นับตั้งแต่เราคบคนแรกมาจนถึงคนปัจจุบันนี้ ที่เราไม่เคยเจอเลยคืออะไรรู้ไหม? นี่แรกที่เราเจอ"คนโสด" มันทำให้เรามีความหวังกว่าทุกครั้ง
หลังตกลงดูแลกัน พี่เขาเอาใจเราทุกอย่าง ให้คอนโด ให้โน่นให้นี่ ให้ได้ทุกอย่างที่เป็นทรัพย์สินเงินทองให้ได้หมด!!! ยกเว้นสิ่งเดียวที่เขาให้ไม่ได้ คือ "ความรัก"..
อันนี้จะเชื่อหรือไม่ก้อตามนะคะ ตั้งแต่คบกันมาปีกว่า "เขายังไม่เคยถูกเนื้อตัวเราเรยสักครั้ง" เขาซื้อคอนโดให้เราอยู่ แต่ตัวเขาอยู่บ้านแถบปริมณฑล เจอกันเดือนไม่ถึงครั้ง ตัวไม่มาเสียงก้อไม่มาค่ะ!!! ไม่มีปฏิสัมพันธ์ใดๆทั้งสิ้น ถึงเวลาเงินเดือนก้อเข้าเอง
เราพยายามหาคำตอบแรก ว่าเขามีใครซ่อนอยู่หรือไม่? เช็คอย่างไรก้อไม่เจอ จนได้คำตอบจากเขาว่า "ผมไม่รู้ว่าคนเป็นแฟนกันต้องทำอย่างไร?" โอ้วววว..แม่เจ้า!!! เขา-ไม่-รู้-จัก-ความ-รัก!!!
อื้มมม..แต่ไม่เปงไรน่ะ "ฉันจะสอนคุณเอง" เราแก้ปัญหาด้วยการเป็นฝ่ายติดต่อไปเอง พยายามใส่ใจไต่ถาม ดูแลเขาเท่าที่จะทำได้ สุดท้ายก้อไม่มีอะไรดีขึ้น เรายังคงต้องอยู่ที่คอนโดคนเดียวเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่มีแม้แต่เสียงทักทายจากเขา มีแต่เงินที่ยังโอนเข้ามาทุกเดือน เราหาคำตอบอีกครั้ง ว่าเพราะอะไรถึงไม่ดีขึ้น?
"ผมว่าความคิดเราต่างกัน" **12**อื้มมมม..ไม่เปงไรค่ะ!!! "ฉันจะปรับเข้าหาคุณเอง" จากที่เป็นคนขี้น้อยใจ เราก้อปรับตัวเป็นฝ่ายยอมเขาทุกอย่าง ผ่านไปปีกว่าแล้ว เรายังต้องทนเหงาทานข้าวคนเดียว และใช้ความอดทนปฏิเสธคนดีๆหลายๆคนที่เข้ามาตลอดต่อกี่คนๆๆ
จะเพราะกรงทองที่ขังเราไว้? หรือเพราะศิลธรรมที่ปลูกฝังเรามาไม่ให้ทำผิดกับใครก้อตาม!!! แต่เราเคยบอกเขาไว้ว่าตอนที่ตกลงกัน "ตราบใดที่พี่ดูแลหนูอยู่ หนูจะไม่มีใคร" นี่คงเป็นเหตุผลที่เขายังไม่เลิกดูแลเราเช่นกัน แล้วเราก้อหาคำตอบอีกครั้ง..
"ผมเป็นคนรักสันโดษ"
อื้มมม..ไม่เปงไรค่ะ!!! งั้น"ฉันจะไม่ยุ่งกะคุณ" เราสู้ทิฐิของเขาไม่ไหวแล้ว ผลก้อคือทุกวันนี้เราเหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน ทั้งที่หนูยังติดอยู่ในกรงๆนี้!!!เรานั่งอ่านข้อความที่คนอื่นส่งมาว่าคิดถึงทุกๆวัน แต่เราออกจากรงนี่ไม่ได้
เวลาหนูดีใจหนูไม่รู้จะบอกใคร
เวลาหนูเสียใจหนูก้อไม่รู้จะบอกใคร
ไม่เคยมีวันพิเศษใดๆเหมือนที่หนูเคยมี..
วันที่หนูหมดความอดทน หนูขอเลือกคนอื่นได้ไหม???
"ผมรักคุณ"
เขาบอกกับหนูในวันที่หนูเลือกจะไป หนูไม่รู้จะเชื่อเขาดีไหม??? เพราะทุกวันนี้ก้อยังไม่มีอะไรดีขึ้นเลย หนูยังเป็น"นกน้อยในกรงทอง" ที่เขาเองก้อยังไม่เคยแตะหนูเช่นเดียวกัน
แต่ที่แน่ๆตอนนี้หนูได้เหตุผลแล้ว ว่าทำไมป่านนี้เขาถึงยังโสด นี่คือคำตอบว่าทำไมหนูถึงอยากเจอ"คนปกติ" หากคุณเจอคนที่เกินวัยแล้วยังโสด??? ให้คิดไว้เลยเขาต้องมีความ"ผิดปกติ"อะไรสักอย่างแน่ ถ้าไม่บกพร่องด้านจิตใจก้อนิสัย???
"คนที่รักใครไม่เป็น" ก้อไม่ต่างจากคนเห็นแก่ตัว!!! "รักสันโดษ" เป็นข้ออ้างไว้ลบความบกพร่องของคนหาคู่ไม่ได้!!!! ใครที่เป็นแบบนี้อยู่ หยุดหลอกตัวเองกันเสียเถอะนะคะ ลดทิฐิแล้วเรื่องง่ายๆ จะไม่กลายเป็นเรื่องยาก
วันนี้และทุกๆวันหนูยังคงต้องอยู่คนเดียวในกรงทองนี้ต่อไป บางทีเจอคนมีครอบครัวยังดีกว่าเจอคนโสดแบบนี้ แต่ตอนนี้เข็ดแล้วจริงๆทุกแบบ ขอแค่มีสักวันที่บินออกไปได้? ถ้าจะมีสักคนที่พาเราออกไปจากรงนี้? เป็นไปไม่ได้หรอก คนปกติที่ยังโสดจะมีที่ไหน??? อย่าหวังเลย.....เจ้านกน้อยในกรงทอง....