ก่อนที่จะเกิดศึกฟาดฟันน้ำทะลักเขื่อนจากแค่การคุยซะก่อน
พลันใด อาหารก็มาวางลงบนโต๊ะ
บทสนทนาสุดวาบหวามจึงถูกเบรกลง เปลี่ยนมาเป็นจับตะเกียบเตรียมคีบอาหารแทน
“น้องจ๋องขา อ้า....” พี่สุดหล่อลากเสียงยาวจนจ๋องสะดุ้งสุดตัว
อ๋า พี่สุดหล่อจะให้จ๋องอ้าตรงนี้เลยเหรอคะ ตายแหล่ววววว
“อ้าปากเร็วสิคะน้องจ๋อง พี่คีบแซลมอนรอจนเมื่อยแล้วน้า” พี่สุดหล่อส่งเสียงอ้อนหนักขึ้น
อ่ออออ ที่แท้ก็ให้อ้าปาก เพื่อจะป้อนแซลมอนนี่เอง
แหม.... จ๋องก็อุตส่าห์ขยับขาจากไขว่ห้างลง เตรียมขยับอ้า แหะๆ
“อ้ำค่ะ” จ๋องอ้าปากงับชิ้นปลาที่ตะเกียบของพี่สุดหล่อเบาๆ
ทันใดนั้นก็หันมาสบตากับพี่สุดหล่อที่ยื่นหน้าเข้ามาหาจ๋องแบบใกล้เอามากๆ
สายตาที่หวานเยิ้มทำให้จ๋องต้องค่อยๆ ใช้ปากรูดชิ้นออกจากตะเกียบช้าๆ โดยไม่ละสายตาไปจากพี่สุดหล่อ
รูดจนสุดตะเกียบ แล้วใช้ลิ้นตวัดเข้าปากในที่สุด
“ปลาของพี่หวานอร่อยจังเลยค่ะ” จ๋องยิ้มกริ่ม
“รู้มั้ยคะ อย่างอื่นของพี่ก็หวาน” พี่สุดหล่อตอบพร้อมกับส่งสายตาที่หวานเยิ้ม
อร๊ายยยยยยยย ละลายสิคะ จะเหลือเหรอคะ ละลายเป็นน้ำนองอยู่กับพื้นเลย
อาหารก็อยากกิน อย่างอื่นก็อยากชิม จะกินมื้อนี้ไม่หมดเอาซะละม้างงงง
แต่..ปรากฏว่า ...
พี่สุดหล่อ ป้อนเอาๆๆๆๆ ยัดปากจ๋องอยู่ฝ่ายเดียว จนจ๋องแทบสำลัก
แต่ก็กินจดหมด
ป้อนจ๋องจนเสร็จ ก็หันไปจัดการเซ็ตของตัวเองต่อ
จ๋องได้แต่นั่งท้องป่องมองพี่คีบอาหารใส่ปากตัวเอง แล้วก็คิดดังๆขึ้นมาว่า..
“เอ... เมื่อกี้พี่ป้อนจ๋อง แล้วพี่ก็ป้อนให้ตัวเอง ใช้ตะเกียบอันเดียวกัน
ยังงี้ ก็ถือว่าจูบทางอ้อมสิคะ” จ๋องพูดด้วยหน้าตาใส่ซื่อ
“ตอนนี้ยังจูบทางอ้อมค่ะ แต่ต่อไป พี่จะจูบจ๋องตรงๆแล้วนะคะ”
แล้วก็ยื่นหน้าพร้อมสายตาหวานเข้ามาหาจ๋องอีกรอบ ใกล้จนจ๋องต้องผงะถอย
อ๊ากกกกกกกก
จะจะจะจูบบบบ
หน้าจ๋องแดงยังไม่ทันหาย พี่สุดหล่อก็เอ่ยต่อมาว่า
“ทานอาหารอิ่ม พี่จะพาจ๋องไปนวดนะคะ โดยหมอนวดกิตติมศักดิ์”
เอาอีกแล้ว เซอไพรซ์จ๋องอีกแล้ว
จะพาจ๋องไปเชือดที่ไหนละเนี่ย
ไม่ปล่อยให้จ๋องได้สงสัยนาน พลันพี่สุดหล่อก็ชูนิ้วชี้ หมุนสามรอบ แล้วจรดไปที่อกของตัวเอง
“พี่จะนวดให้จ๋องเองค่ะ”
หะ!
หะ!
หะ!
พี่จานวดให้จ๋องงงงงงงงง...
