ผมเป็นผู้ชายธรรมดา คนนึง ร่างกายผม มันก็มีการตอบสนองต่อสัญชาตญาณในการดำรงเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ และแล้วในที่สุด ผมก็กระทำผิดลับหลังภรรยาที่นอนป่วย อารมณ์ทางเพศ มันทำให้ผมหาทางออก ด้วยการรับดูแล เด็กสาวไร้เดียงสาคนนึง พอได้ปลดปล่อย สติก็เริ่มกลับมา
ถ้าภรรยาผมรู้เธอคงเสียใจมาก ผมนี่มันเลวจริงๆ ทำแบบนี้กับคนที่กัดก้อนเกลือกินมาด้วยกันได้อย่างไร ตอนนี้ผมนึกถึงคำ ที่ว่า ดูผู้หญิงให้ดูตอนลำบาก ดูผู้ชายให้ดูตอนสบาย ซึ่งตอนที่ลำบาก ภรรยาผมไม่เคยทิ้งผมไปไหน อดออมต่อสู้ร่วมกับผมทุกอย่าง แต่ พอตอนนี้เรามีฐานะมั่นคง ผมกลับทำเรื่องแบบนี้ได้ ทั้งๆที่เธอนอนป่วยหมดสภาพด้วยโรคมะเร็งร้าย ลูกๆ ก็คงไม่ให้อภัยผมแน่ถ้ารู้เรื่องนี้ แต่ถ้าผมหยุด ก็เท่ากับทำร้ายเด็กสาวไร้เดียงสาคนนั้นเช่นกัน
เลวแล้วไม่ควรโง่ โง่ แล้ว ไม่ควร เงี้ยน จริงๆ