<<< ขอพักสมอง.....มองทะเล >>>>>>>>

[Nong-Dam]

มาส่งความรู้สึกดีๆให้กับพี่ชายท่านหนึ่งค่ะ......  

 อยากเขียนบอกแทนคำขอบคุณมานานแล้ว ...แต่ไม่กล้าค่ะ  ต้องขอโทษพี่ชายด้วยค่ะ  


เริ่มจากน้องเข้ามาตั้งกระทู้เมื่อเดือน กพ.ว่า " เครียด .....อยากเที่ยวตจว. "  ผ่านมาเกือบเดือน มีได้คุยกันกับพี่ 3- 4 คน
  แต่ก็ติดเรื่องเวลา .....
ก็เลยไม่ได้ไปสักที่    คิดว่าคงหมดหวังแล้วแน่ๆเลย   


       จนเดือน มี.ค.มาลงใหม่ " อยากไปเที่ยวทะเล....ไม่ได้ไปสักที" เมื่อวันที่ 8 มี.ค.....ได้คุยกับพี่ 2 คน

คนที่ 1 ติดเรื่องเวลา      , คนที่ 2 บอกว่าไม่สนใจคนผิวเข้ม...    

ฮืออออออ.........ผิวเข้ม...เค้าห้ามลงทะเล   

เลยคิดว่าเดี๋ยวหาทางไปเองก็ได้... ....หาที่ใกล้ๆ ไม่ต้องใช้ค่าเดินทางเยอะ   

 5 ทุ่มกว่าแล้ว  กำลังจะปิดเว็บ...พลับสายตาก็แอบไปเห็นกล่อง PM มา 1 ฉบับ    รีบเปิดดูทันที     

 ข้อความสั้นๆง่ายๆ " ลองคุยกันครับ ไอดี xxxx "    ไม่รอช้า....รีบแอดไลน์ทันที   

คุยกันไม่กี่คำพี่ก็ตกลงเลยว่าจะพาไป      ..." หัวหิน "....   ได้ไปแล้วววว....

แต่บ้านพี่กับบ้านน้องไกลกันมากกกกก........คนละฟากฝั่งกันเลย  พี่ก็ยังบอกว่ามาได้...ซึ้งจิงๆ   

 พี่บอกว่าจะไปเมื่อไหร่ให้นัดวันมา แต่เช้าวันจันทร์ไปไม่ได้นะ มีประชุมตอนเช้า....แต่เราอ่ะ..ลาพักร้อนไป 2 วันแล้วอ่ะจิ.....

เลยต้องเปลี่ยนกับเพื่อนเป็นวันอื่นแทน....555 ตกลงเป็นเช้าวันพุธ 9.30 น.เจอกันที่สถานี BTS

[Nong-Dam]

 เมื่อถึงเวลานัดหมาย เช้าวันพุธ.....โอ้แม่เจ้า.....ตื่น 8 โมง 30 น.      

เคลียร์งานไว้รอส่งเมลล์เช้า ได้นอนตอนตี 5 ตั้งนาฬิกาไว้ 7 โมงไม่ตื่น...    

รีบลุกอย่างไว เข้าห้องอาบน้ำ แต่งตัว 15 นาทีไดยินไลน์พี่เข้ามา " ถึงไหนแล้ว " รีบบอกขอโทษอย่างไวที่สุด " พี่คะ หนูขอโทษ เพิ่งตื่นเมื่อกี้นี้ กำลังจะออกจากบ้านค่ะ "

เป็นความผิดร้ายแรงที่ไม่ควรให้อภัย....  



แล้วก็เลยไลน์บอกกันตลอดทางว่าจะต้องไปลงที่ไหน ตรงไหน...จนมาถึงสถานีบางหว้า....

[Nong-Dam]

ขึ้นรถไปทักทายกันแล้วรีบขอโทษพี่ก่อนอีกครั้งหนึ่ง   

 แต่..ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง    ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าที่บอกเราว่า " แก่แล้ว " เนี่ยะนะ 

 ผู้ชายผิวขาว หน้าตาโอเครรรร...สวมแว่นตา ใส่เสื้อยืดคอกลมแขนสั้นสีดำ กางเกงขาสั้นสีครีมขาว รูปร่างผอมๆ มือเรียวยาว           ีมากๆ

 ในความคิดเราที่พี่บอกมาบวกกับรูปโปรไฟล์ในไลน์ คืดว่าน่าจะประมาณ 50 ต้นๆ หุ่นท้วมๆหรืออ้วนนิดหน่อย 

 เลยพูดกับพี่ไปว่ารูปที่ดูไม่เหมือนตัวจริงเลย พี่บอกว่าอาจเป็นเพราะรูปที่เห็นพี่ถ่ายตอนอยู่ ตปท.อากาศหนาวเลยใส่เสื้อตัวใหญ่   

   (...พี่ก็คงคิดในใจว่าเราก็ไม่เหมือนรูปเหมือนกัน หน้าตาบ้านป่า ธรรมดามากกกก ค่อนไปทางขี้เหร่เลย ผอมดำเป็นนิโกร        ......เก๊าขอโทดดดด  ก็บอกแล้วว่าได้ตำแหน่งการันตีความงามจากเวที่ " คนขี้เหร่แห่งปี "ก็ม่ายยยเชื่อออ........)  

จากนั้นเราก็ออกเดินทางสู่จุดหมายของเรา   

มาสักพักหนึ่งพี่ถามว่าทานข้าวเช้ามาหรือยัง บอกว่ายังค่ะ พี่เลยจัดให้....แวะที่ร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลานายเงี๊ยบ สาขาพุทธมณฑลสาย 4  ......ของน้องเป็นบะหมี่น้ำ ของพี่เป็นเส้นเล็กต้มยำ และหนังปลาทอดอีก 1 จาน

 




จากนั้นต่อด้วยกาแฟคนละ 1 แก้ว เอสเพรสโซหวานน้อยสำหรับพี่ ของน้องเป็นลาเต้หวานหน่อยกับเค้กบลูเบอรรี่ 1 ชิ้น    ( เพราะได้นอนน้อยเลยอยากกกินกาแฟขมหน่อย....แต่ไม่นึกว่าจะขมขนาดนี้..... )

เนื่องจากเป็นทริปแรกที่ได้เที่ยว และเห็นพี่เขาเงียบๆไม่ค่อยคุย เลยทำให้รู้สึกเกร็งๆ จนพี่นั่งหาวววววว.....รู้สึกเหมือนตัวเองผิดอย่างไงๆอยู่นะ... ชวนมานั่งคุยเป็นเพื่อน ...แต่ปล่อยให้หาวง่วงนอน. กาแฟยังเอาไม่อยู่...    

[Nong-Dam]

เดินทางมาสักพักหนึ่ง ใกล้จะถึงจุดหมาย พี่บอกอีกเดี๋ยวก็ถึงประจวบแล้ว....เย้ เย้   

กริ๊งงงงงงงงงงงง..................เสียงโทรศัพท์พี่ดังขึ้นมา  คุยกันอยู่สักพัก พี่บอกว่ามีธุระจำเป็นเรื่องธนาคารที่กรุงเทพ..ด่วน!!! กำลังจะหลับ >>>> ตื่นพอดีเลย !!!!!!  เดี๋ยวแวะหา ATM (เออรัก..เออเร่อก่อน...อ๊ะ!! ไม่ช่ายยยย    ) โอนเงินไปให้สักจำนวนหนึ่งก่อน ตอนเย็นๆค่อยกลับไปเอาบัญชีมาเบิกใหม่ เพราะเป็นบัญชีบริษัทฯ แต่จะโอนจากบัญชีส่วนตัวไปให้ก่อน

 เราเลยช่วยกันมองหาตามปั๊มอยู่ 2- 3 ที่ ก็ไม่มี..ที่ใช่...   .......หันไปบอกพี่ด้วยความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ..........กลับก็ได้นะคะ !!! ธุระสำคัญกว่า ไว้วันหลังก็ได้ค่ะ

พี่บอกไม่เป็นไร ไม่ถึง 10 กิโลก็ถึงชะอำแล้ว...อีกนิดเดียว ไหนๆมาแล้วก็ไปนอนเล่นชายหาดสัก 2 ชม.แล้วค่อยกลับก็ได้ ปกติก็หลบมาตากลมบ่อยๆอยู่แล้ว      แอบดีใจอยู่นิดนึงว่าจะได้ไปลงทะเลให้สะใจสักที....แต่ก็เกรงใจธุระสำคัญของพี่เขา


      ถึงที่หมายชายทะเล เลือกมุมที่รับลมได้สบายๆ โปร่งๆ คนก็ไม่เยอะ....(รู้แลัวว่าการมาเที่ยววันธรรมดาที่ไม่ตรงกับวันหยุดดีอย่างนี้นี่เอง....    ******* เพราะปกติไม่เคยไป ตจว.ถ้าไม่ใช่ไปเที่ยวพร้อมกับทางบริษัทฯ    นอกนั้นไปเป็นอยู่แค่ 3 สมุทร ใกล้ๆ สมุทรสงคราม (บ้านเกิด) , สมุทรสาคร ,สมุทรปราการ    .........555

 

[ถั่วอบไอน้ำ]

เข้ามาลงชื่อรออ่านอยู่นะคะ

อยากทานหนังปลาอ่า

[Nong-Dam]

    
เมื่อกี้เขียนตอบกระทู้ไปตั้งเยอะเลยอ่ะ ไฟตกหน่อยเดียว....หายไปไหนหมดเบยยยยยย                                

[Nong-Dam]

เข้ามาลงชื่อรออ่านอยู่นะคะ

อยากทานหนังปลาอ่า

>>>>   เข้ามาต่อการบ้านให้จบค่ะ >>>>>>>>>   

ขอโทษน้องถั่วด้วยนะคะที่ทำให้ขาดตอน ไม่ได้เข้ามาซะนานนนนนน.......เป็นเดือนเลยยยยยย....      

 เมื่อมาถึงที่หมายชายทะเล พี่ก็ขอตัวไปทำธุระสำคัญก่อน น้องก็จัดแจงสั่งอาหารมา 2 - 3 อย่าง รวมทั้งยำสามกรอบของพี่ด้วย หลังจากนั้นก็ขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าลงเล่นน้ำทะเล  (   ได้เล่นแว้วววววว...)
ชวนให้พี่ลงเล่นด้วยกันก็ไม่เล่น      ....เอ.......หรือว่า ......

พี่จะเล่นน้ำไม่เป็นหว่าาาา ?   

กลัวน้ำ   

ว่ายไม่เป็น หรือ ยังไม่ฉีดยา ?      .......(อ๊ะล้อเล่นนะคร้าาาาาาา......)

ก้าวขาลงทะเลได้นิดเดียว เจอคลื่นทะเลกระแทกมาอย่างแรง ล้ม....โอยยยย...จุก.!!!!!!!

เลยมานั่งตากแดดตากลมอยู่ชายหาด มองดูคลื่นทะเลที่ซัดเข้ามา

แต่......กลับทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกนะคะ พอได้มานั่งแล้วเอามือวางลงบนผืนทราย แล้วให้ทะเลซัดคลื่นเข้ามากระทบฝ่ามือสัก 2 -3 ครั้ง ทำให้รู้ถึงความจริงของธรรมชาติที่สร้างมาได้ชัดเจนดีจริงๆ

  เมื่อยามที่ทะเลซัดคลื่นเข้ามา มีทั้งน้ำทะเลและเม็ดทราย บางครั้งก็ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง จนทรายท่วมหลังมือ บางครั้งก็แผ่วเบาจนแทบไม่มีเลย แต่ในทุกๆครั้งที่ทะเลดึงคลื่นให้ถอยกลับลงไป ทั้งทรายที่อยู่บนหลังมือ และที่อยู่ใต้ฝ่ามือก็จะถูกดึงลงทะเลไปด้วยทุกๆครั้ง จนทรายที่อยู่ใต้ฝ่ามือหายไปเกือบหมด เหลือไว้เพียงแอ่งน้ำรูปมือที่วางไว้.....พร้อมกับน้ำใสๆเต็มแอ่งนั้น......
 
 เปรียบเสมือนกับปัญหาที่กำลังพบเจออยู่ในตอนนั้น ที่ทำให้สับสน วุ่นวาย คิดมากจนเครียด หาทางออกไม่ได้ ก็เหมือนกับทรายที่เข้ามากระทบมือเราเพียงแค่ครั้งคราว มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วก็จากไปพร้อมๆกับทรายที่อยู่ใต้ฝ่ามือนั้นด้วย  ปัญหาทุกอย่างก็ย่อมมีทางออกในทุกๆทาง เพียงแค่เราจะหาทางแก้ปัญหาด้วยวิธีไหน ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ ค่อยๆตัดสินใจ อะไรที่ยังมาไม่ถึงก็ไม่ต้องไปกังวล หรือเมื่อวันใดที่เจอกับปัญหาที่หนักกว่านี้ ก็แค่ยอมรับ แล้วทำใจให้สบาย คิดไว้ว่าสักวันมันก็จะผ่านไป ในทุกๆเรื่อง........


  เวลาของความสุข หรือสบายใจ ทำไมไม่หยุดอยู่นานๆก็ไม่รู้    ได้เวลาต้องกลับแล้ว     

 16.40 น. ล้อหมุนจากชะอำ ต้องรีบกลับ เพราะภาระ และธุระที่สำคัญของพี่ยังมีรออยู่ข้างหน้า ต้องรีบไปจัดการ

ระหว่างทางกลับมา ผ่านร้านขนมหวานแม่กิมไล้ อยากแวะลงไปหาซื้อขนมหม้อแกงของโปรดมากินก็เกรงใจพี่เขา เพราะรู้ว่าพี่เขารีบ พี่ขับรถเร็วมาก ยิ่งช่วงที่ผ่านจากปากทางเข้าแม่กลองมาแล้ว ใช้เวลาแป็ปเดียว พี่ก็ขับมาถึงมหาชัย เข้าซ้ายยยยยยที.......ขวาาาาาาาที........ทางไหนไปได้ก็ไปตลอด (ยังนึกอยู่ว่านั่งอยู่บนรถ หรือเครื่องบินร่อนกันแน่            ......)

 17.40 น. เลยพระราม 2 มาแล้ว เกือบจะถึง มอลล์บางแค ดูเวลาแล้ว กลัวว่าพี่จะไม่ทันธุระ เลยตัดสินใจบอกพี่ไปว่า  " ขอลงที่ป้ายรถเมล์ตรงสะพานลอยข้างหน้านะคะ เดี๋ยวหาทางกลับบ้านเองจากเส้นพระราม 2 ก็ได้ค่ะ พี่จะได้ทันทำธุระ " สักครู่ใหญ่ๆ พี่ก็จอดรถให้ลงตรงป้ายรถเมล์ พร้อมทั้งหยิบเงินส่งให้บอกว่า " พี่ช่วยค่าเดินทางกลับละกันนะ " แต่ น้องไม่ขอรับไว้ค่ะ เพราะทริปนี้ไม่ได้เข้ามาขอจ้างเที่ยว หรือมารับงานอะไร แค่รู้สึกเครียดๆ อยากหาคนพาไปพักสมองบ้างเท่านั้น.........หลังจากร่ำลาและขอบคุณพี่แล้วก็เดินทางกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านก็ส่งไลน์ไปบอกว่าถึงแล้ว ปลอดภัยดีค่ะ

 ทริปนี้จริงๆแล้วไม่มีอะไรมากมาย แต่อยากขอบคุณพี่ชายใจดีอย่างจริงใจ ที่พาไปเที่ยว ไปทำให้สมองปลอดโปร่งโล่งขึ้นมาได้เยอะเลยค่ะ เพราะทำให้ได้อะไรดีๆกลับมามากมาย ทั้งความรู้สึกดีๆ และความสบายใจหลายๆอย่าง จากสิ่งรอบๆตัวอยากบอกว่าเป็นความทรงจำที่ดีๆที่จะเก็บไว้นานๆ และขอบคุณพี่จริงๆค่ะ เพราะการได้ไปในคร้งนั้น ทำให้วันนี้พอเจอปัญหาอะไรๆที่เข้ามาก็ไม่ทำให้ทุกข์ใจได้มากมายแล้ว ทำให้รู้ว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ที่ผ่านเข้ามา ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ก็อย่าไปยึดติดเมื่อมีผ่านเข้ามา สักวันก็ย่อมต้องผ่านพ้นไป..................

 แอบเข้ามาส่องเว็บดูได้ 2 - 3 วันแล้ว ไม่เห็นยูสพี่เขาคนนั้นแล้ว ไม่รู้ว่าเลิกเล่นไปแล้ว หรือได้เจอน้องดีๆ มีคนที่ใช่แล้วหรือเปล่า    อยากบอกว่าคิดถึง และขอบคุณความมีน้ำใจครั้งนั้นมากๆค่ะ.....       

[slow]

ได้เที่ยว ได้พัก ได้คิด ได้รับน้ำใจจากพี่ชายใจดี....รู้สึกดีด้วยครับ

ใช้ชีวิตกับการทำงาน เหนื่อยหนักมาก ก็หาเวลาไปพักผ่อนแบบนี้ชีวิตจะได้สดชื่นขึ้น

ขอให้เจอพี่ใจดีอีกนะครับ

 

[Nuekmaiork]

อ่านการบ้านแล้วคิดถึง ทะเล เสียงคลื่น หาดทราย
แต่ไม่อยากนึกถึง สายสม และแสงแดด ในตอนนี้เลย
อยากไปนั่งแช่น้ำให้กางเกงเปียกจัง

เสียงคลื่นกระทบฝั่งเปนระรอก ชวนให้ปลดปล่อยจิตใจล่องลอย

น้องดำคงมีภาระในใจ อะไรที่อยากระบายไปกับเกลียวคลื่น
การได้นั่งนิ่งๆ ปล่อยอารมณ์ ลอยไปกับคลื่นและเม็ดทราย
ก้อช่วยให้ลืมความกังวลในใจไปได้บ้าง

หวังว่า น้อง dam คงจะทิ้งภาระความกังวลไปกับทะเลจนหมดนะครับ

รักษาสุขภาพด้วย

[ถั่วอบไอน้ำ]

เป็นการบ้านที่น่ารัก ได้ฟีลลิ่งสบายมากเลยค่ะพี่

แต่ก็แอบมีความเศร้าๆ นิดๆ นะคะเนี่ยะ

ทะเลมักจะกลืนอารมณ์เศร้าได้ดีเสมออ่ะน้องถั่วว่า.. แต่คนไปด้วยอ่ะจิ  ถ้าเค้าเป็นคนดีมีอารมณ์ขันจะยิ่งเพอร์เฟกต์มาก

ขอให้พี่น้องดำมาส่งการบ้านอีกน๊าคะ และขอให้มีแต่เรื่องดีดี เข้ามาค่ะ