นานแล้วเนอะไม่ได้ตั้งกระทู้ที่ *ศาลาคนเศร้าเลย* วันนี้เบื่่อมากๆๆๆ
เลยนั่งเขียนเรื่องราวบางอย่างที่..เราศึกษามาจากเพื่อนสนิท..
คนใกล้ชิดบ้าง..เรื่องราวของความรัก...ที่ไม่ใช่แค่รัก...
“ความรัก” สิ่งที่ทำให้ “คนยิ้ม” ได้มากที่สุด
แต่ถ้าตรงกันข้าม “ความรัก”ก็ทำให้คน “ร้องไห้” ได้มากที่สุดเหมือนกัน…
ความรักอาจจะเคยแน่นอนในวันที่ยังรัก แล้ววันที่ไม่รัก
ความรักจะยังแน่นอนอยู่อีกไหม ก็ไม่มีใครเคยตอบได้
หรือความจริงแล้วความรักไม่เคยมีคำตอบเลย
ผู้ชายบางคนอยากรู้จะทำยังไงให้ได้ผู้หญิงที่รักมาเป็นแฟน
ขณะที่ผู้หญิงก็มีคำถามที่ตรงกันข้ามว่า..
“ผู้หญิงแบบไหนที่ทำให้ผู้ชายอยากหยุดอยู่ด้วยตลอดชีวิต”
เคยไหมที่ครั้งหนึ่งคุณเกิดคำถามแบบนี้ขึ้นในหัวใจ
เคยไหมที่อยากถามแต่ก็ทำได้แค่เพียงตั้งคำถาม
แต่ไม่กล้าถามออกไป…ความรักอาจไม่ต้องหาเหตุผลในการที่จะรัก
แต่ทำไมพอหมดรัก ต้องมีเหตุผลมากมายในวันที่ต้องการจะไป
“รัก” เหมือนกัน แต่ “หมดลง” ต่างเวลากัน เคยได้ยินไหม ….
ในวันนี้ใครคนหนึ่งอาจจะยังคงรักหมดหัวใจ
ต่างจากอีกคนที่มองยังไงก็ไม่เห็นความรักจากดวงตาเหมือนเดิม
แต่เพราะรักเจ็บเท่าไรก็ยอมเพื่อจะยื้ออีกคนไว้ได้นานที่สุด
มันคงจะจริงนะที่เขาบอกไว้ว่า...
เวลามีความรักฟังเพลงอะไรก็เพราะโดยเฉพาะเพลงรัก
แต่พอหมดรักฟังเพลงอะไรก็เหงา น้ำตาก็คอยจะไหล
เพลงรักที่เคยบอกว่าเพราะ กับเกลียดจนไม่อยากฟัง แต่เพลงอกหัก
ฟังครั้งนี้รู้สึกว่ามันเพราะกว่าเคย เพราะอะไร เพราะมันเหมือนกับเราในตอนนี้ไง
คนบางคนเลือกจากไปไม่ใช่ว่าหมดรัก แต่ยังรักอยู่เต็มหัวใจ
และไม่กล้าจะอยู่เพื่อรอให้อีกคนจากลา เหตุผลสำหรับคนจะทิ้งมีมากมาย
แต่เหตุผลเดียวของคนที่ยังรักหมดใจ..
“คือทนไม่ได้ถ้าคนที่เดินจากไปเป็นคนที่เธอหรือเขาที่ยังรักหมดใจ”
แต่บางคนเลือกที่จะอยู่เพื่อรักษาน้ำใจ เหตุผลของใจอาจจะหมดไป
แต่เหตุผลที่ต้องอยู่คือเขายังไม่มีใครและก็ไม่กล้าพอที่จะทำร้ายคนที่เคยรักกัน
ด้วยการอยู่ด้วยกันต่อชีวิตเขาไปอีกหนึ่งวัน
น่าแปลกคนบางคนไม่ได้ตาบอด แค่ไม่ยอมรับรู้ความจริง
เลยต้องแกล้งตาบอดเพื่อจะยื้อหัวใจอีกคนไว้อย่างสุดชีวิต
ทั้งที่ตัวเองก็เจ็บปวดจนไม่อาจเยียวยา เหตุผลอาจแค่
ไม่ได้กลัวเสียเธอหรือเขาไป แต่ที่กลัว
กลัวที่จะต้องอยู่คนเดียวในห้องที่เคยมีความทรงจำระหว่างเรา
คนที่จากไปอาจจะค่อยๆลืมแต่คนที่ยังอยู่ที่เดิม
อาจจะกอดอยู่กับภาพเก่าๆที่มีทั้งรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ
ภาพความทรงจำดีๆที่อีกคนอาจลืมไปแล้วแต่สำหรับอีกคน
ยังลืมไม่ได้และคงไม่มีวันจะลืมได้ ความรักก็คือความรู้สึกดีๆที่เราต้องใส่ใจ
เข้าใจและไว้ใจถ้าวันใดที่ความรักขาดการใส่ใจ จงจำไว้ความรักของคุณ
กำลังจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป และถ้าความรักขาดความเข้าใจ
สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อมาก็คือข้ออ้างและเหตุผล แล้วถ้าความรักขาดความไว้ใจ
เตรียมใจรู้จักกับความรู้สึกอีกอย่างที่จะตามมาได้เลยนั่นคือความระแวง
แต่ถ้าความรักขาดทั้งการใส่ใจ การเข้าใจ และการไว้ใจ
เมื่อนั้นทางเดินระหว่างความรักของคุณอาจจะจบลงด้วยเหตุผลของการแยกทาง
และก่อนจะแยกกันไปช่วยคิดอีกได้ไหมว่ากว่าจะรักกันมาได้นานขนาดนี้
คุณและเขาต้องใช้เวลากันมาเท่าไรเสียน้ำตาไปแล้วเท่าไรเสียอะไรไปบ้าง
กว่าจะได้รักกันอย่างวันนี้แล้วคุณจะทิ้งมันไปจริงเหรอคุณผูกพันมาทั้งชีวิต
แต่คุณกำลังจะทิ้งไปด้วยเหตุผลแค่นี้จริงหรือ ก่อนจะทิ้งกันถามตัวเองให้ดี
ว่าคุณจะอยู่ได้ไหมในวันที่ไม่มีเขา คุณจะก้าวต่อไปได้ไหม
ถ้าเขาไม่อยู่ใกล้ๆคุณอย่างที่เคยผ่านมา ถามใจตัวเองให้ดี
ถ้าไม่อยากเสียคนที่รักที่สุดเพราะฐิทิในใจของตัวเอง
วันเวลาอาจทำให้มีใครหลายคนเข้ามาในชีวิต
แต่วันเวลาก็ไม่เคยลบใครบางคนออกไปจากชีวิตได้เลยแม้ว่าตัวเขาจะจากไปนานแล้ว
เคยได้ยินว่า “คนบางคนอยู่ในความทรงจำนานกว่าอยู่ด้วยกันซะอีก” มันก็คงจะจริง
**30**บางทีอาจแค่ความรู้สึกเหงา..เลยทำให้กลั่นกลองทุกอย่างออกมาเป็นตัวอักษร
