**21**เพิ่งมาเข้ามาเล่นเว็ปฯไม่นาน เพราะบางทีรู้ว่าตัวเองไม่เหมาะเพราะเป็นคนใจอ่อน ขี้สงสาร และจิตใจไม่ค่อยสงบเสียใจอะไรง่ายๆเป็นคนยึดติดและผูกพัน แต่เมื่อความเหงาเข้าครอบคลุมจิตใจ ถึงแม้จะฝึกเพลงยุทธมาดีเพียงใดย่อมพ่ายแพ้แกศัตรูภายในใจตนเอง
ผมโชคดีมากๆได้ผมน้องคนนึงที่มีนิสัยคล้ายๆกัน และการพบปะเจอะเจอกันเป็นไปด้วยดีมีการพูดคุยผ่านทางไลน์ในภายหลังต่อมา น้องเป็นคนอารมณ์ดี น่ารัก และทำให้ผมรู้สึกว่าโลกทั้งโลกเป็นสีเขียวอ่อนๆเพราะมองไปทางใดก็สงบร่มเย็น แต่สิ่งที่ตามมาคือผมทำมันพังลงด้วยความร้อนรุ่มภายในใจ ที่มันสะสมมาในกาลเก่าก่อนกับเรื่องที่ผมประสบพบมามันกลายเป็นภูเขาลูกใหญ่ที่ปะทุออกมา อย่างร้อนรุ่มเผาผลาญความสงบร่มเย็นทั้งหลายจนสิ้น เพราะผมนิ่งไม่พอ ผมทำให้น้องที่แสนดีคนนึงต้องเป็นกังวลใจ ทำให้เค้ารู้สึกไม่มีความสุข เมื่อเราได้คุยกันเหมือนเก่าก่อน ความเนื่องจากว่าผมเป็นคนขี้น้อยใจ พูดอะไรบางทีไม่ได้ไตร่ตรอง เหมือนอารมณ์มันพาไปซึ่งบางทีก็ไม่รู้สึกตัว จนลืมนึกถึงความรู้สึกของเธอไป ตอนนี้เธอคนนั้นหายได้หายไปพร้อมกับนำหัวใจผมไปด้วย ซึ่งผมก็ไม่รู้จะแก้ไขอย่างไรดี ทั้งขอโทษและอ้อนวอนแต่ดูเหมือนมันจะยิ่งไปกันใหญ่ เธอได้ถอยหลังไปจากผมไปโดยยังไม่ได้ลาจาก อยากบอกเธอว่าคิดถึงเธอเสมอและแคร์เธอมาก เสียใจกับคำพูดที่ขาดการไตร่ตรองทำให้เธอเสียความรู้สึกอันดีที่มีต่อผม จากระดับความสำคัญที่ดีตอนนี้คงไม่เหลืออะไร อยากบอกเธอว่าถ้าเธอยอมกลับมาพร้อมจะให้อภัย ผมพร้อมจะทำให้ดีที่สุด ไม่ต้องรักผมก็ได้ ไม่ต้องดีเหมือนเก่าก่อนก็ได้ ผมคิดถึงและอยากเจอเธอมากที่สุด เธอคือน้องสาวที่แสนดี โปรดให้อภัยพี่ชายแย่ๆคนนี้ด้วย หรืออย่างน้อยถ้าเกลียดกันจนไม่สามารถจะคุยกันได้อีกขอช่วยมาบอกคำกล่าวลาตามที่สัญญากันไว้(ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น) ขอโทษสมาชิกที่เข้ามาอ่านทุกท่านที่เป็นการเขียนวกไปวนมา แค่อยากบอกเธอว่าเสียใจ และลองมาเริ่มต้นกันดูใหม่ได้มั้ยครับ แบบไหนก็ได้ขอให้กลับมายอมเจอยอมพูดคุยด้วย
เพราะจิตใจผมมันเศร้าเหลือกำลังจะทน....คิดถึงนะครับ
รักคนอ่านทุกคน อิอิ สำนวนอาจจะดูตลกหน่อยแต่จริงใจเกินร้อยนะครับ
