1 ชั่วโมงผ่านไปเดินวนไปวนมา ถ่ายรูป ถ่ายวิว จับหอยจับปู เขี่ยแมงกะพรุนตายเกยตื้นเล่นจนหนำใจ
โดยไม่ได้ลงน้ำไปเกลือกกลิ้ง
เราก็ตัดสินใจเดินออกมาจากหาดสวนสนประดิพัทธ์แห่งนี้
เพื่อมารอขึ้นรถไปยังตัวเมืองหัวหินที่หน้าค่าย
ต่อด้วยพาพี่ไปเดินดูเพลินวานสักเล็กน้อย กับหาอาหารทานกัน ณ ตลาด
แล้วเราก็นั่งรถต่อ และเดินเท้าเข้าสู้ หัวหิน ที่ผู้คนพลุกพล่าน ซึ่ง ต้องขออภัยที่ช่วงนั้นแบ็ตใกล้หมดเต็มที
จึงเก็บรูปมาได้ไม่มากนัก คิดว่าท่านผู้อ่านคงไปบ่อยอยู่ น่าจะพอจำบรรยากาศกันได้นะเพคะ
ถ้าถามหม่อมฉัน โดยส่วนตัวหม่อมฉันขอลงความเห็นว่า สำหรับวันนี้ ที่สวนสน โรแมนติกส่วนตัวกว่าเยอะเลยเพคะ
หากแต่เราก็ยังอุตส่าห์เดินจากหาดไปจนสุดปลายสะพานปูนที่ยื่นไปสู่ทะเล
ท่ามกลางแสงแดดอันแผดเผาของเวลาบ่ายสองแล้ว
QC : อีกชั่วโมงกว่า รถไฟจะกลับมารับ เราจะไปที่ไหนต่อดีQA : ไปชะอำด้วยไหมคะ แล้วรอขึ้นรถกลับที่ชะอำพี่เช็ดเหงือเลยค่ะ ท่าทางจะไม่ไหวกับการนั่งรถและแดดทะเล ลมทะเล
สุดท้าย เราก็ตกลงหาอะไรทานกันแถวนั้นรอเวลา
จวบจน 30 นาทีสุดท้าย เราก็ได้เดินไปรอขึ้นรถกลับที่หัวหิน
ระหว่างนั้น ก็เช็คอินบวกเซลฟี่กันสนุกเลย 
กว่ารถไฟจะมา เราก็ได้ทำให้โทรศัพท์เหลือ 10เปอร์เซ็นต์สุดท้ายจนได้
ทุกอย่างต่อจากนี้ คงต้องอาศัยกล้องพี่อย่างเดียวเสียแล้ว
จะบอกว่า การนั่งรถไฟเป็นเวลายาวนานหลายชั่วโมง กับคนที่ขี้แกล้ง ชอบชวนคุยนี่ มันทำให้เราหลับไม่ลงเลยนะ
ยังไม่ได้นอนตั้งแต่เช้าวานอ่ะพี่ ให้พักบ้างไรบ้าง
หากแต่สุดท้ายแล้ว ก็นั่งเล่นเป็นเพื่อนพี่จนถึงกทม.จนได้
และแล้ว เราก็ถึงกทม. โดยสวัสดิภาพปลอดภัยในเวลาสองทุ่มกว่า โดยที่เราไม่ได้ถึงกลับเหน็ดเหนื่อยเกินทน
กลับกลายเป็นประสบการณ์ และความทรงจำดีๆ ที่น่าจดจำและบอกเล่าต่อจ้า
ข้าน้อยขอคารวะความขี้ตื้อแสนกวนประสาทของท่านพี่สักสามเขกนะเพคะ
และขอบคุณค่ะที่ไม่รังเกียจที่จะร่วมเดินทางท่องเที่ยวไปด้วยกันกับหนูเตี้ยดำ
ขอบคุณสำหรับอาหาร ค่าเดินทาง ของฝาก และค่าขนมค่ะ
อ้อ!!!! นอกจากนี้ หนูเตี้ยดำต้องขอกล่าวคำว่า
"ยินดีที่ไม่รู้จักนะคะ" เพราะจนกระทั้งตอนนี้
หนูเตี้ยดำ ก็ยังไม่ได้ถามชื่อพี่ แต่พี่ก็ยังสามารถเรียก 'เตี้ยดำ' ต่อได้เลยนะคะ ยินดีเสมอ
การบ้านฉบับนี้ จึงมีเรื่องราวเพียงเท่านี้
สำหรับทริปไปกลับวันเดียว เที่ยวทะเลด้วยรถไฟนำเที่ยว ของเราสองคนค่ะ
เป็นสื่อให้ด้วยแล้วกันเนอะ สำหรับพี่ท่านไหนที่ไม่รู้จะไปไหน งบน้อย ละหรือไม่มีรถส่วนตัว
การใช้บริการรถนำเที่ยวของการรถไฟก็ไม่ได้แย่อะไรนะคะ
ทริปนี้ 2 คน พี่บอกหมดไป 6 ร้อยกว่า รวมทุกอย่างทั้งค่ารถ อาหาร ของฝากเล็กๆน้อยๆด้วยจ้า
ไม่ใช่เราประหยัดนะ แต่เราไม่จำเป็นต้องใช้เงินในการเที่ยวกันเลยจริงๆค่ะ
มีอีกหลายที่ ที่ใช้รถไฟเป็นเส้นเชื่อมของการเดินทางท่องเที่ยวได้ค่ะ ไปรถไฟกลับรถตู้ก็ได้ สบายๆเนอะ
อย่ามัวแต่เร่งงานจนลืมหาเวลาพักผ่อนนะคะ เป็นห่วงนะรู้เปล่า 
การบ้านหนูเตี้ยดำอาจจะติดดิน บ้านๆไปหน่อย หวังว่าจะทำให้พี่ๆที่ได้อ่าน รู้สึกดี และรู้สึกอยากส่งการบ้านของตัวเองให้หนูเตี้ยดำอ่านบ้างนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ปอลิง ห้ามฟินนะคะ โอ้ม๊ายยยย หนูไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นกระทู้หวานน้า
