เป็นการบ้านย่อยนะเอิงเอยยยย
แต่แบบนี้เรียกการบ้านได้รึป่าวแบบว่าไม่ได้จ้างเที่ยว
ลองอ่านก่อนแล้วกันเนอะ555
.....เรื่องมีอยู่ว่า..... กระเป๋าตังหาย ซึ่งบัตรในนั้นอะลอทจร้าาาา แทบคลั่ง
นั่งคิดอยู่นาน จน.....
ปิ๊งงงง.... คิดออกแล้ว
ไปที่บีทีเอสด่วนๆ ติดต่อพนักงานเสร็จสรรพ ได้กระเป๋า พรุ่งนี้เย็น ซึ่ง.....
เอาแล้วไง วันนี้จะอยู่อย่างไรนี่
ตัดสินใจอยู่นาน เลยไลน์บอกพี่สุดน่ารัก ยืมค่าหนมก่อน เดวหักกันทีหลัง ซึ่งพี่ก็ยินดี เรานี่ดีใจมาก รีบจัดเผ้าผมหน้าตาให้เหมือนคน แล้วดิ่งสู่ที่นัดหมายใกล้บ้าน
นั่งรออยู่นาน เหงื่อตกเลยทีเดียว ฝนตกด้วย แต่หยุดละ
สักพักรถพี่ได้เคลื่อนมาจอดหน้าเรา..... เย้ๆ มาแย้ววว
โดดขึ้นรถให้ไวเบย พี่ควักค่าหนมให้ เราก็เก็บอย่างดี ไม่สิ ยัดไว้เป๋ากางเกงข้างหลัง พี่เลยบอกให้เก็บดีๆเดี๋ยวหายอีก เลยเก็บแบบดีๆใหม่5555
แยกกันกลางซอย ก่อนลงเลยจุ๊บแก้มไปหนึ่งที5555 นั้ลลล้าคคคค เขิลแรง555 ในซอยรถติดเฟร่อออ ซักพักเจอครู เลยเดินคุยแซงรถพี่เขาไปแล้วก็แอบมองนิดหนึ่ง แยกกับครูหน้าซอย ดูๆแล้วรถน่าจะติดอีกนานเลยสั่งชามะนาววิ่งไปให้พี่ 1 แก้ว พี่เปิดกระจกรถรับแก้วชามะนาวไปแล้วยิ้มหวาน 1 ทีพร้อมพูดว่าขอบคุณคร๊าบบบบ แล้วยิ้มอีกทีนึง
แฮร่ยิ้มบ่อยจริงๆ เขิลนะเนี่ยยยย
และแล้วรถพี่ก็เคลื่อนลับตาไป เราจึงกลับเข้าบ้านแบบดี๊ด๊าสุดๆ เจอแป๊ปเดียว แต่ได้หอมทีนึงก็ยังดี55555
บ๊ายบาย มาเล่าแค่นี้ ไปทำงานบ้านละ จุ๊บๆ
