เชื่อว่า คนที่เล่นเวปนี้ส่วนหนึ่ง มาจากการถูกทิ้ง
ทิ้งให้อยู่คนเดียว(แต่ยังคบกันอยู่)
หรือทิ้งแบบเลิกรากันไปเลย
ไม่ว่าจะถูกทิ้งแบบไหน มันก็เหงาใช่ไหมล่ะ
พอมันเหงาก็อยากให้ใครสักคน มานั่งอยู่ข้างๆบ้าง
เอาล่ะเข้าเรื่องเลยดีกว่า
ต้นเรื่องเกิดจากความเหงานี่แหละ อยากคุยกับใครสักคน
ที่เคมีตรงกัน แต่ไม่รู้จะหาจากไหน
รุ่นน้องก็ไม่ชอบ
รุ่นเดียวกันก็ไม่ใช่
หาไปหามา
wlg คือคำตอบของอิชั้นค่ะ
เริ่มจากการอ่านกระทู้มากมายหลายอย่าง
ทั้งมาม่า ทั้งเผือก ทั้งน้ำตาลเชื่อม คือครบทุกรสจริงๆ
พอมาเจอกระทู้หนึ่ง หาน้องดูแล เดือนนึงให้เรทสูงอยู่
แต่...พี่คะ หนูมาหาคนคุยด้วยเฉยๆค่ะ
พี่ท่านก็เงิบเบาๆ แต่ตอบรับด้วยความยินดี (มั้ง)
อ่ะ เราก็คุยไลน์ คุยโทรศัพท์บ้างประปราย
(เดือนนึงทักมา2-3หน) ก็ยังดีข่าาาาา ที่ยังอุส่าห์คิดถึงหนู
และหนูก็ไม่กล้าทักไปก่อนด้วยค่ะ อ้อ อยากสอบถามความคิดเห็นพี่ๆ
ว่า ชอบให้ผู้หญิงทักไปก่อนไหม หรือว่า พี่ๆจะทักมาเอง
มันเป็นปัญหาคาใจของชะนีแคระมานานละค่ะ
เราคุยกันทั้งเรื่องแฟนเก่า เพราะต่างคนต่างอกหักมา ประเด็นนี้เลยพีคสุด
ชีวิตประจำวัน ไลฟสไตล์ การดำรงชีวิต
ชอบอะไรไม่ชอบอะไร แต่ที่ชอบคุยกันคือ 'เรื่องแมว'
หนูชอบแมวค่ะ และสักครู่พี่ส่งรูปแมวไทยอวบอ้วนมาอวด
จากที่เราไม่ค่อยคุยกัน ก็ได้เจ้าแมวอ้วน มาเป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์ของเรา
มีวันหนึ่ง พี่มาชวนหนูไปทำอาหารญี่ปุ่น
พี่คะ พี่แน่ใจหรอว่าชวนถูกคน ที่ไม่ตอบตกลง
เพราะหนูไม่สันทัดจริงๆ แต่ถ้าให้กินนี่ถนัดค่ะ
และหลายวันต่อมา หนูชวนพี่ไปทำบุญแต่เช้า ที่วัดแถวๆชานเมือง
ที่เราเคยไปบวช วัดเดียวกัน
แต่ก็อดไปด้วยกัน เพราะหนูกลัวปลาไหลตายก่อนเจอพี่
จนในวันหนึ่ง ที่อะไรไม่รู้ดลจิตดลใจให้หนูทักพี่ไปว่า
'ว่างไหม ไปเที่ยวกัน' ------นอนลุ้นๆ
'ได้สิ' ---------โอ้ย ชั้นดีใจแทบตกหมอนแน่ะ
'ที่ไหน ยังไง กี่โมง'
'ผับxxx งานวันเกิดเพื่อน ประมาณ xx.xx น.
'โอเคแล้วเจอกันค้าบ' ------- เย้
แล้วในที่สุด เราก็ได้เจอกัน
คือแบบ สั่นไปหมด มือไม้นี่เย็นเฉียบ แต่ไม่นะ ไม่ๆ เราต้องเก็บอาการ!!!
'อืมมม วันนี้ร้อนเนอะ' --------- ร้อนค่ะ ร้อนมากเลย ตอน4ทุ่ม
โอ้ย ช้านก็พูดแก้เขินไปงั้นแหละค่ะ ปรับแอร์ซะขนตาแทบหลุด
จากที่สั่นเพราะเขิน มาสั่นจริงๆละ หนาวเฟ้ยยยย
ด้วยความที่ใส่เดรสสั้น สายเดี่ยว พันผ้าพันคอฟรุ้งฟริ้ง มันทำให้หวิวๆแฮะ
ยังดีที่พกเสื้อคลุมมาด้วย ไม่งั้นแย่แน่ๆ ส่วนพี่มาชุดสูท คือ ก็ดู ดีนะ
แต่มันคงไม่เข้ากับผับเท่าไหร่เนอะ อิอิ ก็แซวกันไปมา
ชวนคุย ชวนจ้อระหว่างทาง กลัวพี่หลับ และเราก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
ระหว่างทางลงลิฟต์ อยู่ๆก็มีมือใหญ่ๆนุ่มๆมาดึงแก้ม
เพื่อเกลี่ยเครื่องสำอางค์ที่รีบแต่งเกินไปให้เนียนเท่ากัน
แค่เวลาสั้นๆ ที่รู้สึกว่ามัน ช่างอบอุ่น เหลือเกิน
วินาทีนั้น พอรู้สึกตัว เลยตีแขนแก้เก้อไป1ที
' ทำไรอ่ะ บ้า หน้าเค้าออกจะเป๊ะ' งึมงำๆคนเดียว
พอเดินไปได้สักพัก ส้นสูง 7 นิ้วทำพิษ ด้วยทางที่ขรุขระ
จนเกือบทำให้หน้าคะมำหลายหน ทำให้คนข้างๆ ยื่นแขนออกมา
พร้อมกับคำที่ว่า...
'อ่ะ ให้ควงวันนึง'
'........'
ยิ้มนะ แอบยิ้มแก้วปริเลย ก็ได้แค่เสหน้าไปทางอื่น กลัวเค้าเห็นว่าเรา
กำลังเขิน
แต่ไม่ลืมที่จะเอาแขนสั้นๆไปเกาะไว้ (กลัวล้มจริงๆนะ
)
รวมพลครบ
ถึงเวลาแนะนำตัว
เพื่อน 1 : เห้ยใครวะ
เรา : ทำสายตาล่อกแล่ก เอาไงดีฟะ ยังไม่ได้เตี๊ยมกันเลย
เพื่อน 1 : แฟนอ่ะดี้
เรา : จะบ้าหรอ แฟนไรล่ะ โสดเว้ย นี่คนขับรถเฉยๆ
พี่ : .... หันซ้ายหันขวา -----คงไม่ได้ยินที่เราพูดมั้ง รอดไป
1 ชม.ผ่านไป
โครมมมม ก๊องแก๊งๆ เสียงอารายแตก
หรี่ตามอง อ๋อ แค่โต๊ะคว่ำ
มองอีกรอบ ห้ะ แก้วแตก
ทำเอง ตกใจเอง เผลอกอดซะแน่นเลย อันที่จริงเรามะได้แต๊ะอั๋งพี่นะ
แต่ในผับเสียงมันดังช่ะ มันก็ต้องตะโกนใกล้ๆหู
แต่พอมันไกล้เกินไป จมูกมันก็เลยเฉียดไปโดนแก้ม
ก็แค่นั้นเอง
อืมมมมม แต่ว่าน้ำหอมกลิ่นนี้ก็เข้าท่านะ
กี่โมงแล้วก็ไม่รู้ ผับปิด รองเท้ากัด อิชั้นเดินเป๋เลยค่ะคุณขา
ในความทรงจำ + สติที่ขาดๆหายๆ
อิชั้นเห็นผู้ชายตัวใหญ่ๆ สูงๆ ถือรองเท้า สีดำคู่สวย พร้อมกับแขนอีกข้าง
ที่ช่วยพยุง หรือลาก ผู้หญิงตัวเล็กๆที่กำลังดิ้นๆๆเพราะหินตำเท้า ให้กลับไปที่รถ
อย่างยากลำบาก
และเหวี่ยงอิชั้นเข้ารถแบบ เจ็บตูดแทบสร่างแน่ะ T T
มารู้สึกตัวอีกที ก็อยู่หน้าปากซอย เยื้องๆหน้าบ้าน
ห้ะ ถึงละหรอ ไวจัง ตายๆ ยังเมากรึ่มๆอยู่แท้ๆ ต้อง แอ๊บ ไม่เมา
แล้วพยายามเดินเข้าบ้านให้ตรงสุดชีวิต
โดยที่ไม่ลืมเหลียวหลังไปมองรถเก๋งสีดำ คันนั้นจนสุดสายตา
พร้อมทั้งรอยยิ้มเล็กๆ และความรู้สึกบางอย่างในใจที่อธิบายไม่ถูก
พี่จะรู้มั๊ย ว่าตอนแรกหนูขี้เกียจตอบไลน์พี่
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูแอบเอารูปพี่ไปแต่งเป็นคุณลุงซานต้า
พี่จะรู้ม๊ย ว่าหนูไม่เคยแคร์พี่เลย
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูหลับตอนพี่เล่าเรื่องอะไรสักอย่างอยู่
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูไม่อยากเจอพี่เท่าไหร่
พี่จะรู้มั๊ย ว่าความรู้สึกของหนูมันเริ่มเปลี่ยนไป
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูอยากได้กลิ่นน้ำหอมกลิ่นนั้นอีก
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูอยากให้มือคู่นั้นมาเช็ดคสอ.ที่จมูกให้อีก
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูอยากให้พี่พาไปอ้วกที่ห้องน้ำอีก
พี่จะรู้ม๊ย ว่าหนูอยากเอาจมูกไปเฉียดแก้มพี่อีก
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูอยากเจอพี่อีก
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูอยากฟังพี่เล่าเรื่องอะไรสักอย่างจนหลับ
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูอยากตอบไลน์พี่บ่อยๆ
พี่จะรู้มั๊ย ว่าคนหยิ่งๆแบบหนูจะกล้าควงแขนพี่
พี่จะรู้มั๊ย ว่าคนที่ไม่เคยจีบผู้ชาย จะมาพิมพ์อะไรยืดยาวเลี่ยนๆแบบนี้
พี่จะรู้มั๊ย ว่าหนูรู้สึกยังไงกับพี่
แล้วพี่จะรู้มั๊ยคะ ว่าหนูกำลังบอก ชอบ พี่ต่อหน้าทุกๆท่านที่อ่านอยู่
แล้วไอ้ความชอบของหนูเนี่ย ถ้ามันนานๆไปก็คงกลายเป็นความรักเองแหละ
ถ้าพี่ได้อ่านอยู่ หนูขอขอบคุณทุกๆอย่างผ่านตัวอักษรในที่นี้
ขอบคุณที่ทำให้คืนนั้นเป็นคืนที่แสนวิเศษ ขอบคุณที่ให้เกียรติหนูและเพื่อนๆของหนู
เพราะนี่มันคือห้องLove suck เพราะหนูเข้าไปแทนที่คนๆนั้นไม่ได้
หนูไม่มีความอ่อนหวาน ไม่มีอะไรเลย ที่พอจะไปยืนข้างๆพี่ได้
ส่วนหนูก็คงได้แต่ภาวนา ให้พี่ได้อ่านกระทู้นี้ เพราะมันคือความรู้สึกทั้งหมดที่หนู
ได้มอบให้พี่ค่ะ
ยาวหน่อยนะคะ แต่ก็ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
ปล. มีรูปนะ แต่ลงไม่เป็น
