ฉันจะผ่านจุดนี้ไปได้อย่างไร???

[Am_Alone]

ไม่ได้อยากดราม่า แต่ในบางมุมที่ร่าเริง มันแฝงด้วยความเศร้า ปัญหาต่างๆมากมาย
>> เราไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่พอมีพอกิน รับรู้ว่าพ่อแม่ลำบากเพื่อส่งเราเรียนโรงเรียนดีๆตั้งแต่เด็กๆ
จนวันนึงพ่อแม่ได้ขายบ้านทิ้ง จากบ้านเกิดเมืองนอน มาตั้งรกรากอีกจังหวัดซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่
แต่เราก้อโชคดีตรงที่ ตอนที่บ้านประสบปัญหา เรามาอยุ่กับตายาย ท่านส่งเสียเราเรียนตั้งแต่ม.ต้น จนจบม.ปลาย
เราพยายามเรียนให้จบเพื่อลบคำสบประมาทของใครหลายๆคน เราเรียนจบ ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยของรัฐ ้เงินเรียน ฐานะทางบ้านเริามดีขึ้นเรื่อยๆ วันที่เราเรียนจบปริญญา คือวันที่พ่อแม่ภูมิใจที่สุด

[Alpha]

การรับปริญญา คือ สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ภาคภูมิใจ และ เป็นความภูมิให้กับตัวน้องเอง

[Am_Alone]

พ่อเริ่มทำธุรกิจส่วนตัว แต่เราเองกลับหางานบริษัททำเพราะอยากหาประสบการณ์ใน กทม. ทำงานเปลี่ยนหลายงาน จนวันนึงโทรกลับบ้าน แม่บอกว่าพ่อทำงานไม่ค่อยไหว ขับรถขาเป็นตะคริว ความดันขึ้น หน้ามืด ขณะนั้นมีเพียงน้องสาวที่อยุ่ช่วยงานที่บ้าน จึงตัดสินใจลาออกจากงาน มาหัดช่วยงานที่บ้าน เรียนรู้งานเอง ทำเองทุกอย่าง ตั้งแต่กรรมกร ยกของ ทำของ เรียงของขึ้นรถ ขับรถส่งของเองกับน้องส่าว ลูกจ้างก้อทำงานอยุ่บ้าน จากสาวออฟฟิศ กลับกลายเป็นกรรมกรเต็มรูปแบบ แต่ก็ภูมิใจที่สามารถช่วยงานที่บ้านได้ ให้พ่อได้พัก แต่พ่อก็ยังห่วง ไม่ปล่อยให้ดูงานเองเต็มตัว จนพ่อทำเรื่อง้ซื้อบ้าน ผ่อนเดือนนึง2หมื่นกว่าบาท ก็ยอม เพราะงานกำลังไปได้สวย ดาวน์รถมือสองมา มีรถกะบะวิ่งงาน2คันเก๋ง1คัน ทุกอย่างรุ่งเรืองสดใส

[Am_Alone]

แต่เมื่อซื้อบ้านใหม่ได้เพียงแค่2ปี ตอนนั้นมีครบทุกอย่าง บ้าน รถ4คัน มีลูกน้องทำงาน ธุรกิจครอบครัวไม่ใหญ่มากแต่มีความสุข แต่วันนึงเศรษฐกิจแย่ งานเริ่มน้อยลง งานได้มาก้อพลาด ทำให้ต้อง้เงินนอกระบบมาซื้อของ เพราะที่บ้านไม่ได้เดิน บช ไว้มากมาย เพราะธุรกิจเราไม่ใหญ่มากแบงค์ไม่ปล่อย้ จนนานวันเข้าต้องแคลเซิลโรงงานเพราะของเอามาขายไม่ได้ขาดทุน ต้องระบายของเก่าออกให้ได้ขายขาดทุนก็ยอม เริ้มวิกฤติ ไม่มีเงินผ่อนรถ การเงินสะดุด ต้องปล่อยให้แบงค์ยึดรถไป1คัน เปนชื่อเรา ปีต่อมา ปรับโครงสร้างหนี้ ผ่อนบ้านน้อยลงแต่ก็พอรายจ่ายยังเยอะอยุ่ดี ต้องตัดทุกอย่างที่ไม่จำเปนลูกน้องก้อเลิกจ้าง ต้องทำเองทุกอย่าง ไหนจะดอกเบี้ยหนี้นอกระบบ ดอกเบี้ยแบงค์ ค่าบ้านอีก ทุกอย่าง พ่อเครียด พ่แแก่ลงมากในระยะเวลาแค่3ปี เรากับน้องพยายามหาตลาดของใหม่ๆ เรียนรู้สินค้าให้หลากหลาย แต่ด้วยสภาพเศรษฐกิจเมื่อกลางปีที่แล้วจนปีนี้มันไม่ดีขึ้นเลย เราต้องปล่อยให้แบงค์ยึดรถเก๋งอีกคันเพื่แลดภาระ

[Am_Alone]

ณ จุดนี้ ไหนจะหนี้สิน ไหนจะงานที่แทบจะไม่มีเลย รายจ่ายลดลงแต่ รายรับก้อลดลงด้วยเหมือนกัน เราต้องตื่นเช้ามาขายของในตลาดตอนเช้าๆเพื่อให้มีรายได้เข้าบ้านถึงจะไม่มากแต่ก็ขอให้มีเงินเข้ามาใช้จ่ายในบ้าน เจ้าหนี้ทวงถาม ก้อทำได้แค่เพียงผัดผ่อน พราะมันไม่มีจริงๆ สภาวะตอนนี้เครียดกันทั้งบ้าน น้องสาวก้อยังเรียนราม ยังไม่จบเพราะต้องช่วยงานที่บ้านด้วย เรียนด้วยมันหนักพอสมควร สงสารน้องสาวนะแต่ตอนนี้ที่ทำได้ก้อแค่ให้กำลังใจกันและกันในครอบครัว จากที่เคยมีทุกอย่างวันนี้แทบจะไม่เหลืออะไร รถกะบะที่ใช้วิ่งของเอาเข้าไฟแนนต์ ก้อจะโดนยึด หาของในบ้านไปขายเพื่อเอาเงินมาจ่ายให้พ้นไปเดือนนึงก่อน พยายามวิ่งหางานแต่ก้อแทบจะไม่มี โดนผลกระทบกันไปหมด มีของก้อไม่มีตังไปเอา ต้องขอเครดิตลูกค้า ด้านได้อาย อด หลายต่อหลายครั้งอยากตาย แต่ก้อห่วงพ่อแม่น้องสาว ตัดช่องน้อยแต่พอตัวไม่ได้ พ่อประกาศขายบ้าน สมบัติชิ้นสุดท้ายที่เหลืออยุ่ พ่อกับแม่ฝันไว้ว่าอยากมีบ้านเป็นของตัวเองก่อนตาย แต่ก้อไม่สามารถรักษามันไว้ได้ ถ้าขายได้ ก้อเอาเงินใช้หนี้ให้หมด เหลือติดตัวนิดหน่อยซื้อที่แปลงเล็กๆ ปลูกบ้านเล็กๆแค่พอให้มีที่อยุ่ไม่ต้องเป็นหนี้

[Am_Alone]

ความรู้ที่ฉันเรียนจบมา ณ ตอนนี้คงใช้ไม่ได้ เพราะฉันไม่เคยได้ทำงานเกี่ยวกับสิ่ที่ตัวเองจบมาเลย แล้วตอนนี้เด็กสมัยใหม่จบมาเก่งกว่าฉันเยอะแยะ เทคโนโลยีใหม่ๆมากมาย ฉันตามไม่ทันจะรือฟื้นคงยาก ฉันทำงานที่บ้านค้าขายจนมันอยุ่ในสายเลือด คุยกับน้องสาวนะ เค้าก้อบอกจะไปสมัครงาน โรงงาน ใช้วุฒิ ปวช.นี่แหล่ะ ส่วนฉันต้องหางานทำซึ่งถือเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สำหรับชีวิต เคยท้อแท้ สิ้นหวังแต่ฉันจะไม่ยอมถอยตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ ฉันต้องปลดหนี้ให้ที่บ้านให้ได้ ทำให้ท่านสบายให้ได้ก่อนที่ท่านจะจากฉันไป ท่านเหนื่อยมาทั้งชีวิต ตอนนี้น่าจะได้พักแล้ว แต่มันไม่ใช่เลย ฉันเครียด ฉันท้อแท้ ฉันร้องไห้ แต่ฉันจะไม่ยอมถอยฉันจึงเลือกที่จะอยุ่คนเดียวดีกว่าหาภาระมาใส่คอ อยากทำอะไรทำ อยากไปไหนไป เพราะยังมีคนข้างหลังรออยุ่ ฉันล้มได้แต่ต้องรีบลุก
ร้องไห้ได้ต้องรีบปาดน้ำตา ฉันต้องเป็นเสาหลัก ต้องเข้มแข็งเพื่อครอบครัว ฉันจะผ่านจุดนี้ไปได้อย่างไร จะผ่านพ้นคืนวันอันแสนโหดร้ายได้อย่างไร เมื่อไรฉันถึงจะได้พบกับฟ้าหลังฝนเสียที

[Am_Alone]

การรับปริญญา คือ สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ภาคภูมิใจ และ เป็นความภูมิให้กับตัวน้องเอง

ใช่ค่ะเป็นความภูมิใจ แล้วก็เปนกระดาษใบเดียวที่ตอนนร้ไม่สามารถช่วยอะไรเราได้เลย

[Am_Alone]

มีใครอยากจ้างไปเล่าเรื่องดราม่าให้ฟังมั้ย เล่าไปร้องไห้ไปได้นะ มีเพียบเลย สนใจมั้ยคะ??  จ้างไปเล่าเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตา ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย 55555

[Mondez]

ผมว่าชีวิตผมเน่าแล้วนะ เจอของคุณไปนี้กลายเป็นขนมหวาน เลย

ผม ไม่รู้จะช่วยยังไง  บอกได้แต่ ต้องใช้สติ ใช้ปัญญา ในการแก้ปัญหา

อย่างนกอินทรี  บางครั้งมันมีขนที่สวยงาม แต่มันก็ต้องพลัดขนที่สวยงามนั้นทิ้งไป เพื่อว่า มันจะได้บินได้นานขึ้นไกลขึ้น
บางทีเราก็ต้องเริ่มต้นทุกสิ้งทุกอย่างใหม่ เพื่ออะไรบางอย่างในวันหน้า

เป็นกำลังใจให้นะครับ

[Alpha]

น้องเป็นคนจิตใจน่ารักมากๆ และ เป็นนักต่อสู้ที่แข็งแกร่ง พี่เชื่อว่าน้องคงได้รับการถ่ายทอดจากคุณพ่อและคุณแม่ของน้อง

จงภูมิใจในสิ่งที่ทำ ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่เท่าการทำทุกๆสิ่งอย่าง เพื่อคุณพ่อและคุณแม่

การสร้างกำลังใจจากใจของตัวเองเป็นสิ่งที่ดีสุด