เป็นหัวข้อกระทู้ที่ดีมากๆครับ
ประเด็นคือคนส่วนใหญ่จะไม่ได้คิดอย่างจริงๆจังๆว่า อนาคตจะเป็นอย่างไร?
พอคิดที่ไรมันก็ปวดหัว คิดวกวนไปมา ฟุ้งซ่านมึนงง เป็นกังวนประสาทแดก เหมือนโหลดเอาความทุกข์ในอนาคตมาใส่หัวในปัจจุบัณ จนในที่สุดก็ยอมแพ้ไปเอง ที่เป็นแบบนี้เพราะยังไม่มีทักษะในการคิดถึงอนาคต มันจึงมั่ว
และส่วนใหญ่ก็เลิกคิดยอมแพ้ไปก่อนที่จะเกิดทักษะ
พอเลิกคิดถึงอนาคต(อย่างจิงจัง อย่างเป็นระบบ อย่างไม่ฟุ้งซ่าน อย่างไม่กังวนเกินเหตุ) มันก็สร้างอนาคตไม่ได้ เพราะมันนับหนึ่งที่ความคิด นับสองที่ลงมือทำ นับสามที่แก้ไขปรับที่ทำให้ตรงสภาพที่เป็นจริง นับสี่ที่อดทนทำ ...
ไม่นับหนึ่งก็ไม่สร้างอนาคต
ไม่สร้างอนาคตก็ไม่มีอนาคตส่วนใหญ่จึงดำเนินชีวิตไปตามกระแส และตอนนี้กระแสมันตก มันจึงเป็นปัญหากันทั่ว
