คุณได้ทำมันแล้ว
สมมติว่าคุณเลี้ยงหมาตัวหนึ่ง คุณจะไม่ตั้งกฏว่ามันจะต้องกินอาหารเม็ดเท่านั้น จะต้องอาบน้ำอาทิตย์และสามวัน หรือทุกครั้งที่มันไปเล่นเลอะมา คุณจะไม่ตั้งกฏใดเกินไป ถ้าเพียงคุณรักมัน อย่างถูกวิธี
หนูเตี้ยดำเคยเลี้ยงหมา รักมาก ถนุถนอม จนลืมไปว่า ความสุขของมันอยู่ตรงไหน วันที่มันป่วย หนูเตี้ยดำ เฝ้าดูแล คอยพาไปหาหมอ ห้ามมันกินโน้น หัามมันทำนี่ โดยคิดว่าจะยื้อมันไว้ได้ แต่สุดท้าย มันก็จากไปในอ้อมแขนของหนูเตี้ยดำเอง
ในวันที่แสงแดดอ่อนเบา มีลมพัดแผ่ว โชยกลิ่นดอกหญ้าในท้องไร่ อากาศแบบนี้ช้างแสนสบาย
มีภาพที่ทำให้อดร้องไห้ไม่ได้ ....
หมา3-4ตัวจากไร่ข้างๆ วิงเล่นหยอกล้อกันเข้ามาในไร่เรา ตกร่องน้ำป๋อมแป๋มน่ารัก ส่งเสียงเห่าใส่กันขรม เหมือนแย่งอะไรกันอยู่
ถ้าไอ้ดุ๊กดิ๊ก มันได้ไปวิ่งเล่นแบบนั้นด้วย มันจะมีความสุข และสร้างเสียงหัวเราะให้เราได้มากแค่ไหน หากมันกท้องร่อง เปียก้น้ำตัวดำอย่างหมาน้อยตัวนั้น หรือ มันอาจจะมีรูปร่างที่แข็งแรงเหมือนหมาตัวโน้น
แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร....ในเมื่อหนูเตี้ยดำ ไม่ปล่อยมันออกมาวิ่งเล่นกับหมาพวกนี้ นานๆ ครั้งหรอกถึงจะพามันไปวิ่งเล่นที่สวนสาธารณะ กับหมาเลี้ยงตัวอี่นๆ นอกนั่นก็อยู่ในกรงกับวิ่งในบ้านหรือก็รอบบ้าน
ดูข่าว เห็นมีกิจกรรมน้องหมา ทั้งที่ไปได้ก็ ไว้ก่อน เดี๋ยวคราวหน้าก็มีอีก ค่อยพาไปก็ได้
ไปเที่ยว หมอกลง ใส่ปลอกคอล่ามไว้กับบ้าน ไม่ให้ออกไปวิ่งเล่น กลัวมันไม่สบาย
วันนี้ นั่งดูข่าว เห็นกิจกรรม นั่งดูข่าวเห็นหมาวิ่งเล่นกับหมอกควัน ก็อยากให้ไอ้ดุ๊กดิ๊กมีโอกาสเล่นแบบนั้นบ้าง
แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร....เพราะมั่วแต่คิด มัวแต่ห่วง มัวแต่กลัว แล้วไง วันนี้มันสายไปแล้ว ไอ้ดุ๊กดิ๊กหมาขี้เกลียด มันจากไปแล้ว
อ่า....ไม่สิ มันไม่ได้เป็นหมาขี้เกลียดหรอก แต่เราห่วง เราห้ามมันเกินไป มันก็เลยทำได้แค่กินกับนอน รอให้อุ้มหรือพาจูงไปเดินเล่นยามเราว่าง
สุดท้าย ....เรานั่นแหล่ะที่ทำร้ายมัน ด้วยสิ่งที่คิดว่าดีสำหรับมัน
เมื่อได้มาหยุดคิดนะ มัวแต่คิดหาวิธีจะให้มันอยู่ด้วยนาน มองอนาคตสำคัญที่สุด 'รอมันหายป่วยก่อน เดี๋ยวค่อยพาไป...' แล้วไง?
ไม่มีใครรู้อนาคตหรอก ถ้าวันนั้นปล่อยมันวิ่งเล่น มันคงจะสุขภาพแข็งแรง ถ้าพามันไปเที่ยว แม้รู้ว่ามันป่วยก็พาไปทำในสิ่งที่มันน่าจะมีความสุข ให้ความสำคัญกับปัจจุบัน ไม่หวาดกลัวจะสูญเสีย วันนี้เมื่อมองย้อนอดีตคงไม่รู้สึก'เสียดาย ที่ไม่ได้ทำ'
จงทำทุกวันเสมือนเป็นวันสุดท้าย ของชีวิต ของคนที่เรารัก และเขาก็รักเราเช่นกัน
เมื่อมองย้อนกลับไปให้เห็นความทรงจำที่ 'เราได้ทำมันอย่างเต็มที่แล้ว' และจงเก็บความทรงจำนั้นไว้ ' ไม่ว่าวันหน้า เราจะยังมีกันอยู่ไหม ขอให้วันนี้เราแสนจะมีความสุขด้วยกันก็พอแล้ว'
จงยิ้ม และมีความสุข ในวันนี้ที่ยังมีกันอยู่ แม้ขาข้างหนึ่งจะเหยียบกำดักชะตากรรมก็ตาม
อย่าร้องไห้ให้กับสิ่งที่ทำดีที่สุดแล้ว นอกเสียจากว่ายังไม่ได้ทำ
และวันนี้คุณได้ลงมือทำมันแล้ว
หนูเตี้ยดำอาจไม่เข้าใจว่า คุณเจ็บปวดแค่ไหนที่อาจต้องเสียเธอที่รักไป แต่เชื่อว่า เธอทำดีที่สุดแล้วเพื่อจะอยู่กับคุณ เพื่อที่จะได้ยินคุณบอกรัก ได้เห็นรอยยิ้มของคุณและลูกๆ ดังนั่น เข้มแข็งเพื่อเธอนะคะ เป็นคนเดิมที่เธอรัก อย่าให้เธอรู้สึกผิดที่ทำให้คุณต้องมีนำ้ตา หรือเปลี่ยนไปเป็นคนที่เธอไม่รู้จัก
เธอเริ่มเขียนไม่ได้ใช่ไหม หนูเตี้ยดำนั่งจิ้มโทรศัพท์บอกสิ่งที่พอจะรับรู้ได้
แล้วกันนะคะ นิ้วจะล็อกแล้วเหมือนกันค่ะ 555+
ไม่ว่าอนาคต จะเป็นอย่างไร ขอให้ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เข้ารักษา ร่างกาย ไปพร้อมกับทำวันนี้เสมือนเป็นวันสุดท้าย ของชีวิตด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ อ้อ! วีธีเขียนของคุณ เหมือนมีวรยุทร์ปลายปากกา
ขอบคุณค่ะ
