สวัสดีค่ะ เพื่อนพี่น้องชาว wlg
เราชื่่อโบนะคะ กำลังเรียนอยู่แต่ว่าก็นะคะ
ตอนนี้เรารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เรื่องราวเริ่มแรกของเรานะคะ ขอพูดตามตรงเลยว่า
เราเสียบริสุทธิ์ครั้งแรก จากการรับงานค่ะ เมื่อเวลาสองปีก่อน มันอาจจะเป็นเรื่องที่แปลกแต่ก็นะคะ
ตอนนั้นมันเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่สุดท้ายแล้วก็นะ เรารู้สึกว่าเราไม่ได้เสียใจ
เรารับงานครั้งนั้น ครั้งเดียวค่ะ จนกระทั่ง หกเดือนต่อมา เราได้พบกับแฟนคนแรกในเกมออนไลน์
แฟนคนนี้ในตอนแรก ดีมากค่ะ จนกระทั่งเค้าเริ่มขอเงินเรา เราก็ให้นะคะ เพราะบ้านเค้าก็ทำไร่ (อยู่คนละจังหวัดค่ะ)
เราไม่ได้เอาเงินที่ขอที่บ้านมาให้นะคะ คือตัวเราก็ทำงานพิเศษเป็นงานพาร์ทไทม์ด้วย (แต่ยังไงเราก็โง่อยู่ดี)
เราคบกับแฟนต่อมาอีกเกือบปีกว่า ๆ จนกระทั่งเรางี่เง่าเกินไป และมันก็เปลี่ยนไป กระทบกระทั่งกันมานาน
จนเราเองรู้สึกได้เองว่า เค้าไม่ได้รักเราอีกต่อไปแล้ว
ในช่วงขณะนั้นเราค่อนข้างแย่ เพราะเราเรียนหนักมาก จนไม่สามารถหาเวลาไปทำงานพิเศษได้อีกต่อไปแล้วค่ะ
ที่บ้านเราก็ค่อนข้างที่จะย่ำแย่ในหลายๆ ด้าน
หลายๆเดือนที่ผ่านมา เราอยู่ด้วยได้แค่ เงินเดือน 2600 บาท กับ เงินรายเดือนของการ้ยืมเรียน 2200 บาท
โดยไม่ได้ขอใครเลย
หากเราทำงานพิเศษไม่ได้ เราก็คงแย่มากๆ จนกระทั่งความคิดที่อยากจะรับงานอีกครั้งเข้ามาในหัวของเรา
เรามาเจอเว็บไซต์นี้พอดีค่ะ เลยลองโพสดู (อันนี้ขอไม่อธิบายโดยละเอียดนะคะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คงรู้กันอยู่ค่ะ)
เราเป็นคนที่ค่อนข้างอวบค่ะ หน้าตากลางๆ แต่ก็ยังมีความหวังนะคะ
ทุกบาท ทุกสตางค์เราก็เกบไว้เพื่อใช้ในการเรียนค่ะ ถึงมันจะไม่ใช่เงินที่ขาวสะอาดมากนัก
แต่ความขาวสะอาดไม่ได้ช่วยให้อิ่มท้อง ไม่ได้ช่วยในการจ่ายค่าหน่วยเกินหรือค่าอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันค่ะ
เรากับแฟนไม่ได้ทะเลาะกันค่ะ แต่เงียบจากกันไปเอง ทุกครั้งเรารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ที่เราต้องโทรหามัน
ทั้งๆ ที่มันไม่ได้อยากคุยกับเราเลย ทั้งๆ ที่มันก็พูดว่าไม่อยากเจอหน้าเรา ไม่อยากอยู่กับเรา แม้แต่เวลา สิบห้านาที
สุดท้ายนะคะ เราก้เลิกกันโดยสมบูรณ์ค่ะ เราควรจะเป็นคนที่พอจากความรักครั้งนี้ตั้งนานแล้ว
ก่อนจะเลิกกัน มันยังขอเงินเราอยู่นะคะ บอกเอาไปกินเหล้ากับเพื่อน เรานี้เซงเลยค่ะ
ยังไม่จบนะคะ อิอิ ทนอ่านกันไปก่อน ไคลแม๊กซ์อยู่ตรงนี้ค่ะ
เรารู้จักพี่จาก wlg คนนึง เค้าโพสไว้เราก้ให้ไลน์ไอดีไปค่ะ
แล้วก็ลองคุยกันดูนิดหน่อยในไลน์ จนกระทั่งพี่เค้าโทรมา ตอนตีห้าครึ่ง ย้ำนะคะ ตอนตีห้าครึ่ง
ก็คุยรายละเอียดกันค่ะ พี่เค้าก็ถามนู้นถามนี้ตามภาษา ก้คุยกันก็สนุกดีค่ะ คุยไปคุยมาสิบโมงเช้าค่ะ
พี่เค้าบอกว่าชอบเรามากๆ อยากเป็นแฟนกับเรา (แต่เรายังไม่ไว้ใจใครค่ะ พูดตรงๆ)
วันต่อมา เราก็เห็นพี่เค้าโพสหาน้องตอนหัวค่ำค่ะ ทั้งๆ ที่เพิ่งพูดประโยคด้านบนไปเมื่อเช้าแหม่บๆ
เราก็นะ ปลงค่ะ แต่พี่เค้าก็บอกนะคะ ว่าไม่ใช่พี่ (แต่น้องไม่เชื่อหรอกค่ะ)
พี่เค้าก็โทรมาอีกนะคะ แต่โทรมาตอนประมาณ ตี 3 - 4 อีกประมาณสามวัน จนกระทั่งน้องก็เริ่มใจโอนเอียงค่ะ
(จะทำไงได้ละค้ะ ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งจะเคยโดนจีบเปนครั้งที่สอง ให้ใจคนง่ายค่ะ)
แล้วพี่เค้าก็เริ่มหายค่ะ ซึ่งเราก็เข้าใจนะคะ ว่าทำไม
เราไม่ใช่คนสวยค่ะ ไม่ใช่คนหุ่นดี ไม่ใช่คนที่ใครๆ จะต้องเหลียวมามอง เป็นคนธรรมดาที่จะพร้อมรักใครด้วยหัวใจ
ไม่ว่าเค้าจะเป็นอย่างไรก็ตามค่ะ
แต่เราบอกเขาเสมอว่า ถ้าเขาอยากไปให้บอกเรา เราจะไม่รั้งพี่เขาไว้เลยแม้สักนิด แม้ว่าจะอยากรั้งไว้มากๆ ก็ตาม
ด้วยประสบการณ์มันบ่งบอกเราไว้ว่า อย่ารั้งคนที่เขาอยากจะไป เราจะเจ็บค่ะ
แต่พี่เขาก็ไม่บอกอะไร ละค่อยๆ หายไปอย่างช้าๆ
เราอาจจะไม่เชื่อใจเค้านะคะ แต่พอเราเริ่มรู้สึกดีกับเขาขึ้นมาจริงๆ แล้วเขาหายไปเราก็เจ็บอยู่ดีละค่ะ
อยากจะฝากบอกพี่ๆ ไว้นะคะว่า อย่าทำกับน้องแบบนี้ เห็นน้องทำงานแบบนี้ น้องก็มีหัวใจนะคะ
ไม่ใช่มาให้ความหวังแล้วก็หายไปค่ะ อันนี้มันเจ็บค่ะ บอกตรงๆ
ถ้าพี่คนไหนรู้ตัวว่า นี้คือเรื่องราวของพี่ น้องขอเถอะนะคะ น้องจะทำให้ทุกอย่าง ขอเพียงบอกว่า
พี่จะจบ พี่จะอยู่ต่อ พี่จะเอายังไง กับน้องต่อไป อย่าค้างคาค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องราวของเราจนจบค่ะ ก็ค่อนข้างอยากจะระบายเพราะรู้สึกโคตรจะอัดอั้นค่ะ
ไม่ชอบเลยเวลาเราจริงใจกับใครมาก ๆ แล้วเราไม่ได้รับสิ่งนั้นกลับมาค่ะ (เราอาจจะโง่ แต่เราชอบที่จะให้ใจคนอื่นค่ะ)
และสุดท้ายขอให้ทุกคนที่รักในความจริงใจมอบความจริงใจให้แก่กันจริงๆค่ะ
