล่า555 จุดสุดท้าย ชิงช้าสวรรค์ นางจะลากผมขึ้นให้ได้ บอกว่าขายาวนั่งไม่ได้ก็ไม่ฟัง
บอกให้ผมเอาขาพาดนาง (ใครจะกล้าเอาไปพาดขานางเนียนซะขนาดนั้น.. โอย)
จบด้วยผมขึ้นไปขดๆอยู่บนชิงช้าสวรรค์จนได้ ออกจากงานวัดเกือบๆสามทุ่ม
ผมขี่รถช้าๆมาเรื่อยๆลมเย็นๆ
โชคดีที่ฝนไม่ตก ขับมาจนถึงห้องนาง โดยปลอดภัยส่งเรียบร้อยก็แอบคิด จะเหมือนในละครป๊ะวะแบบชวนขึ้นไปกินกาแฟอะไรเงี้ย แต่ไม่มีแฮะ มีเสียงไล่ ชิ้วๆกลับได้แล้ว 555 กลับไปนอนวันรุ่งขึ้นผมก็กลับ
ไปทำงานแค่นี้กำลังใจที่ได้รับมามากโขพอให้สู้ต่อ Fight
ป.ล. เผื่อพี่จะยังไม่รู้ กินเด็กเป็น อมตะ นะฮะ อิอิ
