เมื่อลุงยอดรักสัญญากับ น้อง ปป ว่าจะมาส่งการบ้านให้ สัญญาก็ต้องเป็นสัญญา
ความเดิมจากตอนที่แล้ว .....
ลุงยอดรัก ได้ Add line น้อง ปป สาวน้อยตาแป๋ว
หลังจากนั้นไม่นาน
เราก็ได้กัน ...
เอาอีกแล้ว ไม่สิ เรายังไม่ได้กัน เอาใหม่ ....
เราก็ได้ทำความรู้จักกันเราแนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการอีกครั้ง
มันแรก ในรอบ ... กี่ปีก็ไม่รู้ ที่ลุงได้มีโอกาสคุย แลกเปลี่ยนทัศนะกับสาวน้อยวัยหลาน
ปป บอกเล่า และสั่งสอนอะไรต่อมิอะไรไม่รู้ในเวป ที่น้องเรียกว่า “
เวปสีเทา” ให้กับน้องใหม่อย่างลุง
น้องเป็นเด็กที่มีมุมมองและทัศนคติที่ดี ช่างเล่า ช่างจำนัลจา
เป็นผู้ฟังที่ดี และเป็นผู้อธิบายที่ดีในขณะเดียวกัน ... เป็น
Hybrid System เลยทีเดียว
ลุงบอกเล่า แนะนำตัวของลุงให้น้องฟังเกือบทุกอย่าง
น้องบอกว่าตลกดี บางเรื่องลุงไม่ต้องเล่าก็ได้นะ ... แต่เล่าก็ดี หนูชอบฟังคนอื่นเล่าเรื่องตัวเอง
สรุปง่ายๆ ... น้องชอบฟังเรื่องชาวบ้าน
ไม่นะ ... ลุงไม่ได้ด่าว่าน้องเผือก เอ๊ยย ผิวขาวเหมือนเผือกนะ ... นี่เป็นคำชมว่าน้องรู้จักใส่ใจเรื่องชาวบ้าน เอ้ยย ... ห่วงใยสิ่งแวดล้อม .. ว่างั้น
หัวข้อสนทนาของพี่จ้างเที่ยวคนใหม่ และพี่จ้างเที่ยวมากมาย ก็คงไม่พ้นเรื่องในเวป
แม่เจ้า .... น้อง ปป สามารถสาธยายเรื่องราวให้ลุงทราบ ราวกับน้องเป็น web master
หัวข้อสนทนาอีกอย่าง ตามประสาลุงเฉิ่มๆ ที่เพิ่งมีโอกาสได้คุยกับสาวคราวหลาน ความกังวลของคนมาใหม่ก็คงไม่ต่างกัน
... เรายังอยากรู้จักน้องที่น่ารัก หน้าตาดี แล้วน้องล่ะ ถ้าเราไม่หล่อ น้องจะรู้สึกรังเกียจเราไหม ...
... เราแก่ไปสำหรับน้องไหม กับน้องหลายคน เราก็คงอายุรุ่นพ่อ รุ่นน้าน้องเลยนะ ...
... แล้วความเป็นจริงในโลกจริงๆ ที่เราหลบมา น้องจะรังเกียจไหม ...
ความกังวลทั้งหมดของลุง เจือจางไปจนเกือบหาย กับประโยคหนึ่ง ที่ ปป บอกกับลุง
ลุงจะหน้าตาไม่หล่อ ... ลุงจะแก่แค่ไหน ... หรือลุงจะมีเมียแล้ว ... ในเวปนี้เขาไม่สนใจหรอกค่ะ 
ขอแค่ลุงรู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ อย่าเผลอ อย่าหลง ... แค่นั้นก็พอค่ะ ไม่งั้นอาจเจ็บนะค่ะ
.....
เมื่อแรกเริ่มการสนทนา ลุงรู้สึกว่า
โลกของเด็กสาววัยเพิ่งผ่านรั้วโรงเรียนอุดมศึกษา มันช่างต่างกับโลกของชายหนุ่ม(น้อย) วัยกลางคน
ที่เวียนว่ายอยู่ในสมรภูมิของโลกแห่งชีวิตจริง ก็แน่ละ ลุงอยู่ในสมรภูมินี้มาตั้งแต่ ปป เพิ่งเกิด
แต่เมื่อคุยกันมากขึ้น รู้จักกันมากขึ้น ... รู้เลยว่า
ในโลกของชีวิตจริง ลุงอาจผ่านอะไรต่ออะไรมามากกว่า แต่ในโลกของเวปนี้ ... ลุงยังเป็นทารกเพิ่งตัดสายสะดือจริงๆ
เราไลน์คุยกันตลอด จนลุงไม่ได้ทำงานทำการ นั่งมองโทรศัพท์แล้วก็ยิ้ม
เดิมทีหน้าตาก็ไม่ดีอยู่แล้ว อายุก็เข้าวัยกลางคน คราวนี้มาติดโทรศัพท์นั่งยิ้มคนเดียวอีก ... เจริญล่ะครับ
ระหว่างการสนทนา ลุงรู้ว่า ปป แอบทำการบ้านล่วงหน้าไปด้วยในตัว น้องทำเนียนๆ
คุยพอลุงเผลอก็แอบตั้งคำถามหยอดทีละนิดหน่อย
ลุงสูงเท่าไรค่ะ ... ลุงชอบทานอะไร ... ปกติทานข้าวร้านไหน
ลุงต้องแซวกลับไปว่า ... แอบเก็บข้อมูลลุงใช่ไหม ขยันจริงๆ
น้องนี่เหมือนตำราน้องจ้างเที่ยวเดินได้เลยนะ
ต้องบอกว่า ปป ทำให้ลุงมั่นใจ และกล้าชวนน้องทานข้าว
น้องตอบรับทันที น้องเล่นตัวไม่เก่ง แอบทราบภายหลังว่า
น้องบ่นว่าลุงนี่เล่นตัวจังเลย รอให้ชวนมาตั้งหลายวันแล้ว ... ก็เคยเจอแต่หล่อเลือกได้ อยากให้เจอ ขี้เหร่เลือกมากสักทีไง
คิดได้อย่างนั้นแล้ว ลุงก็นัดหมายน้องในวันสะดวก
ลุงดูปฏิทินแล้ว วันนั้นเป็นดาวโจร เหมาะแก่การลักลอบหนีเมียออกจากบ้าน ... นี่ลุงเผลอพิมพ์อะไรออกไปอีกแล้วเนี่ย
เคยไหมครับ สมัยเด็ก เราจะหนีแม่ออกจากบ้านไปเที่ยวกับสาวตอนดึกๆ .... ลุงรู้สึกอย่างนั้นเลย
แค่เปลี่ยนจากแม่ เป็น ..... ก็แค่นั้น
สำหรับกระทู้นี้ คงยังไม่ใช่การบ้านเล่าการเที่ยว แต่มันเป็นการบอกเล่า และบันทึกที่มาที่ไป
ของลุงคนหนึ่งที่หลงเข้ามาในเวปนี้ มีโอกาสได้เจอกับน้องใจดี ที่ไม่รังเกียจ และช่วยให้ลุงมีความมั่นใจ
สุดท้ายจนได้มีโอกาสใช้เวลาดีๆ ร่วมกับน้อง
ขอบคุณทุกอย่างที่ให้เกิดสิ่งเหล่านี้ .... ขอบคุณน้อง ปป ที่ไปทานข้าวเป้นเพื่อนลุง ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาทุกๆ เรื่อง ขอบคุณที่ไม่รังเกียจลุง และสุดท้าย ….
ขอบคุณที่จะเขียนการบ้านตอนที่เที่ยวให้ลุง ..... ใช่ไหม ... หุหุ ปล. สำหรับพี่หน้าใหม่ ที่ประสงค์การจ้างเที่ยวน้องแบบน่ารักๆ ไม่มีงานนัว งานแรง .... ลุงฝากน้องสาวคนนี้ไว้พิจารณาอีกคน รับรองไม่ผิดหวังครับ
