ปรากฎว่าคุยไปมา น้ำตาหยดแหมะๆ เลย พี่แกจี้ใจดำ ตลกดีมาโดนพี่จ้างเที่ยวทำให้ร้องไห้ซะได้
ไม่มีอะไรนะคะ พอดีเค้าเล่าประสบการณ์แล้วเหมือนเรื่องที่น้องถั่วเคยเจอในเว็บเปี๊ยบเลย ประมาณนั้น
ทานเสร็จพี่ก็มีธุระต่อ จ่ายค่าจ้าง แล้วก็สวัสดีกัน จบเด้ง
ก็ถือว่าเป็นการจ้างเที่ยวที่สมูธดีไหลลื่น ไม่อึดอัด พี่ให้เกียรติดีมากค่ะ ไม่โดนตัว สงสัยกลัวติดเชื้อโรค
แต่เรื่องราวหลังจากนั้นก็มีการทักไลน์คุยกันเรื่อย ๆ ตามปกติ
ถ้าจะถามว่าการจ้างเที่ยวของถั่ว เป็นแบบธรรมดา ๆ นะคะ ไม่ได้มีนัวเนียอะไรทานข้าวธรรมดามากๆ
แต่เราก็ให้เกียรติพี่ที่มาเป็นลูกค้าของเราเช่นกัน ร่าเริงๆ เป็นปกติ น้องถั่วก็ตอบไม่ได้จริงๆ ว่าคนที่มาเที่ยวห้างหรือทานข้าวด้วยกันนี่
สรุปว่าใครคิดยังไงกับเรา หรือว่าพี่ชอบน้อง น้องชอบพี่หรือเปล่า ใครให้ความหวังใครมั๊ย แค่ถั่วรู้สึกคุยถูกคอมาก (ความจริงเพิ่งมารู้ว่าหายาก คนที่คุยด้วยธรรมชาติสบายๆ ) อันนี้ถั่วว่าเป็นเสน่ห์ที่น่าลุ้นดีนะคะสำหรับคนที่ไม่รีบ
ยังไงก็แล้วแต่นะ
แค่ว่ามีคนช่วยจ้างเราต่ออีก ก็ดีใจแล้วใช่มั๊ยอ่ะคะ
ตอนนี้ไม่ได้รับจ้างเที่ยวแล้วค่ะ ขี้เกียจแต่งตัว กะไปร้านทำผม จบแระค่ะ
ไม่มีอะราย นึกถึง คุณพี่เดือนมีนาคม และพบกันครั้งแรกของเรา เฉยๆ เลยเขียนมาเล่า อิอิ
