ผู้เขียน หัวข้อ: -#-เมื่อชีวิตของ "ผู้หญิง" คนหนึ่งไม่เคยได้อะไรมาง่ายๆ -#-  (อ่าน 2927 ครั้ง)

BadBoyZReturn

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 23
  • People Like This 20
เราขอเล่านิยายให้น้องๆ ที่รับงานในที่แห่งนี้อันเป็นอุทาหรณ์ก็แล้วกันนะ

__ก็อื่นต้องถามแต่ละคนในที่แห่งนี้ก่อนว่า คุณเริ่มทำงานหาเลี้ยงครอบครัว เป็นเสาหลักของครอบครัวกันมื่ออายุเท่าไหร่???__

เริ่มกันเลยละกัน เด็กต่างจังหวัดคนนึ่ง โตมาในฐานะ ปานกลางค่อนไปทางจน เป็นลูกสาวชาวนา ที่พ่อแม่มีหนี้สินมากมาย

จนต้องผันตัวเองมาเป็นคนงานก่อสร้างในเมืองหลวง ทำงานหาเช้ากินค่ำในห้องพักที่มุงด้วยแค่สังกะสี ที่เด็กหญิงคนนี้รู้

ก็เพราะว่าเคยไปเยี่ยมพ่อแม่เพียงครั้งเดียว ตลอดเวลาที่พ่อแม่ทำงานก่อสร้าง เด็กหญิงก็อาศัยอยู่กับยาย เหมือนเด็กต่างจังหวัดเท่าไป

ตอนนั้นเด็กหญิงได้แต่คิดว่า เมื่อไหร่เค้าจะได้อยู่กับพ่อแม่เสียที เมื่อไหร่พ่อแม่จะกับมาเยี่ยมเค้าเสียที ทุกครั้งที่พ่อแม่มาเยี่ยม

เค้าจะไม่ยอมนอน จะนั่งรอพ่อแม่อยู่ตรงนั้นจนดึกดื่นเที่ยงคืน จนกว่าพ่อแม่จะมาถึง ตอนที่พ่อแม่มาถึงเค้าจะรู้สึกมีความสุขที่สุดในตอนนั้น

ชีวิตเด็กหญิงดำเนินมาในรูปแบบเดิมๆ จนอายุ 12 ปี หรือ ม.1 ตอนนั้นพ่อและแม่ได้กลับมาทำนาเหมือนเดิมแต่ก็ยังเป็นหนี้สินอยู่มาก

พ่อของเด็กหญิงได้เป็นพนักงานขับรถของ สหกรณ์การเกษตร เงินเดือน เริ่มต้อนที่ 3,000 บาท ในตอนนั้น ส่วนแม่ของเด็กหญิง ก็เป็นแม่บ้านและชาวนา

ตอนนี้เด็กหญิงได้เรียนมัธยมแล้ว จึงได้เดินทางไปโรงเรียนพร้อมกับพ่อ และรอพ่อกลับบ้านในเวลาเลิกงานหากพ่อไม่เลิกงานดึก

เด็กหญิงคนนี้ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ด้วยฐานะที่ค่อนข้างจน และเป็นคนที่พูดไม่เก่ง เข้าสังคมไม่เป็นชีวิตเธอจึงมีแต่บ้านกับโรงเรียน

ชีวิตเธอดำเนินไปแบบราบเรียบเหมือนเด็กต่างจังหวัดทั่วไป ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีเท่าที่จะดีได้ในตอนนั้น จนเด็กหญิงจบ ม.3

และสามารถ สอบเข้ามหาลัยเทคนิคประจำจังหวัดได้ แต่ตอนนั้นครอบครัวก็มีปัญหาทางการเงินพอสมควรโชคดีที่ในตอนนั้น มีเงิน้ กยศ

เด็กหญิงจึงได้เรียนหนังสือ การเรียนที่นี่ ได้พบทั้งเพื่อนที่ดีและไม่ดีปะปนกันไป แต่เกรดเด็กหญิงคนนี้ไม่เคยต่ำกว่า 3.70 เลย ซึ่งในตอนนั้นก็ถือว่าดีมาก

เพราะเป็นคณะที่ยาก เด็กหญิงเลือกที่จะเรียนคณะนี้ เพราะรู้สึกว่า เมื่อจบไปแล้วหางานได้ง่าย ซึ่งตอนนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไร อยากอย่างเดียวคือมีงานทำ พ่อแม่สบายขึ้น

ในเทอมสุดท้าย ซึ่งเป็นช่วงเวลาฝึกงาน ปวช. 3 เด็กหญิงติดโควต้าที่มหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง เด็กหญิงดีใจมากและฝันว่าจะได้เรียนจนจบปริญญาตรี อาจจะใช้เงินเยอะ แต่ก็มีเงินจาก กยศ มาจ่ายค่าเทอมพอถูๆ ไถๆ ไปได้

จนวันนั้นมาถึง วันที่เปลี่ยนชีวิตทั้งชีวิตของเด็กหญิง ในคืนหนึ่งที่เด็กหญิงนอนหลับในหอพัก ก็มีเสียเคาะประตูปลุกดึงรัวๆ พอเปิดประตูต้อนรับคนมาปลุก ก็คือแม่ของเด็กหญิงนั่นเอง

แม่มาพร้อมกับข่าวร้ายที่ว่า พอประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาลใช้สิทธิ์ของประกันสังคม หมอให้นอนดูอาการ 24 ชม. ตอนนั้นเด็กหญิง ต้องผลัดกับแม่ เฝ้าพ่อ

ตอนนั้นพ่อดูเหมือนอาการไม่หนักมาก กลางวันแม่เฝ้า กลางคืนเด็กหญิงเป็นคนเฝ้า ระหว่างพักเที่ยงฝึกงานเด็กหญิงก็จะแวะซื้อข้าวมาส่งแม่ เพราะข้าวแถวมหาลัยถูกกว่าที่โรงพยาบาล
Play hard and work harder..

BadBoyZReturn

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 23
  • People Like This 20
อาการภายนอกดูไม่หนัก แต่อาการภายในหนักยิ่งกว่า เพราะพ่อของเด็กหญิง ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ตั้งแต่ส่วนคอลงไป

ถึงแขนจะยกได้ แต่มือก็ไม่สามารถหยิบจับอะไรได้ พ่อของเด็กสาวอยู่โรงพยาบาล 1 เดือนก็ได้กลับบ้านและไม่สามารถรักษาได้

คงเป็นเพราะเรื่องเงิน ในระบบสุขภาพของไทย เงินไม่สามารถซื้อสุขภาพได้ แต่ก็รักษาโรคได้นะ ตอนนั้นแม่ของเด็กหญิงทำทุกวิถีทางที่จะรักษา ไปหาหมอที่ไหนที่ว่าเก่ง

ก็ไม่สามารถรักษาได้ เพราะหมอทุกคนจะตอบเหมือนกันหมดว่า มาช้าไป ตอนนั้นเด็กหญิงก็ฝึกงานใกล้จบแล้ว

ได้เวลาตัดสินใจแล้วว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตดี เธอตัดสินใจที่จะไม่เรียนต่อเพียงเพราะอยากให้น้องสาวได้เรียน และอยากหาเงินมาจุนเจือครบครัว

หลังจากเรียนจบได้ 1 อาทิตย์ เด็กหญิงก็ตัดสินใจมาหางานทำในกรุงเทพ พร้อมกับอายุ 17 ปีกว่า ซึ่งตอนนั้น เด็กหญิงได้เข้าทำงานในโรงงานพัดลมแห่งหนึ่ง และอาศัยอยู่กับญาติ

ในฐานะนักเรียนที่มาหารายได้พิเศษ เพราะอายุยังไม่ถึง 18 ปี ตอนนั้นงานเยอะมาก มีโอทีเยอะ เด็กหญิงดีใจ เพราะจะได้เงินเยอะๆ

เด็กผู้หญิงใส่เสื้อยืดสีขาว (แบบฟอร์มของเด็กฝึกงาน) ทำงานตั้งแต่ 7.00 - 23.00 ในทุกวันไม่มีหยุดเพียงเพื่ออยากได้เงินเยอะๆ เอาไปรักษาพ่อ

วันๆ มีแต่งานและงาน สมัยนั้นไม่มีโทรศัพท์ ไม่สามารถติดต่อกับพ่อแม่ได้ ได้เพียงส่งเงินไปอย่างเดียว วันเวลาผ่านเลยไปพร้อมกับการทำงานของเด็กสาวอย่างรวดเร็ว

ผ่านไป 1 ปี เด็กสาวได้ทำงานเป็นธุรการของโรงงานพัดลมแห่งเดิม แต่ก็เป็นเพียงพนักงานรายวัน ด้วยวุฒิที่จบเพียง ปวช.

เด็กสาวผจญชีวิตในโรงงาน จนในที่สุดก็ตัดสินใจลาออกทั้งที่ไม่มีงานรองรับเพียงเพราะหนี หนีสิ่งที่ไม่น่าเกิดขึ้นในโรงงาน

หนีเฒ้าหัวงู หนีคนที่พร้อมเสมอที่จะรังแกเธอ ด้วยความกลัว เด็กสาวจึงตัดสินใจลาออก เพื่อหาทางเริ่มต้นใหม่เพียงเพื่อให้ได้ไปพ้นๆ จากบุคคลที่เห็นแก่ตัวคนเดียว   
Play hard and work harder..

^^รักนะ..เด็กน้อย^^

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 278
  • People Like This 133
  • อย่าตัดสินหนังสือ...จากเพียงแค่ "หน้าปก"
 **07** ที่เกริ่นมาก้อหนักเอาเรื่องอยู่ เก่งจังที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ **24**
การเดินทาง...บางที "จุดหมาย" ไม่ได้สำคัญไปกว่า "ระหว่างทาง"

pop2000

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 952
  • People Like This 831
มาให้กำลังใจครับ.  อย่าไปมองว่าโชคร้าย. เพียงแต่ว่า ทุกอย่างมันมาเกิดเวลานี้เท่านั้นเอง   คนเรานั้นทุกๆคนไม่มีข้อยกเว้น. จะต้องผ่านตรงนี้ครับซึ่งถ้าเราผ่านไปได้ เราก็จะแข็งแกร่งพอสำหรับครอบครัวตัวเอง ซึ่งจะประกอปด้วย. ความอดทน ความรับผิดชอบ การวางแผน ระเบียบวินัยตนเอง องค์ประกอปนี้จะมีเฉพาะคนที่มีความสามารถ และก้าวหน้าในชีวิตได้ครับ.    ขออย่าได้ไปทำอะไรสุ่มเสี่ยงก็แล้วกัน

 **06**

kab_return

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 833
  • People Like This 137
ยังมีต่ออีกไม๊นี่ รออ่านอยู่เนอะ **10**

BadBoyZReturn

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 23
  • People Like This 20
ก้าวที่ 2 ของที่ทำงานใหม่ในที่ทำงานใหม่เนื่องจากหญิงสาวเป็นคนที่ไม่เลือกงานจึงสามารถหางานใหม่ได้โดยเร็วงานใหม่คือการเป็น QA. ของบริษัทผลิตชิ้นส่วนพลาสติดแห่งหนึ่ง

เธอได้พักอยู่หอพักของบริษัท เพราะต้องทำงานเป็นกะ หอพักเป็นห้องรวมอยู่รวมกัน ในห้องนั้นมีสมาชิกเป็นผู้หญิง 3 คนซึ่งรวมกับเธอด้วย แรกที่หญิงสาวเห็นความรักระหว่างหญิงกับหญิง

คือเพื่อนร่วมห้องของเธอนั่นเองตอนนั้นหญิงสาวรู้สึกอึดอัดมาก เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยและหวาดกลัว ตอนนั้นสุขภาพของหญิงสาวไม่ค่อยแข็งแรงเพราะนอนไม่ค่อยหลับด้วยความหวาดระแวงเพื่อนร่วมห้อง

และการแพ้ฝุ่นที่เกิดจากพลาสติก หญิงสาวอดทนทำงานได้เพียง 3 เดือนจึงลาออกอีกครั้ง เพราะสุขภาพกายและสุขภาพจิต หญิงสาวตัดสินใจออกมาอาศัยอยู่กับญาติซักพัก พร้อมกับหางานใหม่

ไม่นานนักหญิงสาวก็ได้งานอีกครั้งเป็นพนักงานประจำท่าเรือขนส่งสินค้าแห่งหนึ่ง โดยเริ่มต้นที่เงินเดือน 4,500 บาท ที่แห่งนี้เป็นที่ ที่สอนประสบการณ์ด้านการทำงาน และการดำรงค์ชีวิตให้แก่หญิงสาว

หญิงสาวทำงานได้ซักพักก็ตัดสินใจออกมาพักอยู่คนเดียวโดยการขอแบ่งห้องเช่ากับเจ้าของบ้านแถวที่ทำงานใหม่ หญิงสาวได้แต่หวังในใจว่า การย้ายงานครั้งนี้จะเป็นโอกาศที่ดีที่จะทำให้ พ่อแม่ของหญิงสาวมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น

และแล้วหญิงสาวก็ได้เจอรักแรกในชีวิตกับชาติหนุ่มที่อยู่ห่างกันไปหลายจังหวัด ในเวลานั้นหญิงสาวใช้ msn. ในการติดต่อกับชายหนุ่มนับวันความรักเริ่มสุขงอม ในที่สุดทั้งคู่ก็ได้มีโอกาสนัดเจอกัน และในวันนั้นเองหญิงสาว ก็มอบความสาวให้ชายหนุ่มได้เชยชมโดยแรกกับคำว่ารัก
Play hard and work harder..

gotta

  • Sr. Member
  • ****
  • กระทู้: 381
  • People Like This 139
รอ รอ

pop2000

  • Hero Member
  • *****
  • กระทู้: 952
  • People Like This 831
อ้าว  กลายเป็นดาวพระศุกร์ไปซะนี่  **25**

BadBoyZReturn

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 23
  • People Like This 20
รักแรก สำหรับหญิงสาวมีความสุขมาก แต่ด้วยระยะทางที่ห่างกัน ทำให้ทั้ง 2 เข้าใจผิดกันในเรื่องบางอย่างและตัดการติดต่อกันเพราะกับตัดใจจากชายหนุ่มคนแรกของเธอ

การดำเนินชีวิตของเธอก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เหมือนๆ เดิมทุกวัน คือ ทำงานเป็นธุระการ และส่งเงินให้พ่อกับแม่เหมือนกันในทุกๆเดือนไม่เคยขาด

พอหญิงสาวเริ่มมีรายได้ที่คงที่พออยู่ได้เธอจึงตัดสินใจเรียน ปวส ในวันอาทิตย์ เธอทำงานวันจันทร์ถึงเสาร์และเรียนวันอาทิตย์อยู่แบบนี้เป็นระยะเวลา 2 ปี ค่าเทอมๆ ละ 8000 บาทเป็นจำนวนเงินที่มากสำหรับหญิงสาว

โชคดีที่สามารถผ่อนค่าเทอมได้ เงินเดือนของเธอไม่เคยเหลือเลยซักเดือนต้องกินอย่างประหยัด เพื่อเงินจะได้พอจ่ายค่าห้อง ส่งที่บ้าน และค่าเทอม

ระหว่างนี้เธอก็ได้พบรักกับชายหนุ่มคนใหม่ ชายคนที่ฝากรอยแผลและความทรงจำมาให้เธอจนถึงวันนี้ ชายคนที่เธอคิดจะฝากชีวิตไว้ให้เค้าดูแลเพราะในใจหญิงสาวอยากมีใครซักคน

ที่เป็นเสาหลักในชีวิตเธอ เพราะเธอเป็นเสาหลักของครอบครัวมานานมากบางครั้งเธอท้อ และอิจฉาชีวิตของเพื่อนร่วมงานหลายๆคน ที่สามารถไปกินเที่ยวใช้ชีวิตแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก มันแตกต่างกับเธอลิบลับ

เธอจึงตัดสินใจแต่งงานกับชายคนนั้น พร้อมกับซื้อรถกระบะ มือ 2 1 คันเพื่อที่จะให้แม่ของเธอขับรถพาพ่อ และ ยายไปหาหมอ เพราะพ่อของเธอและยายต้องไปหาหมอเป็นประจำเดือนละ 2 ครั้ง

หากจะจ้างรถเพื่อนบ้านเค้าก็ไม่ไม่อยากไปเพราะรอหมอนาน เธอจึงตัดสินใจกับแม่นำมรดกชิ้นเดียวคือที่นา 15 ไร่ไปจำนองที่สหกรณ์ มาเป็นเงินดาน์ผ่อนหนี้ปีละ 1 ครั้งโดยใช้ค่าเช่านาปีละสามหมื่นก็สามารถผ่อนตรงนี้ได้

ส่วนเงินที่ผ่อนไฟแนนท์รถก็ใช้เงินเดือนเธอผ่อนเพราะตอนนี้เธอเรียนจบแล้วและแต่งงานไปอยู่ที่บ้านกับชายหนุ่มไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านแล้ว ชีวิตเธอเหมือนจะลงตัว แต่ด้วยเพราะรายได้เพียงหมื่นกว่าบาท ส่วนค่าใช้ค่าก็เกือบเท่ารายได้

ทำให้มีปัญหากับสามีเธอบ่อยครั้งเนื่องจากสามีก็อยากสร้างชีวิตครอบครัวของเรา ส่วนหญิงสาวต้องผ่อนรถให้พ่อและแม่ และยังต้องส่งเงินไปให้ที่บ้านเป็นประจำทุกเดือน จากที่เคยรักกัน ก็ทะเลาะกันบ่อยครั้ง หญิงสาวจึงตัดสินใจทำงานพิเศษเพิ่ม

โดยหลังเลิกงานเธอจะไปขายเสื้อผ้าที่ตลาดนัด ในทุกๆวัน ส่วนสามีของเธอก็เริ่มออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ่อยขึ้น โดยไม่สนใจว่าหญิงสาวจะรู้สึกยังไง ส่วนหญิงสาวก็คิดเพียงว่าสามีคงติดเพื่อนเท่านั้นเลยไม่เอะใจอะไร

Play hard and work harder..

BadBoyZReturn

  • Newbie
  • *
  • กระทู้: 23
  • People Like This 20
ตอนนี้ในชีวิตหญิงสาวมีแต่เรื่องงานกับเงิน โดยเธอลืมใส่ใจในตัวสามี ทั้งที่สามีของเธอเที่ยวแทบทุกวัน กลับบ้างไม่กลับบ้างเธอคิดแต่ว่าเค้าติดเพื่อน

ในที่สุดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงอีกครั้ง
Play hard and work harder..