หากไม่รัก แค่ชอบ...จะสามารถระบุขอบเขตความสัมพันธ์ได้ไม่ยาก
จะคบกันแค่ไหน เจอกันสัปดาห์/เดือน ละกี่วัน...
แต่ถ้าความรู้สึกมากกว่านั้น เราจะพยายามเจอเค้าทุกทีที่สามารถทำได้
เข้าใจน้องสาวหมวย นะครับ ... ปัญหาของแต่ละคน มีวิธีการแก้ การรับมือต่างกัน
แต่หากจะมีสัมพันธ์กับใคร ยิ่งถ้าด้านความรู้สึก ก็แค่ขอให้เค้าเป็นคนดี
คุ้มกับการที่ต้องเจอ ต้องคุย ต้องรอ ต้องโหยหา ..... 
ขอสนับสนุนความคิด และความรู้สึกนี้นะคะ
"หากไม่รัก แค่ชอบ...จะสามารถระบุขอบเขตความสัมพันธ์ได้ไม่ยาก"
>>> น้องเองเคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน คิดว่าเพราะเขามีครอบครัวอยู่แล้ว แค่เขาดูแลเราอย่างที่เคยเป็น
ไม่ว่าจะเจอหรือไม่เจอ แต่ความห่วงใย ใสใจดูแลยังส่งมาให้เหมือนเดิม สม่ำเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ก็พอใจแล้ว
"แต่ถ้าความรู้สึกมากกว่านั้น เราจะพยายามเจอเค้าทุกทีที่สามารถทำได้"
>>> เมื่อความรู้สึกเราต้องการมากกว่าการเป็น คนที่รอวันว่าง / มีเวลาแล้วค่อยมาหา มาเห็นความสำคัญ เราจะ
ทำทุกวิถีทาง เพื่อให้เขาได้มาอยู่่ใกล้ๆ คอยดูแล ใส่ใจ ทั้งในยามเจ็บไข้ หรือทุกข์ใจ ให้คำปรึกษา หรือมีเวลาให้
เรามากกว่านี้ บางครั้งเราก็ทำเรื่องน่าอายที่ไม่สมควรลงไปบ้างก็มี
แต่พอมาคิดอีกที่....................ในเมื่อเราสมัครใจที่จะอยู่อย่างนี้ตั้งแต่แรก การที่จะไปเรียกร้องอะไรมากมาย
จากเขา มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน เพราะถ้าได้ เขาคงเอ่ยปากให้เราเอง โดยไม่ต้องร้องขอไม่ว่าจะเรื่องของเวลา
หรือว่า Whatever..........................
ในเวลาอย่างนี้ทำได้แค่ต้องทำใจอย่างเดียว แต่ต้องเผื่อใจไว้ด้วยว่าสักวัน เขากับเราก็ต้องจากกันอยู่ดี เพราะ
สถานะภาพของเราที่เป็นอยู่ ไม่ใช่ แฟน / ภรรยา / คู่ชีวิต ที่จะอยู่กันยืนยาว จนตายจาก
เพียงแค่ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน จะยาวหรือสั้น ไม่สำคัญว่าเขาจะมีอีกกี่คนที่ต้องดูแล แค่ตอนนี้เขาอยู่กับเรา
ตรงนี้ "ทำมันให้ดีที่สุด" ตักตวงความสุข และเติมเต็มกำลังใจให้กันและกัน ดูแลใส่ใจซึ่งกันและกันเหมือนวันนี้เป็น
วันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เพราะเราไม่อาจรู้ได้ว่าการหันหลังจากลากันวันนี้ จะมีวันพรุ่งนี้ให้ได้พบเจอกันอีก
หรือเปล่า?
หากเราทำดีที่สุดวันนี้ พรุ่งนี้เราจะไม่โหยหาว่า ทำไมไม่มาหา? ทำไมไม่มีเวลา? ทำไมเขาหาย
หน้าไป? หรืออีกหลายๆอย่าง
? >>>>
*** เคยได้ยินคนพูดกันว่า ผู้ชาย : จะพึงพอใจ รักใคร่หญิง 1 คน เริ่มจาก 100 น้อยมาถึง 1
*** แต่ผู้พญิง : จะสนใจ รักใคร่ชายสักคน หวังจะฝากชีวิต หรือให้เป็นที่พึ่ง เริ่มจาก 1 มากขึ้นจนถึง 100
แต่สำหรับน้องเอง จะให้เต็มที่ ที่ 100 แล้วค่อยๆน้อยมาเหลือ 1 เพราะเรารู้ตัวเองว่าอยู่ในฐานะอะไร ยังไงวัน
ข้างหน้าเรากับเขาก็ต้องจากกัน แล้วในวันที่เราเริ่มถอยจากมาจะทำให้เราไม่รู้สึกเจ็บมาก หรือเจ็บหนัก..
