Part 3....เกิดเรื่องขึ้นกับหนูเตี้ยดำให้แล้ว!!!ระหว่างที่เดินไปจะใกล้ถึงรั้วอณาเขตแม่น้ำ รองเท้าคู่ทุกข์คู่ยาก ถึงกาลต้องจากลา!!
เข้าใจใช่เปล่าว่ารองเท้ามันมีส้น เป็นส้นตึกสูงซะด้วย ตอนนี้มันมาทิ้งส้น ถ้าใส่ต่อก็เตี้ยข้างสูงข้างเดะ
แล้วหนูจะทำยังไง
ผู้หญิงตัวเล็กๆต้องผจญภัยคนเดียว คิดดูว่ามันน่าสงสารขนาดไหน!
ถ่ามกลางสายตาของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่เห็นว่ามองหนูตั้งแต่เดินเข้ามาเขตอภัยทานแล้ว ช่างน่าอับอายยิ่งนัก- -
แต่เราเป็นผู้หญิง เราต้องเข้มแข็ง ฮึ้ม !!!!!!!!!!
ตั้งสติ ถอดรองเท้าออก พักขากางเกง ถือรองเท้าไปนั่งม้านั่ง คิดดูสิคะ บนพื้นซีเมนต์หยาบ กับแดดตอนสิบเอ็ดโมง!!!!
แต่ก็ใจแข็งเดินหิ้วรองเท้ามาเจอลุงกับป้ากำลังนั่งทานข้าวเที่ยงกันอยู่สองคนในส่วนอภัยทาน เลยเดินเข้าไปหาเพื่อจะขอความช่วยเหลือ
ลุงใจดีให้ยืมรองเท้าเพื่อจะเดินไปเซเว่นซื้อแตะขอบฟ้า พอหนูเตี้ยดำใส่แล้วก็เป็นงี้
*ภาพไม่สุภาพ ต้องขออภัยด้วยนะคะ[/color]
ตอนแรกจะยืมรองเท้าป้า แต่ป้าพิการเดินไม่ได้ค่ะเลยไม่ได้ใส่รองเท้า
ป้านั่งรถพ่วงของลุง ทำอะไรลุงจะอุ้มเดินหรือไม่ก็นั่งรถเข็น ลุงก็รักไม่ทิ้งกันไปไหน วันนี้ก็มาปิ๊กนิคกันด้วยนะคะ
คนแปดริ้วใจดีจัง ป้าคนขายปลาเขาช่วยพาไปซื้อรองเท้าคู่ละ 20 บาท ร้านข้างๆวัดค่ะ หลังจากเห็นหนูใส่รองเท้าคู่ใหญ่
เดินลากท้าวต่วมเตี่ยมมาแต่ไกล (เขตอภัยทานมันกว้างใหญ่มากค่ะ)
กลับมานั่งคุยกับป้า ลุง สักพัก ท้องเริ่มหิว และคิด ว่าจะกลับเลย เดี๋ยวไปกินที่ชานชาลารถไฟแล้วกัน
ขณะเดินออกจากวัด ก็มีสายเข้า....
QC : น้องหนูทำอะไรอยู่ครับ ได้ยินเสียงหล่อแล้วใจเต้นตึกตักเลยค่ะ แล้วยังมาเรียกว่า 'น้องหนู' อีกด้วยอ่า >/////<
หนูเตี้ยดำก็บอกจะกลับแล้ว เราคุยกันไม่รู้เรื่องไรมั่ง ตั้งแต่เดินออกจากวัด จนขึ้นรถสองแถว มาจนถึงชานชาลาฉะเชิงเทรา
พอบอกพี่เขาว่ากำลังจะซื้อตั๋ว พี่ก็....
QC : ไปทะเลกันไหมครับ เดี๋ยวพี่ไปรับอร๊ายยยยยยยยย มันเหนือความคาดหมายจริงๆนะคะ
แล้วเราจะไปไหน ถ้าไม่ใช่บางแสน หึหึ
ดูเหมือนอะไรๆก็เป็นใจไปโหม๊ดดดดดด ทะเลคนน้อย อากาศดี ตะแต่....พี่วิทย์กลัวทะเล
แล้วพี่จะชวนมาทะเลทำไม
ชวนลงน้ำก็ไม่ลงค่ะ มือสั่นไปหมดเลย
น่ารักดี
ก็เดินคุยกันบนหาด เดินจับมือรับลม แต่เดี๋ยวนะ 'จับมือ' !!! ช่ายยยยย พี่เขาจับมือหนูเตี้ยดำด้วยล่ะ ออกสื่อ
สักพักมีงานเข้าพี่เขาค่ะ เห็นบอกที่บ้านกำลังจะมีงานแต่งของพี่ชาย แล้วที่บ้านตอนนี้มีเรื่องให้เขากลับไปช่วยก่อน
ละจะหิ้วหนูไปบ้านด้วย ง๋าาาาา
ไม่เอาหรอกค่ะ ผู้หลักผู้ใหญ่คงอยู่เยอะ หนูเตี้ยดำเลยขออยู่ริมเลต่อดีกว่า
ละเดี๋ยวกลับเองเลย นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ทานข้าวเที่ยง(มัวแต่ดีใจพี่จะพามาทะเล- -)
ตอนพี่ถามก็เกรงใจ ถ้าวันนั้นใครไปบางแสนช่วง 3โมงกว่า-5โมง จะเห็นหนูเตี้ยดำยืนทำมิวสิคอยู่ชายหาด
*ภาพไม่สุภาพ ต้องขออภัยด้วยนะคะ[/size]ก็ลงนาม
'หนูเตี้ยดำ' ซะหน่อย
แต่ว่า....เห็นรองเท้าคู่นั้น กับข้าวสวยจานนั้นไหม >////<
นั่นแหล่ะรองเท้าคู่20บาท ที่ป้าขายปลาพาไปหาซื้อค่ะ
และข้าวจานนั้น ช่างทำร้ายจิตใจหนูเตี้ยดำเหลือเกิน หัวใจดวงนี้ นั่งทานคนเดียว
ป้าโกรธเกลียดหนูมาแต่ชาติปางไหนป๊ะเนี้ย ยังจะซ้ำเติมหัวใจเปลี่ยวๆของหนูแบบนี้อีก
(แอท) รู้สึก แทบกระเดือกไม่ลง - -
QC : น้องหนูอยู่ไหนแล้วครับ กลับหรือยังQA : ยังอยู่ทะเลค่ะ พี่ก็รีบมาเลยค่ะ เห็นบอกเพิ่งเสร็จธุระ ก็มานั่งคุยกันริมเลแป๊บนึง หนูเตี้ยดำก็ขอตัวกลับด้วยรถตู้ พี่เขามาส่งที่สายรถตู้
พี่ก็นั่งคุยด้วยสักพัก แต่คิวรถเข้ากทม.ก็ไม่มาซะที
"ไปครับพี่ไปส่ง" โห เลยถามว่าพี่ไม่นอนพักล่ะ
"พี่ก็นอนบนรถไฟแล้วไง"สุดท้ายก็ได้ให้พี่มาส่ง แต่ขอแค่ให้ส่งแนวรถไฟฟ้าก็พอ หนูเตียดำขอใส่อิแตะขึ้นรถไฟฟ้าซะหน่อย อิอิ
อ้อ! ที่สายรถตู้มีหมาปั๊กอ้วนๆ ใครไปคงเคยเห็นนะคะ มันน่ารักดี ป้อนอะไรให้กินทุกอย่างเลย
หนูเตี้ยดำเคยบอกใช่ม้า ว่าชอบผู้ชายขับรถคันใหญ่ๆ
และระหว่างทาง หนูก็บอกให้เปิดเพลงฟังหน่อย พี่ก็เปิดนะ แต่เสียงครางมันดังแบบเพลงตัดรีเม็คอ่ะค่ะ เสียงเพลงคันหู!
เราสองหูตาตั้ง พี่เขาอายหน้าแดงเลยค่ะ รีบเปลี่ยนหาเพลงอื่นแทบไม่ทัน 5555
คันนี้เป็นรถครอบครัวบ้านเขาน่ะค่ะ และส่วนมากพี่ชายเขาจะขับมากกว่า ในรถเลยมีแต่เพลงแปลกๆ ไม่รุ่นพ่อก็รุ่นสแด่วบ้านนอกเรา
ก็กลายเป็นเรื่องขำๆของสองเราไป
แรกก็ตั้งใจว่าจะได้มาคนเดียวอยู่แล้ว พอมีพี่เข้ามาแจมด้วยบ้างอย่างการมีเพื่อนนั่งรถไฟ ทะเลที่ไม่คิดว่าจะได้ไปก็ได้ไป
เมื่อวานเลยเป็นวันที่ ไม่น่าเบื่ออีกวันหนึ่งค่ะ
พี่อึดมาก ทำงานมาทั้งคืน นอนบนรถไฟแป๊บเดียว ยังมีแรงมาจิ้นกับหนูเตี้ยดำด้วย รู้สึกเป็นพระคุณมากค่ะ
QC : พี่รู้นะว่าความเหงามันเป็นยังไง พี่ถึงอยากมาลองนั่งรถไฟดูสักครั้งจากที่เห็นกระทู้นั้นแหล่ะ คงเพราะความเหงาสินะ ที่ทำให้เราได้เจอกัน
QC : ทะเลพี่ไม่ค่อยได้มาหรอก ไม่มีคนมาด้วยครับงั้น หนูเตี้ยดำก็รู้นะ ว่าความคิดถึงมันเป็นยังไง เลยไปทะเลเป็นเพื่อนพี่ ทั้งที่บางแสนน่ะ หนูไปบ่อยจนเบื่อละล่ะ
ปลื้มที่พี่บอกว่า
"พี่รู้จักน้องหนูเตี้ยดำผ่านกระทู้มาหลายกระทู้แล้ว อยากเจออยากรู้จักมากกว่านั้น" ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
นี่ไงล่ะ ถึงตั้งชื่อกระทู้ว่า "คิดถึงวิทยา" ความเหงา ทำให้เราได้รู้จักกันจบได้ซึ้งพอป๊ะ อี๊อี๊ อย่าลืม คิดถึงหนูเตี้ยดำบ้างนะคะ The End.......
