จะว่าไปตอนนี้เวลานี้ เศษฐกิจไม่ดีเอามากๆ หลายวงการสะเทือนหนัก. การใช้ชีวิตต้องรัดกุมขึ้น เพื่อดึงสายป่านจนกว่าจะพบทางออกที่ปลอดภัย
ทุกคนมีปัญหาครับ. แม้ผู้จ้างทั้งหลายที่มาจ้างๆในเวปนี้ ก็มีปัญหาทั้งนั้น ขึ้นกับเขาวางแผนรับมือกับมันได้ขนาดไหน และเอามันอยู่ไหม
อัตตาหิ อัตโนนาโถ ครับ. ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน. แท้แน่นอนสุด ไม่มีใครมานั่งช่วยใครทั้งนั้น เคยได้แต่เช่น สู้ๆ, เป็นกำลังใจให้, แบบนี้มาตลอดซึ่งบอกตรงๆ ไม่มีประโยชน์อะไร ต่อให้พูดแบบนี้ให้เราสัก 100ล้านคน. ปัญหาง่ายๆแค่เศษบนโต๊ะ ก็ยังไม่ได้หายไป. นอกจากเราเอาผ้าไปเช็ดเองก็สิ้นเรื่อง
ปัญหา จะแก้ได้ต้องเริ่มจากตัวเราเองครับ.
วางแผนแก้. ทบทวนว่าแผนนี้ครอบคลุมปัญหาไหม ตรงไหม จากนั้น. ลงมือทำครับ เป็นทางเดียวที่จะแก้ได้.
และป้องกันปัญหาใหม่ที่จะเข้ามา ก็คือ. คิดก่อนทำอะไรทุกอย่าง ดูสิว่าทำแล้วจะมีปัญหาไหม ถ้ามีก็อย่าไปทำ. หลายๆคน้วิธี ขายผ้าเอาหน้ารอด หวังน้ำบ่อหน้า
เช่นอยากไปเที่ยว ยืมเงินเพื่อน ถ้าคิดสักหน่อย ว่าจะมีเงินคืนไหม จะมีการใช้เงินอื่นๆเข้ามาไหม ถ้ามีก็อย่าไป. ไม่ต้องยืม ไม่ต้องเที่ยว แล้วไปหาเงินจากน้ำพักน้ำแรงเราได้แล้วค่อยไป.
อย่าไปหวังว่าใครเขาจะมาช่วยเรา. เพราะเวลาพวกเขาเดือดร้อนเขาก็ไม่เคยมีใครม่วยเช่นกัน. ดังนั้นทำไมพวกเขาจะต้องมาช่วยเราด้วยเล่ามันไม่ใช่ธุระ!
เป็นแนวทางนะครับ
