19.00 น. ตรงเวลาเป๊ะ ล้อมาหยุดที่ทิฟฟันนี 
เราได้ที่นั่งเกือบหลังสุดของชั้น 1 มุมมองสูงกำลังดี
ตั้งแต่โชว์แรก ถึง โชว์สุดท้าย น้อง N ดู และยกมือขึ้นสูงปรบมือตลอด ด้วยความชื่นชมในผลงานการแสดงโชว์ของเหล่าสาว ๆประเภทสอง ของทิฟฟันนี 
หลังจากการแสดงโชว์จบลง
น้อง N พูดขึ้นมาประโยคแรก
“ไม่น่าเชื่อว่า... จะสวยงามและทำการแสดงที่ยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้” 
“ราคาตั๋วที่จ่ายถือว่าคุ้ม... ไม่แพง ซึ่งตอนแรกก่อนที่จะเข้ามาดู ก็รู้สึกเสียดายอยู่เหมือนกัน เพราะค่าตั๋วต่อคน ใบละ..... บาท รู้สึกว่า.. แพงมาก แต่พอดูจบแล้ว ความรู้สึกก็เปลี่ยน... คุ้มมาก ต้องให้เค้า”
สำหรับผมรู้สึกว่า “น้อง N มีมุมมองที่ดีมากขึ้น กับความสามารถของสาวประเภทสอง”
“และมองว่า การแสดงโชว์ของทิฟฟันนี เป็นโชว์ที่มีความสามารถ สวยงาม” 
เราออกมาจากการดูโชว์เกือบจะ 21.00 น. 
และมายืนดู สาว ๆนักแสดงมาให้ถ่ายรูปคู่ “แลกกับเงินทิป ...บาท”
21.15 น. เราสองคน พร้อมแล้วที่จะเดินทางกลับ กทม. 
เราคิดกันว่า คงใช้เวลาเดินทางกลับไม่นาน ก็คงจะถึง กทม. และไปส่งน้อง N ที่บ้านก่อน
แต่...... มีเรื่องราวที่ผิดพลาดเกิดขึ้น!!! 
เราตกลงกันว่า ช่วงเดินทางกลับ เราจะคุยกันให้น้อยลง หรือไม่คุยเลย เพราะว่า “พี่อ๊อดต้องใช้สมาธิในการขับรถ เพราะดึกแล้ว รวมทั้งวันนี้ตื่นเช้า และตากแดด เพลียมาทั้งวัน”
จะว่าไป การเดินทางกลับจากพัทยา ก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร และก็มาอยู่หลายครั้งแล้ว
เพียงแต่ “ไม่ได้มานานเป็นปีสองปีแล้ว”
ก็เลย “เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น” 
5555 “หลงทาง... แบบไม่น่าเชื่อ ถึง 2 ครั้ง” 
ครั้งแรก เลี้ยวขวาใต้สะพานตามป้าย กรุงเทพฯ ชลบุรี
ปรากฏว่า มืดมาก ป้ายกรุงเทพฯ ชลบุรี หายไป มองหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เจอแต่ป้ายไประยอง ก็ลองวิ่งไปเรื่อย ๆ เพราะคิดว่า เดี๋ยวคงเจอทางเลี้ยวไปกรุงเทพฯ ชลบุรี แต่ยิ่งวิ่งไกลไปเรื่อย ๆก็เจอแต่ป้ายไประยอง
น้อง N เลยบอกว่า “พี่อ๊อด... กลับรถดีกว่ามั้ย?”
“ได้เลยจ้า... สงสัยพี่อ๊อดสับสนเอง”
ก็เลยต้องกลับรถมาตั้งต้นใหม่ครั้งที่ 2 
คราวนี้ไปเส้นทางเดิม ตรงเข้าชลบุรี ผ่านแหลมฉบัง แล้วตัดออกซ้ายเพื่อไปออกมอเตอร์เวย์ ตามป้ายเลย
ก็เห็นป้าย ไปกรุงเทพฯ มอเตอร์เวย์ ก็ตัดออกซ้ายตามป้ายปกติ
“ก็จำทางได้นะ... ไม่น่าผิด” ขณะที่ขับรถไปเรื่อย ๆก็ยังพูดกับน้อง N เลยว่า “ดีนะ ที่เมื่อเช้าไม่ได้มาทางนี้ เพราะถนนมันแย่มากกกกกกก ถนนเป็นคลื่นเหมือนทะเลเลย กำลังทำถนน”
ไฟถนนก็ไม่มี ทางก็แย่ เดี๋ยวเลี้ยวขึ้นเลี้ยวลง 
สุดท้ายมาถึงทางเบี่ยง “ก็เห็นรถบางคัน ก็ออกขวา บางคันก็ตรง”
เห็นป้ายเล็ก ๆอยู่ตรงกลางทางเบี่ยง ซึ่งต้องไปจอดใกล้ ๆจึงเห็นว่า “ออกขวาไประยอง ตรงขึ้นไป ไปกรุงเทพฯ”
เราก็ขับตรงขึ้นไปตามป้ายบอก “ไปกรุงเทพฯ”
แต่........ งงมาก ๆๆๆๆ เพราะ....
เราก็ขับไปตามทางเรื่อย ๆ สงสัยมาก ทำไมไม่ออกมอเตอร์เวย์สักที
ทางก็กำลังทำ ป้ายก็ไม่มี 
น้อง N ก็พยายามช่วยกันมองหาป้ายบอก แต่ก็ไม่เห็นป้ายบอก นอกจากป้ายเล็ก ๆตรงที่ ไประยอง กับ ไปกรุงเทพฯ ที่ผ่านมา
ขับมาไกลมากกกกกก แล้วเห็นป้าย
“โอ๊ยยยยย...” น้อง N ร้องเลย
“ไปฉะเชิงเทรา พนมสารคาม” น้อง N บอก “พี่อ๊อดดดด... กลับรถอีกมั้ย... เกิดอะไรขึ้นอ่ะ”
“เราขับรถเลยมาไกลมากแล้วนะ ทางก็ไม่ดีด้วย ตรงไปออกฉะเชิงเทราเลยดีมั้ย?” พี่อ๊อดตอบ
“เราลองขับไปอีกสักระยะดีกว่านะ” พี่อ๊อดบอกน้อง N
“ได้ค่ะ”
เราขับรถไปเรื่อย ๆเพื่อมองหาป้าย เพื่อจะมีทางตัด... ลัดไปชลบุรีได้
“พี่อ๊อดยังคิดในใจว่า... บางทีอาจจะไปเจอบางปะกงก็ได้”แต่มันมืดดดดมากกก และมีแต่รถใหญ่ ๆแต่ก็ไม่มากนัก
ปรากฏว่า “เจอป้าย”
“ไปกบินทร์บุรี พนมสารคาม”น้อง N กะพี่อ๊อด “ต๊กกะใจ” “เอาไงดีพี่อ๊อด... กลับรถมั้ย น้อง N เริ่มกังวลนิดดดดดดดดดนึงงงงงงง”
พี่อ๊อดยังคงเดินหน้าต่อ เพื่อหาปั๊ม เพราะไหน ๆก็เลยมาไกลมากแล้ว
“เจอแล้ว ปั๊มเชล”
เราเข้าไปจอดรถ...ถามเด็กปั๊ม “ไปกรุงเทพฯ ไปเส้นไหน?”
“ออกคู่ขนานเลี้ยวซ้ายเลยพี่ เจอโลตัสเลี้ยวซ้าย ก็จะเห็นป้ายบอกทางออกมอเตอร์เวย์”
เราใจชื้นขึ้นเยอะ
ขณะที่เรากำลังถามทางเด็กปั๊มอยู่นั้น ก็มีรถเข้ามาอยู่อีก 3-4 คัน
มีคันนึงมาจอดข้าง ๆลงมาได้ยินเรากำลังถามทางอยู่
ก็พูดว่า “พี่ ผมก็หลงมาเหมือนกัน............ 55555” ขณะที่เรามาตามทางที่เด็กปั๊มบอกนั้น
ถนนเป็นเส้นทาง 2 เลน รถวิ่งสวนกัน ไม่มีไฟถนน มืดมาก
เราสองคนคุยกันในรถว่า “นี่ถ้าไม่แวะถาม คงไม่กล้าวิ่งเส้นนี้”
แล้วก็วิ่งมาไกลมากกกกกก ไม่เจอโลตัสสักที… ชักสงสัยเหมือนกันว่า... หลงอีกรึเปล่า?
สุดท้าย “ถึงบ้านบึง”
แล้วเราก็มาตามทาง... ออกมอเตอร์เวย์จนได้
พี่อ๊อด หันไปมองน้อง N “เห็นน้อง.. ถอนหายใจโล่งอกเลย” เลยได้แซวน้อง N ว่า “สงสัย... เกือบจะได้นอนในรถกะน้อง N ซะแล้ว...5555”
น้อง N ก็มองโลกในแง่ดี พร้อมกับตอบกับมาว่า
“สงสัยเค๊าคงอยากให้นู๋ อยู่กับพี่อ๊อดนาน ๆมั้ง”หลังจากนั้น น้อง N ก็เริ่มชวนพี่อ๊อดคุยต่อ (สงสัยเห็นพี่อ๊อดเริ่มเพลีย ๆชักจะไม่ไหวแล้ว)
555... แล้วโอกาสก็มาถึงจนได้
“มีนวด มีนวด มีนวด นวดมือ นวดแขน นวดคอ นวดไหล่ สบายเบยยย..... ซะทีนะ 555” 
เกือบจะ 24.00 น. ขึ้นวันใหม่ ล้อมาหยุดหมุนที่ประตูรั้วหน้าบ้านน้อง 
น้อง N บอก “เดี๋ยวปะป๊าจะลงมาเปิดประตูให้”
พี่อ๊อดคิดในใจ “จะโดนมั้ยเนี่ยะ... พาลูกสาวเค๊าไปทั้งวัน กลับมาซะดึกเลย เกือบจะขึ้นวันใหม่แล้ว”
ได้เวลาซะที “ต้องกลับแล้ว” ประโยคสุดท้ายที่น้อง... พูด
“ขอบคุณนะค่ะพี่อ๊อด... ดีใจที่มีวันนี้ วันนี้สนุกมาก แล้วก็ตื่นเต้นด้วย... ได้หลงทางกับพี่อ๊อด ขับรถกลับบ้านดีดีนะค่ะ”24.00 น. แล้วล้อก็หมุนกลับบ้านเราเรากลับออกมา โดยที่ไม่ได้มีการพูดถึงเรื่องเงิน เพราะน้อง N บอกว่า
“ที่มาครั้งนี้ ไม่ใช่การจ้างเที่ยว แต่มาเพื่อมิตรภาพ” บทส่งท้าย
“เมื่อเราให้มิตรภาพไป เราก็จะได้มิตรภาพกลับมา” 
ฝากส่ง - มิได้เอ่ยว่า “น้องเป็นใคร”
- หากน้องจะเปิดเผยตัวตน “น้องจะเข้ามาเปิดเผยเอง”
- น้องบอกว่า... ยังไม่เคยรับจ้างเที่ยว หรืองานอื่น “สำหรับผม... หากน้องจะรับหรือไม่ ก็เป็นเรื่องที่น้องจะตัดสินใจเห็นสมควร เพราะมิตรภาพที่เกิดขึ้น ไม่เกี่ยวกับสิ่งที่น้อง... ทำงานอะไร”
- ขอบคุณ “สำหรับมิตรภาพดีดี ที่ยังคงมีอยู่ใน WeLoveGig แห่งนี้” 
Wat012
พี่อ๊อด
