มาต่ีอการบ้านช่วงเวลาสุดท้ายค่ะ..(ตอนจบ)
เช้าวันรุ่งขึ้น วันที่ 5 อากาศกำลังดีๆ แอร์กำลังเย็น ผ้าห่มกับลังอุ่น
พาให้ขี้เกียจลลืมตา ..แต่..ถ้าวันนี้พลาดคงต้องรออีกนานกว่าจะว่าง
เลยฝืนลืมตามาอาบน้ำ..และเดินออกมารับพระอาทิตย์ขึ้นที่หน้าหาด..
ภาพนี้เป็นภาพวิวที่พักตอนรุ่งอรุณชอบมาก..วิวสวย บรรยากาสดี ฝรั่งหล่อ (เกี่ยวกันมั้ย)
และแน่นอนค่ะ..ตามประสาคนไปเยือนทะเลก้อไม่พลาดที่จะขีดเขียนพื้นทรายให้มีตัวอักษร
เขียนว่าอะไรอย่าอ่านเลย หึหึ..ช่วงนั้นกำลังละเมอ เลยเขียนชื่อไลน์บางคน..
หลังจากถ่ายรูปจนพอใจก้อมีคนสะกิดจากด้านหลัง..
ได้เวลาอำลาหาดแล้ว..พี่พาน้องขับรถแวะตามชายหาดไปเรื่อย..ตอนเช้าอากาสกำลังดีเลย..
เราแวะหาดสนกันที่แรก..ตอนเช้าน้ำทะเลลดตามปกติ..แต่มันก้อได้วิวอีกแบบ..
หลังจากชัตเตอร์จนพอใจ เราก้อเปลี่ยนสถานที่มาเรื่อยๆมาแวะนั่งชิงช้า...ภาพตอนนี้หายไม่รู้หายได้ไง
มีแต่ภาพเรากับชิงช้า..ปกปิดไว้..ไม่อยากประจานตัวเอง
จนมาถึงจุดชมวิวของหาดยาวสวยมาก มองเห็นน้ำทำเลสีฟ้ามองเห็นธรรมชาติ ภูเขา และวิวที่พักสวยจนลืมหายใจ
ถ้าภาพจะไม่สวยก้อตรงที่หนูเป็นคนถ่ายนี่ละ
ถ่ายรูปวิวจนพอใจก็อได้เวลากลับที่พัก เพื่อเช็คเอ้าท์ เราทั้งคู่เคลื่อนสัมถาระไปฝากไว้ที่ร้านเช่ามอร์เตอร์ไซค์
ก่อนจะพากันไปหาอาไรทาน...อิ่มท้องแล้วก้อพร้อมเดินทางต่อ
เหตุที่เชคเอ้าท์เร็ว เพราะ เรายังมีสถานที่สุดท้ายที่ยังไม่ได้ไปเยือน
มาเกาะพะงันทั้งที แต่ไม่ไปเยือนหาดริ้น (สถานที่จัด full moon party) ก้อเหมือนไม่ได้มาพะงัน
แต่พูดถึง full moon party และเป็นอารัยที่น่าเสียดายมาก..เพราะ งานปาร์ตี้ จัดก่อนเราไปถึงเพียงวันเดียว
full moon party จัดขึ้นวันที่ 2 พฤษภาคม แต่วันที่ 2 เป็นวันที่เราเดินทาง..
เสียดายมากกกกกก
ทางไปหาดลิ้นบอกได้เลย เหมือนเล่น สไลน์เดอร์ และไวท์กิ้งมาก เพราะทางค่อนข้างชัน..
แอบใจหายไปหลายรอบ แหะๆๆ
มีจุดชมวิวที่มองเห็นหาดริ้นทั้งหมดได้ด้วย..น้ำทะเลสีฟ้าคราม..
ภาพน้ำทะเลเหมือนการไล่ระบายสี หาดสีขาวตัดกับน้ำทะเลสีฟ้า....
[img width=500 ]http://www.sscupload.com/wlg2012/201505/1432151306.jpg[/img]
ลมเย็นๆจากทะเลปะทะหน้า...แดดกำลังเริ่มแรง ถ่ายรูปวิวเสร็จ พร้อมเดินทางต่อ..หนทางแสนชัน..
ทำใจหล่นหลายรอบเหลือเกิน มองชาวต่างชาติ (ฝรั่งหล่อๆ) เขาขับมอไซค์กันเก่งเนอะ ขับราวกับทางบ้านตัวเอง
หนูนี่ตลอดเส้นทางนั่งพนมมือ ในใจนึกอย่างเดี่ยว
"พี่ค่ะหนูยังไม่มีแฟน ได้โปรดขับช้าๆ) กำ..
และในที่สุด ก้อถึงหาดริ้นโดยสวัสดิภาพ นู๋นี่แทบร้องไชโย ..
หาดริ้นเป็นพื้นที่ที่มีทรายระเอียดที่สุดในเกาะ ทรายสีขาวระเอียด ตัดกับน้ำทะเลสีฟ้า
ข้างๆเป็นภูเขาย่อมๆ เหมือนภาพวาด มองดูฝรั่งอาบแดดละเพลินตา..
ส่วนพี่นะเหรอ แอบหลับที่ผ้าใบใต้ต้นมะพร้าว สบายใจ
ปล่อยให้น้องใช้สายตาซกซนกับฝรั่งหุ่นล่ำๆ ซิกแพ็คละลานตา..
แต่บอกเลย หาดสวยแค่ไหน แพรวาชัตเตอร์รูปได้แค่ห้ารูปเท่านั้น..
เพราะเวลานั้น เที่ยงตรง แดดกำลังระอุ ทรายแทบร้อนเปนไฟ..แต่อะไรก้อไม่เท่ากับ..
แพรวาอยากพ่นไฟ..ร้อนจนร้องตามเคื่องบิน ที่บินเหนือฟ้าไป..อยากกลับห้องนอนแอร์
รู้สึกเหมือน หมาเห่าเครื่องบินก้อวันนั้นเองง
เราสองคนอยู่หาดริ้นจนเกือบบ่ายสี่...แพรวาพ่นไฟหลายรอบละ..
ก่อนที่พี่จะพา ขับรถวนเล่น บนเส้นทางไวท์กิ้ง
ภาวนาหลายตลบเหลือเกิน...เส้นทางไวท์กิ้งทำใจหนูผวาครั้งแล้วครั้งเล่า
ี่ถามกลัวไหม..555 ปากเก่งทันควัน..กลัวที่ไหน แค่นี้สบายมาก..แค่นั้นละ..
อารมณ์คนชอบแกล้งมาทันควัน..ฮื่อ อยากร้องไห้..ถ้าเบรกไม่อยู่ทำไงงงง
สุดท้ายเราก้อมาถึงท่าเรือโดยสวัสดิภาพ แทบอยาก เต้นระบำโชว์ 555555
5 โมงเย็นเรื่อเล็กออกจากฝั่ง หนูนี่หมดแรงนั่งหลับตลอดทางไม่มีแม้แต่อารมชมวิว..
เรื่อมาถึงชายฝั่งเกือบ หนึ่งทุ่ม..พร้อมเดินทางต่อ...หลับตลอดทาง..หุหุ..
มาถึง กรุงเทพโดยประมาน 7โมงเช้า ประกอบกับเรามีงานตอน สี่โมงเช้า ทำให้ต้องรีบกลับ สุดท้ายเลยคุยกับพี่ไม่ได้เยอะ ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจจะไปทานข้าวเช้าด้วยกันก่อน แต่น้องรีบบบบ...
ขอบคุณทริปดีๆ..ขอบคุณพี่ที่ช่วยดูแล ถือกระเป๋าเดินทางให้ งานนี้สบายตลอด..55
ขอบคุณที่ช่วยเป็นช่างภาพ หนูเลยได้รูปถ่ายสวยๆมาหลายภาพ..ขอบคุณการแทคแคร์ตลอดเส้นทาง
และขอบคุณที่เข้ามาเป็นส่วนนึงในความทรงจำเล็กๆ
Thank You So Much
พบกันใหม่ฉบับหน้านะค่ะ
ป.ล พี่เข้ หนูย่อรูปเป็นละนะ...อิอิ
