รุจักพี่คนนึง จากในเวป คุยกัน ไปเที่ยว ดูหนัง กันบ่อยๆ โดยที่ก้ม่รุเมิ้ลกันว่าคบกัน สถานะไหน แค่รุว่าเวลาที่มีเค้าแร้วทำให้เรารุสึกอุ่นใจ แระมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เค้าเคยถาม...ว่าม่ายอายหรอที่ต้องเดินจับมือกะพี่เวลาไปห้าง อายุเราต่างกันเยอะน๊า 5555
ตอบอย่างมั่นใจ ม่ายเคยอายเลยค่ะ คัยจะมองไงก้ช่าง นู๋มีความสุข ทุกอย่างโอเคร แร้วเค้าก้อเปนได้ทุกอย่างแบบที่นู๋ต้องการ
เปนครูคอยสอนหนังสือ เป็นหมอเวลานู๋ป่วย เป็นเหมือนพ่อที่คอยสอนนู๋ตลอดเวลา เป็นเพื่อนด้วย แฮ่ๆๆๆเคยใช้เค้าทำรายงานด้วย เค้าก้ทำนะ ทำไปบ่นไป
...แต่แร้วก้มาถึงวันที่เค้าจากไป (ไม่ได้ตายนะคร๊ ) ไลน์เงียบ โทไม่ติด เลยเอาอีกไลนแอดแร้วไปถาม ว่าเป็นอะไร ยุๆทำไมเงียบไป มีอะไรทำไมไม่คุยกัน ได้คำตอบกลับมาว่า....พี่ขอโทด พี่ไม่ดีเอง พี่มันเลว ขอบคุณนะสำหรับช่วงเวลาดีๆ
จากนั้นก้ติดต่อเค้าม่ายได้อีกเลย....
